«Μετὰ δὲ ταύτας τὰς ἡμέρας συνέλαβεν Ἐλισάβετ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, καὶ περιέκρυβεν ἑαυτήν μῆνας πέντε, λέγουσα ὅτι οὕτω μοι πεποίηκεν ὁ Κύριος ἐν ἡμέραις αἷς ἐπεῖδεν ἀφελεῖν τὸ ὄνειδός μου ἐν ἀνθρώποις» (Λουκ. α΄ 24, 25). (: Ὕστερα λοιπόν ἀπό τίς ἡμέρες αὐτές ἔμεινε ἔγκυος ἡ σύζυγός του ἡ Ἐλισάβετ, καὶ ἐπὶ πέντε μῆνες ἀπὸ συστολὴ ἔκρυβε μὲ ἐπιμέλεια τὴν ἐγκυμοσύνη της. Ὅταν ὅμως πλέον δὲν μποροῦσε νὰ κρυφτεῖ, ἔλεγε σ’ αυτοὺς ποὺ ἤθελαν νὰ τὴν συγχαροῦν: Μοῦ ἔκανε αὐτὸ τὸ καλὸ ὁ Θεὸς ἔτσι, σὲ περασμένη ἡλικία, τὶς ἡμέρες αὐτὲς ποὺ ἐπέβλεψε μὲ εὐμένεια σὲ μένα, γιὰ νὰ μοῦ ἀφαιρέσει τὴ ντροπή, ποὺ ἔνιωθα ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους ἐξαιτίας τῆς στειρότητας καὶ τῆς ἀτεκνίας μου).
- Πολλοὶ θεωροῦν ὅτι τὸ παιδὶ μέχρι τὸν τρίτο μήνα! δὲν ἔχει σχηματισθεῖ καὶ ἔτσι μποροῦν νὰ κάνουν ἔκτρωση, δηλαδὴ νὰ τὸ σκοτώσουν!
Ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες συμφωνοῦν ὅτι ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα δημιουργοῦνται ταυτόχρονα. Σύμφωνα μάλιστα, μὲ τὴν δογματικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸ ἔμβρυο ἐμψυχοῦται καὶ συνιστᾶ αὐτοτελῆ ψυχοσωματικὴ ὀντότητα «ἅμα τῇ συλλήψει». Ὅπως ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής.
- Λέγουν ὅτι «Οἱ ἐμβρυικές κυτταρικές σειρές προέρχονται ἀπό ἱστούς ἐμβρύων ἀπό θεραπευτική διακοπή τῆς κύησης καί ἐλήφθησαν ἐδῶ καί δεκαετίες (1960, 1973, 1985). Αὐτά τά κύτταρα ἀναπαράγονται ἔκτοτε στό ἐργαστήριο καί ἀφαιροῦνται πρίν ἀπό τήν ὁλοκλήρωση τῆς παρασκευῆς τῶν ἀντίστοιχων ἐμβολίων. Δέν τίθεται λοιπόν ζήτημα χριστιανικῆς ἠθικῆς γιά τή χρήση τῶν ἐμβολίων, τά ὁποῖα σώζουν ζωές».
Τί σημαίνει «θεραπευτικὴ διακοπὴ τῆς κύησης»; Δηλαδὴ πότε ἐπιτρέπεται ὁ φόνος γιὰ θεραπευτικοὺς λόγους; Ἡ Ἐκκλησία δὲν ἐπιτρέπει τέτοια πράγματα.
- Ὁ σοφὸς μακαριστὸς π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος σὲ ἄρθρο του στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» (φ. 1.10.81) τονίζει: «Πόσον ἀσύστατον εἶνε τὸ ἐπιχείρημα τῶν ἰσχυριζομένων ὅτι τὸ καταστρεφόμενον ἔμβρυον δὲν εἶνε ἀκόμη ἄνθρωπος (!!!) καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν ἔχομεν φόνον!…
Βεβαίως δι᾿ ἡμᾶς δὲν ὑπάρχει κἂν ἀνάγκη τοῦ ἐπιχειρήματος αὐτοῦ, ἀφοῦ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ διὰ τῆς Ἐκκλησίας λαλοῦν, μαρτυρεῖ ὅτι, εἴτε ἔχει ἐσχηματισμένα ὄργανα τὸ ἔμβρυον, εἴτε ὄχι, ἀνθρωποκτονία τελεῖται (πρβλ. 2ον Κανόνα Μ. Βασιλείου καὶ 91ον τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου). Ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν ἔχει ἑορτὰς συλλήψεως ἁγίων ἐν τῇ κοιλίᾳ τῆς μητρὸς αὐτῶν, ὡς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἀκριβῶς διότι θεωρεῖ τὸν ἄνθρωπον ὑπάρχοντα ἀπὸ τῆς στιγμῆς τῆς συλλήψεως αὐτοῦ».
Ἐπίσης στὸ βιβλίο «Ἡ χαρὰ τοῦ Χριστιανοῦ» ὁ π. Ἐπιφάνειος ἐπισημαίνει: «Ἡ ἰατρικὴ δὲν εἶναι μαθηματικά. Δὲν εἶναι 2+2=4. Πόσες φορὲς ἄλλα λένε οἱ γιατροὶ καὶ ἄλλα γίνονται στὴν πραγματικότητα. Ἕνα αὐτό. Δεύτερον: Ἐὰν γεννήσης ἕνα ἀνάπηρο παιδί, θὰ τὸ δεχθῆς σὰν ἕνα σταυρό, τὸν ὁποῖο ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς γιὰ τὴν τελείωσί σου, γιὰ τὴ σωτηρία σου, θὰ τὸν βαστάζης αὐτὸ τὸ σταυρὸ ἀγόγγυστα καὶ στὴ βασιλεία Του θὰ πάρης στέφανο μαρτυρίου. Στέφανο μάρτυρα. Ἐὰν δὲν δεχθῆς τὸ σταυρὸ αὐτό, τὸν ὁποῖο ἐνδεχομένως στέλνει ὁ Θεός, ἂν τὸ κρίνη ἀπαραίτητο, θὰ σηκώσης ἄλλο σταυρὸ χωρὶς νὰ ἔχης καὶ τὴν ἀμοιβὴ ἀπὸ τὸν Θεό, διότι ἐκεῖνον δὲν θὰ τὸν θέλης, ἐνῷ αὐτὸν θὰ τὸν σηκώσης μὲ τὴ θέλησή σου.
Λέω σὲ μιά: Ἔχεις ἄλλα παιδιά; Μοῦ λέει, ἔχω ἕνα ἀγοράκι δυόμισυ ἐτῶν. Λέω. Ἂν αὐτὸ τὸ ἀγοράκι τὸ τραυματίση ἕνα αὐτοκίνητο ἢ ἂν πέση καὶ χτυπήση καὶ μείνη ἀνάπηρο σωματικῶς, διανοητικῶς ἢ καὶ τὰ δύο, θὰ τὸ σκοτώσης; Ὄχι, μοῦ λέει, δὲν σκοτώνω τὸ παιδί μου. Αὐτό, λοιπόν, ποὺ ἔχεις μέσα σου, γιατί τὸ σκοτώνεις; Καὶ αὐτὸ εἶναι ἐπίσης σπλάγχνο σου, ὅπως καὶ τὸ ἄλλο παιδί σου, ποὺ γεννήθηκε. Ἢ ἐπειδὴ αὐτὸ δὲν τὸ εἶδες ἀκόμη, δὲν τὸ ἀγκάλιασες, δὲν τὸ θήλασες, δὲν τὸ ἀγάπησες, σημαίνει ὅτι αὐτὸ δὲν εἶναι παιδί σου, ὅπως καὶ τὸ πρῶτο;
Πήγαινε, παιδάκι μου, τῆς λέω, στὸ καλό. Μὴ κάνης τὸν κόπο. Καὶ ἄσε τὸν Θεὸ νὰ ἐνεργήση, ὅπως θέλει. Ἂν γεννήσης ὑγιὲς παιδὶ -καὶ πιστεύω ὅτι θὰ γεννήσης ὑγιὲς παιδὶ- δόξασέ Τον, καὶ ἂν γεννήσεις ἀνάπηρο παιδὶ καὶ πάλι δόξασέ Τον καὶ πές Του: Θεέ μου, σὲ εὐχαριστῶ γιὰ τὸν σταυρό, τὸν ὁποῖο μοῦ ἔστειλες. Θὰ τὸν βαστάσω ἀγόγγυστα, γιὰ νὰ ἀξιωθῶ τοῦ μακαρισμοῦ Σου.
Ἔφυγε ἡ γυκαίκα, μᾶλλον ἀποφασισμένη νὰ κρατήση τὸ παιδί. Πέρασαν ἕξι μὲ ἑξήμισυ μῆνες, δὲν θυμᾶμαι ἀκριβῶς, εἶχα ξεχάσει καὶ τὸ περιστατικό. Λαμβάνω τηλεφώνημα. Εἶστε ὁ πατὴρ – τάδε; Λέω, μάλιστα. Περιμένετε νὰ μιλήσετε μὲ κάποια κυρία. Μὲ παίρνει στὸ τηλέφωνο ἡ κυρία. Δὲν ξέρω ἂν μὲ θυμᾶστε, μοῦ λέει, εἶμαι ἡ τάδε κυρία καὶ εἶχα περάσει ἀπὸ σᾶς πρὶν ἀπὸ ἕξι-ἑξήμισυ μῆνες καὶ σᾶς εἶχα πεῖ τὴν περίπτωσί μου. Μὲ ἐμποδίδατε νὰ κάνω τὴν ἔκτρωση καὶ μόλις πρὸ ὀλίγου γέννησα ἕνα ἀρτιμελέστατο καὶ ὑγιέστατο ἀγοράκι -ζήτησα τὴ νύχτα νὰ κάνω ἕνα τηλεφώνημα καὶ μοῦ ἐπέτρεψαν οἱ γιατροὶ- καὶ ὅταν σκέφτωμαι ὅτι αὐτὸ τὸ παιδί, τὸ ὁποῖο βλέπω θὰ ἦταν στὸν ὑπόνομο ἀπὸ μένα τὴ μητέρα του πάω νὰ τρελλαθῶ. Καὶ πῆρα νὰ σᾶς εὐχαριστήσω, διότι μὲ σώσατε ἀπὸ ἕνα φόνο καὶ ἀπὸ τὶς τύψεις, τὶς ὁποῖες θὰ εἶχα.
Πράγματι. Οἱ γυναῖκες, οἱ ὁποῖες ἔκαναν ἐκτρώσεις μιὰ ζωή ὁλόκληρη παιδεύονται ἀπὸ βαρύτατα συμπτώματα νευρώσεως καὶ γίνονται καὶ ψυχωτικὰ ἄτομα. Δὲν ἡσυχάζει ποτὲ ἡ γυναίκα ποὺ ἔχει σκοτώσει τὸ παιδί της. Αὐτὸ τό: «Κάϊν, Κάϊν, τὸ αἷμα τοῦ ἀδελφοῦ σου βοᾶ» (πρβλ. Γέν. 4, 10), τὸ ἀκούει στὸ ὑποσυνείδητο ἰσοβίως μιὰ γυναίκα.
Καί, βέβαια, γιὰ σᾶς τὶς χριστιανὲς δὲν γεννιέται πρόβλημα, ἀλλὰ τὶς ἄλλες γυναῖκες, μὲ τὶς ὁποῖες συνδέεστε καὶ ἀκοῦτε τέτοια πράγματα μὴ τὶς ἀφήνετε ποτὲ νὰ κάνουν αὐτὸ τὸ ἔγκλημα ποὺ λέγεται ἄμβλωση. Χίλιες φορὲς περισσότερο νὰ γεννηθῆ ἕνα παιδάκι καὶ νὰ εἶναι ἀνάπηρο καὶ νὰ ὑποστῆ τὸ σταυρὸ αὐτὸ παρὰ νὰ κάνη τὸ ἔγκλημα, γιὰ τὸ ὁποῖο ἔγκλημα θὰ ἔχη ἄλλο σταυρό, τὶς τύψεις τῆς συνειδήσεως καὶ τὴ βαρύτατη νεύρωση, ἡ ὁποία θὰ τῆς παρουσιασθῆ. Καὶ χωρὶς νὰ μπορῆ νὰ τὸν παρουσιάση τὸ σταυρὸ αὐτὸ στὸν Θεὸ καὶ νὰ πῆ: «Θεέ μου, κάτι πέτυχα γιὰ τὴν ἀγάπη Σου». Αὐτὰ εἶναι τύψεις, τὶς ὁποῖες ἔχει ὑπομείνει γιὰ τὸ ἔγκλημά της, δὲν εἶναι σταυρός, τὸν ὁποῖο σηκώνει γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ».