«Καθώς εις τον καιρόν του Νώε οι άνθρωποι δεν επίστευον αλλά τον επεριγελούσαν, έως όπου ήλθεν εξάφνως η οργή του Θεού και ο κατακλυσμός και έπνιξεν όλον τον κόσμον, ομοίως και τώρα χριστιανοί μου εις την Δευτέραν Παρουσίαν του Χριστού μας δεν έχουν να πιστεύσουν οι άνθρωποι καθώς
και τότε δεν επίστευσαν. Το ηξεύρω και εγώ χριστιανοί μου πως με
περιγελούν και λέγουν: Τώρα ήλθες εσύ παλαιοκαλόγερε, να μας ειπείς
λόγια εδικά σου. Τα λόγια οπού σας λέγω δεν είναι εδικά μου, είναι λόγια
του Παναγίου Πνεύματος, οι αμαρτίες είναι εδικές μου, και όποιος θέλει
να πιστεύσει, πλην είναι ο καθένας ελεύθερος και όπως θέλει να κάμει.
Εγώ το χρέος μου κάμνω, την πραγματεία μου.»