ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Χριστιανική Σπίθα», Ιουλίου 1965, φυλ. 282
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

Ὑπάρχει εἰς πολλοὺς ἡ ἁντίληψις ὅτι ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς εἶνε ἀδιάφορος πρὸς πᾶν τὸ ἐκκλησιαστικόν. Τὸ τί ἐπίτροποι, τί ψάλται, τί ἱερεῖς καὶ τί ἀρχιερεῖς εὑρίσκονται εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, τοῦτο, λέγουν, δὲν ἐνδιαφέρει τὸν πολὺν λαό. Ὁ λαὸς ἐνδιαφέρεται ζωηρῶς διʼ ἄλλας ὑποθέσεις. Φιλονεικεῖ διὰ πολιτικά, κατέρχεται εἰς συλλαλητήρια, κάμνει πορείας πολλῶν χιλιομέτρων, διανυκτερεύει εἰς τὸ ὕπαιθρο, κηρύττει ἀπεργία πείνης προκειμένου νὰ διεκδικήση δίκαια τῆς ἐπαγγελματικῆς του τάξεως. Ἄκόμη δὲ ὁ λαὸς ἐνδιαφέρεται ζωηρῶς καὶ διʼ ἕν ποδοσφαιρικὸ μάτς. Διʼ ἕν ἄθλιο ὑποκείμενο, τὸ ὁποῖον δὲν εἶνε τίποτε ἄλλο παρὰ σάρκες καὶ νεῦρα καὶ μόνην ἱκανότητα ἔχει νὰ κλωτσᾶ τὴν μπάλλαν καὶ νὰ εἰσπράττη τεράστια ποσά, ὁ λαὸς δύναται νὰ συμπλακῆ εἰς γήπεδα, νὰ θραύση πᾶν τὸ προστυχόν, καὶ ὡς ἀσυγκράτητος εἰς τὴν ἐκδήλωσι τῶν αἰσθημάτων του νὰ μεταβάλη εἰς γῆν Μαδιὰμ τὸν ποδοσφαιρικὸ χῶρο. Ἀλλὰ διὰ τὴν Ἐκκλησίαν μὴν τοῦ ὁμιλήσης. Οὔφ! Μὲ τοὺς παπάδες τώρα θʼ ἀσχολούμεθα;…

Αὐτὴ ἡ ἀδιαφορία τῶν πολλῶν διὰ τὴν Ἐκκλησίαν ἀποτελεῖ τὸ ἀναπαυτικὸν προσκέφαλον ἐπὶ τοῦ ὁποίου κοιμῶνται μακαρίως οἱ σκανδαλοποιοὶ κληρικοί. Θὰ κάμωμεν, λέγουν κατὰ φρένα ὡρισμένοι ἀρχιερεῖς, θὰ κάμωμεν ὅ,τι θέλομεν! Τὸ θέλημά μας θὰ γίνη νόμος τοῦ Κράτους. Θὰ έπιδιώξωμεν τὴν μετάθεσίν μας εἰς τὰς μεγαλυτέρας Μητροπόλεις. Θὰ πατάξωμεν τοὺς ἀντιδρῶντας. Θὰ ἐξοντώσωμεν τοὺς εὐθαρσεῖς ἱεροκήρυκας. Θὰ συμμαχήσωμεν καὶ μὲ αὐτὸν ἀκόμη μὲ τὸν Διάβολον. Θὰ ζητήσωμεν τὴν βοήθειαν καὶ αὐτοῦ τοῦ Ἀντιχρίστου διὰ τὴν ἐπιτυχίαν τῶν σκοπῶν μας. Ἡμεῖς εἴμεθα ἡ Ἐκκλησία… Ἐὰν δὲ ὑπενθυμίση κἄποιος τὸν λαόν, ἀπαντοῦν εἰρωνικῶς καὶ σαρκαστικῶς˙ Ποιὸς λαός; Ποιὸς ἐνδιαφέρεται διὰ τὰ ἐκκλησιαστικά; Μερικοὶ τρελλοὶ φωνάζουν. Καὶ ὁ λαὸς γελᾶ εἰς βάρος των…

Αὐτὴ ἡ ἀδιαφορία τῶν πολλῶν διὰ τὴν Ἐκκλησίαν ἐκτρέπει τὰ μεγαλύτερα σκάνδαλα. Ἐὰν καὶ ὁ χειρότερος τῶν ἐπισκόπων ἐγνωριζεν ὅτι διὰ πᾶσαν ἀταξίαν περὶ τὸν βίον του καὶ διὰ πᾶσαν ἀντικανονικὴν πρᾶξίν του περὶ τὴν διοίκησιν τῆς Ἐκκλησίας θὰ προεκαλεῖτο θύελλα διαμαρτυριῶν του λαοῦ ἱκανὴ νὰ τὸν σείση καὶ νὰ τὸν σαρώση, θὰ ἦτο πολὺ συνεσταλμένος καὶ προσεκτικός. Ἐνῶ τώρα, πλὴν σχολίων, εἰρωνειῶν καὶ καγχασμῶν εἰς βάρος τῶν ῥασοφόρων, ὁ πολὺς λαὸς ἀδιαφορεῖ καὶ τὰ σκάνδαλα καθημερινῶς πληθύνονται. Τίς ὁ ἐντόνως διαμαρτυρόμενος καὶ ὁ ἀγωνιζώμενος διὰ τὴν Ἐκκλησίαν ὡς περὶ ἱερᾶς καὶ θείας ὑποθέσεως;

* * *

Εἰς τὴν ἀδιαφορίαν τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ διὰ τὴν ἀνόρθωσιν τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων συνετέλεσαν καὶ συντελοῦν πολλοὶ παράγοντες, ἐκ τῶν ὁποίων ἕνα ἐδῶ μνημονεύομεν, τὸν καθʼ ἡμᾶς κυριώτερον. Ὅτι δηλαδὴ ὑπὸ εὐλαβῶν κηρύκων καὶ πνευματικῶν πατέρων, μὴ θελόντων διὰ τὸ ἀπερίσπαστον τῆς ἱερᾶς διακονίας των νὰ ἔλθουν εἰς σὐγκρουσιν μὲ παρανομοῦντας ἀρχιερεῖς καὶ νὰ ἐμπλακοῦν εἰς περιπέτειας καὶ ἀγῶνας, κατʼ αὐτοὺς ἀκάρπους, ἐκαλλιεργήθη μία περιδεὴς συνείδησις. Διʼ ὄνομα Θεοῦ! Μὴ τὰ βάζετε μὲ τοὺς ἁγίους ἀρχιερεῖς. Δὲν εἴμεθα ἡμεῖς εἰς θέσιν νὰ τοὺς έλέγχωμεν. Θὰ τοὺς ἐλέγξη ὁ Θεός. Ἡμεῖς νὰ κοιτάξωμεν τὴν ψυχοῦλά μας. Εἶνε ἁμαρτία νὰ κρίνομεν τὸν κλῆρον… Αὐτὰ εἶνε ὅ,τι ἐχρειάζοντο οἱ ἅγιοι ἀρχιερεῖς διὰ νὰ ζοῦν καὶ νὰ δροῦν ἀσυδότως. Τὸ «εἰσπολλάτιον» (=Εἰς πολλὰ ἔτη, δέσποτα!), κατʼ ἀείμνηστον διδάσκαλον τοῦ Γένους Δούκαν, κυριαρχῆσαν κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς Τουρκοκρατίας, ἐξακολουθεῖ καὶ εἰς τὸν μετὰ ταῦτα ἐλεύθερον βίον τῆς Ἑλλάδος νὰ ψάλλεται, μέχρις ἀηδίας, καὶ νὰ προσφέρεται ὡς ἄφθονος λιβανωτὸς κολακείας καὶ διʼ ἐκείνους ἀκόμη τοὺς ἀρχιερεῖς οἱ ὁποῖοι διὰ βοῶντα σκάνδαλα θὰ ἔπρεπε νʼ ἀκούουν κραυγὰς ἀποδοκιμασίας καὶ ἀναθέματα.
Διὰ τοῦτον ἔκπληξιν προὐκάλεσεν ἡ συγκέντρωσις πιστοῦ λαοῦ εἰς τὸ κινηματοθέατρον «Ἀκροπὸλ» τὴν 7ην Φεβρουαρίου. Εἶνε ἡ πρώτη φορὰ εἰς τὴν νεωτέραν ἱστορίαν τῆς Ἑλλάδος, ποὺ ὁ πιστὸς λαὸς ἔκαμε τόσον ζωηρῶς τὴν ἐμφάνισίν του καὶ ὕψωσε φωνὴν διαμαρτυρίας διὰ τὴν ἀθλίαν ἐκκλησιαστικὴν κατάστασιν τῶν ἡμερῶν μας. Πρώτην φορὰν πιστοὶ ἀπέβαλον τὴν φοβίαν, μήπως λέγοντές τι κατὰ τῶν σκανδαλοποιῶν ἐκπροσώπων τῆς Θρησκείας τοῦ Ναζωραίου ἁμαρτήσουν θανασίμως καὶ κολάσουν τὴν ψυχήν των, ὡς ἐτρομοκράτουν αὐτοὺς οἱ ἀσυνείδητοι ἐκεῖνοι ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι, μὴ πιστεύοντες εἰς κόλασιν αἰώνιον, ἐν τούτοις χρησιμοποιοῦν τὴν ἰδέα τῆς κολάσεως ὡς μέσον διὰ τοῦ ὁποίου ἐπιχειροῦν νʼ ἀφοπλίσουν τοὺς θέλοντας νʼ ἀγωνισθοῦν διὰ τὴν κάθαρσιν καὶ ἀνόρθωσιν τῆς Ἐκκλησίας. Εἴπομεν ὅτι δὲν πιστεύουν. Διότι, ἐὰν ἐπίστευον, οὐδέποτε θὰ ἐτόλμων νὰ διαπράξουν τοιαύτην ἀσχημίαν ὁποία εἶνε, κατὰ τοὺς ἱεροὺς Κανόνας, ἡ διʼ εὐτελεῖς λόγους ἀπὸ μιᾶς Μητροπόλεως εἰς ἄλλην μεταπήδησις. Τί εἰρωνεία, τί ὑποκρισία, τὶ θεομπαιξία! Ὁ ἀδίστακτος εἰς τὸ νὰ τολμᾶ τὰς πλέον ἀντικανονικὰς καὶ παρανόμους πράξεις, νὰ ζητῆ νὰ ἐμβάλη φόβον καὶ τρόμον εἰς τὰς ψυχὰς τῶν εὐλαβῶν διὰ νὰ μῆ ὑπερασπίσουν τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια ποὺ αὐτὸς ἀσυστόλως καταπατεῖ! Νὰ τρέμη ὁ πιστὸς νὰ φωνάξη τὸ «ἀνάξιος» διʼ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ὡς βδελύγματα ἐρημώσεως νὰ σταθοῦν ἐν τοῖς ἱεροῖς θυσιαστηρίοις, καὶ οἱ ἀνάξιοι νὰ μὴ φοβοῦνται καὶ νὰ μὴ τρέμουν ἐγγίζοντες τὰ ἅγια! Ὄχι, χριστιανέ! Δὲν κολάζεσαι, ἀλλʼ ἁγιάζεσαι. Ἁγιάζεις τὸ στόμα σου, ὅταν φωνάζης δικαίως τὸ «ἀνάξιος», καὶ μὲ τὴν ἁγίαν σου αὐτὴν φωνὴν ζητῆς νʼ ἀπομακρύνης ἐκ τοῦ περιβόλου τῆς Ἐκκλησίας τοὺς μισθωτοὺς ποιμένας, τοὺς κλέπτας καὶ ληστάς, τοὺς χριστεμπόρους καὶ θεοκαπήλους, τοὺς βαρεῖς λύκους, οἱ ὁποῖοι ἐνσκήπτουν εἰς τὸ ποίμνιον διὰ νὰ κλέψουν, νὰ θύσουν καὶ νʼ ἀπολέσουν (ἰδὲ Ἰωάν. 10, 10).

* * *

Αὐτὴν τὴν φοβίαν, ἡ ὁποία ἐκαλλιεργεῖτο ἐκ διαφόρων πλευρῶν καὶ διὰ διαφόρους σκοπούς, διέλυσεν ἡ συγκέντρωσις τῆς 7ης Φεβρουαρίου. Τὰ συνθήματα ποὺ ἐρρίπτοντο πρὸς κάθαρσιν καὶ ἀναγέννησιν τῆς Ἐκκλησίας ἐγίνοντο δεκτὰ μὲ ὁμοβροντίαν φωνῶν καὶ χειροκροτημάτων. Καὶ ἄν κανένα ἄλλο ἀποτέλεσμα δὲν προήρχετο ἐκ τῆς συγκεντρώσεως ταύτης, καὶ μόνον τὸ γεγονός, ὅτι διελύθη ἐπὶ τέλους ἡ φοβία καὶ δημοσία ἐξεφράζετο πλέον ἐκφαντορικῶς ὅ,τι πρὶν εἰς κατʼ ἰδίαν συναντήσεις σιγανῆ τῆ φωνῆ συνεζητεῖτο ὡς μυστικός τις πόθος, φθάνει τοῦτο νὰ καταστήση τὴν συγκέντρωσιν ἱστορικήν. Τὸ δὲ ἄξιον ἰδιαιτέρας ἐξάρσεως εἶνε, ὅτι εἰς τὴν συγκέντρωσιν ταύτην προσῆλθον ὄχι μόνον χριστιανοὶ τῆς Πρωτευούσης, Πειραιῶς καὶ περιχώρων, ἀλλὰ καὶ ἐξ ἄλλων πόλεων τῆς Ἑλλάδος, ὡς Θεσσαλονίκης, Κοζάνης, Φλωρίνης, Γρεβενῶν, Γιαννιτσῶν, Κιλκίς, Κατερίνης, Λαρίσης, Βόλου καὶ Ἰωαννίνων, οἱ ὁποῖοι ἐν μέσω βαρυτάτου χειμῶνος δὲν ὑπελόγισαν ταλαιπωρίας ταξιδίου καὶ ἔξοδα, ἀλλʼ ὡς νὰ ἐπρόκειτο περὶ ἀτομικῆς των ὑποθέσεως μετὰ πολλῆς προθυμίας κατῆλθον εἰς τὰς Ἀθήνας καὶ ἥνωσαν τὰς ἁγνὰς φωνὰς τῆς ἐπαρχίας μὲ τὰς φωνὰς τῆς Πρωτευούσης. Τὸ πλῆθος συνεκινήθη ἐκ τῆς παρουσίας τῶν χριστιανῶν οἱ ὁποῖοι ἀντεπροσώπευον διάφορα χριστιανικὰ σωματεῖα ἐπαρχιῶν. Ἀπεδείχθη ὅτι ὁ λαὸς ἤρχισε νὰ διεκδικῆ τὰ δικαιώματά του, καὶ ὅτι τὸ σύνθημα περὶ Ἐκκλησίας ἐλευθέρας καὶ ζώσης, ὡς ἠλεκτρικὸς σπινθῆρ διατρέχει πόλεις καὶ χωρία καὶ φθάνει μέχρι τῶν ἀκραίων σημείων τῆς Πατρίδος. Ἰδίως τὸ σύνθημα τοῦτο συγκινεῖ τὴν νέαν γενεάν, ἡ ὁποία, ἔχουσα ἔντονα δημοκρατικὰ φρονήματα, μὲ θλῖψιν καὶ ἀγανάκτησιν βλέπει ὄτι ἡ ἐλευθερία, ποὺ εἶνε καρπὸς τοῦ γνησίου θρησκευτικοῦ πνεύματος, στενάζει κάτω ἀπὸ τὸ βαρὺ πέλμα μιᾶς δεσποτικῆς ἀπολυταρχίας. Ὅλοι ὅσοι συμμετέσχον εἰς τὴν ἀλησμόνητον αὐτὴν συγκέντρωσιν ἐξῆλθον ἀποφασισμένοι νʼ ἀγωνισθοῦν σπουδαιότερον διὰ τὴν διαγώτισιν τοῦ λαοῦ.
Ἀλλʼ ἐνῶ ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς ἐχάρη καὶ ἐπεδοκίμασε τὴν δημοσίαν ἐκδήλωσιν τῶν πιστῶν, τοὺς ὁποίους μέχρι χθὲς μεγαλόσχημοι δημοσιογράφοι κατηγόρουν ὅτι διὰ τῆς δειλίας καὶ σιωπῆς των καλύπτουν τὰ αἴσχη καὶ τὰ σκάνδαλα ἀθλίων ῥασοφόρων, μερικοὶ ἐστενοχωρήθησαν τρομερὰ διὰ τὴν ἐκδήλωσιν ταύτην, ποὺ δὲν τὴν ἐπερίμεναν, διότι συμφέρον ἔχουν ὁ λαὸς νὰ κοιμᾶται. Διατὶ ὁ λαὸς νὰ ἐξυπνήση; Διατὶ νὰ φωνάξη; Διατὶ νὰ συγκροτήση ἐκδήλωσιν καὶ νὰ φθάση μέχρι τῶν πυλῶν τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας; Διατὶ νὰ τολμήση νὰ ἐπιδώση ψήφισμα – καὶ τί ψήφισμα; – εἰς τὰς χεῖρας τοῦ γηραιοῦ Ἀρχιεπισκόπου; Ὅλα αὐτά, βλέπετε, συνιστοῦν ἔγκλημα καθοσιώσεως. Καὶ ἐπειδὴ οἱ λαϊκοὶ θεολόγοι, οἱ ὁποῖοι ἡγήθησαν τῆς συγκεντρώσεως, εἶνε ἀσύλληπτοι ἀπὸ τὰ δίκτυα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας, διὰ τοῦτο ὅλη ἡ μανία ἐστράφη ἐναντίον τοῦ ἱεροκήρυκος. Αὐτὸς πταίει διʼ ὅλα. Αὐτὸς πρέπει νὰ πληρώση διʼ ὅλα. Καὶ κάλαμος ἐβάφη καὶ βαρὺ κατηγορητήριον συνετάχθη περιέχον μεταξὺ τῶν ἄλλων καὸ τὸ ἐρώτημα, ἐὰν υἱοθετῆ τὸ ψήφισμα τὴς συγκεντρώσεως. Ἀπαντῶμεν δημοσία καὶ ἀπεριφράστως˙ Υἱοθετοῦμεν τὸ ψήφισμα, ἐπικροτοῦμεν ὅλον τὸ περιεχόμενόν του, καὶ μαζὺ μὲ τὰς χιλιάδας πιστοὺς τῆς συγκεντρώσεως, οἱ ὁποῖοι ὁμοφώνως καὶ διὰ ζωηρᾶς φωνῆς ἐνέκριναν τὸ ψήφισμα, ἤ καὶ μόνος, ἐν περιπτώσει… μετανοίας των, ποὺ δὲν φανταζόμεθα, ἀναλαμβάνω τὴν εὐθύνην. Διότι πίστις μου εἶνε ὅτι ἄν ἐτίθεντο εἰς ἐφαρμογὴν τὰ δέκα αἰτήματα τοῦ ψηφίσματος, θὰ ἤρχιζε νὰ ῥοδίζη ἡ αὐγὴ μιᾶς ἐκκλησιαστικῆς ἀναγεννήσεως.
Χάριν τῶν ἀναγνωστῶν τῆς «Σπίθας» καὶ εὐρυτέρας διαδόσεως τῶν ἰδεῶν δημοσιεύομεν εἰς τὸ παρὸν φύλλον ὁλόκληρον τὸ ψήφισμα, τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖ καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐγκλήματος. Καὶ πᾶς Ἕλλην καὶ πᾶσα Ἑλληνὶς ποὺ πονεῖ διὰ τὴν Ἐκκλησίαν, ἄς τὸ ἀναγνώση μετὰ προσοχῆς καὶ ἄς κρίνη, ἐὰν διὰ τὸ ψήφισμα τοῦτο πρέπει νὰ ὑποστῶμεν τὴν ἐσχάτην τῶν ποινῶν, τὴν καθαίρεσιν, καθὼς πονοῦν οἱ θανασίμως ἡμᾶς μισοῦντες ἰσχυροὶ ἀρχιερατικοὶ παράγοντες. Ἡ μάχη ἤρχισε. Καὶ ὁ οὐράνιος Δομήτωρ τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἔστω μοι διὰ τῶν προσευχῶν τῶν φίλων βοηθός.

ΨΗΦΙΣΜΑ

Ἐν Ἀθήναις σήμερον τὴν 7ην Φεβρουαρίου 1965 ἡμέραν Κυριακὴν καὶ ὥραν 11ην π.μ. πιστὸς λαὸς Ἀθηνῶν, περιχώρων καὶ ἄλλων ἐπαρχιακῶν πόλεων κατόπιν προκηρύξεως ἐπιτροπῆς τῶν Νέων Θεολόγων συνῆλθεν εἰς τὸ κινηματοθέατρον «ΑΚΡΟΠΟΛ» (Ἱπποκράτους 9), ἤκουσε τῶν ὁμιλιτῶν, οἱ ὁποῖοι διεξετραγώδησαν τὴν ἀθλίαν ἐκκλησιαστικὴν κατάστασιν τῶν ἡμερῶν μας, καὶ ἀπεφάσισεν ὅπως διὰ τοῦ παρόντος ψηφίσματος καταστήση κοινωνὸν τῆς ἀγωνίας του ὁλόκληρον τὸν εὐσεβῆ Ἑλληνικὸν λαόν.
Α΄) Ἐν τῆ συνελεύσει διεπιστώθη˙ Ἡ ἐκκλησιαστικὴ κατάστασις τῆς Πατρίδος μας εἶνε ἀθλία ἄνευ προηγουμένου. Τὸ ῥάσον, τὸ ὁποῖον ἄλλοτε ἀνέστησε καὶ ἐδόξασε τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος, κατέπεσε καὶ καθημερινῶς καταπίπτει. Μορφωμένοι καὶ τίμιοι χαρακτῆρες ἀποφεύγουν νὰ περιβληθοῦν τὸ ῥάσον φοβούμενοι τὸν ὀνειδισμόν. Φρικτὰ σκάνδαλα κληρικῶν, καὶ δὴ καὶ ἀνωτάτων, συνεκλόνισαν τὸ Πανελλήνιον. Κρούσματα φιλαργυρίας κατʼ ἐνορίας καὶ ἐπισκοπάς, ἁρπαγαὶ καὶ πλεονεξίαι, τιμολόγια ἱεροπραξιῶν, περιφορὰ δίσκων, διαπληκτισμοὶ ἀθλίων ἱερέων καὶ περὶ αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς τάφους τῶν προσφιλῶν νεκρῶν, διαθῆκαι ἀρχιερέων, ἀγρία πάλη πρὸς κατάληψιν μεγάλων καὶ πλουσίων Μητροπόλεων, πάντα ταῦτα καὶ ἄλλα ἀκόμη ἐμφανίζουν τὴν Ἐκκλησίαν εἰς τὰ ὄμματα τοῦ λαοῦ ὡς οἶκον ἐμπορίου καὶ σπήλαιον ληστῶν, διὰ τὴν ἐκκαθάρισιν τοῦ ὁποίου χρειάζεται φραγγέλιον. Οἱ κληρικοί, πλὴν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, δὲν πιστεύουν πλέον εἰς τὴν ὑψηλὴν ἀποστολήν των. Ἀλλὰ κατήντησαν στυγνοὶ ἐπαγγελματίαι. Τὸ ἐπιτραχήλιον καὶ τὸ ὠμοφόριον ἔγιναν μέσα πλουτισμοῦ. Ἀπερίγραπτος ἀδιαφορία διὰ φλέγοντα θέματα πίστεως καὶ ἠθικῆς. Ἀδιαφορία διὰ τὰς πνευματικὰς καὶ ὑλικὰς ἀνάγκας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Τίμιοι ἐργάται τοῦ Εὐαγγελίου ὑψώνοντες φωνὴν διαμαρτυρίας διὰ τὰ σκάνδαλα παραγκωνίζονται καὶ τιμωροῦνται ὑπὸ ἐκκλησιαστικῶν δικαστηρίων, ἐνῶ φοβεροὶ σκανδαλοποιοί, καθὼς καὶ ἄπιστοι καὶ ἄθεοι παραμένουν ἀτιμώρητοι. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία τρέμει τοὺς ἰσχυροὺς τῆς ἡμέρας. Νεκροθάπτας ὠνόμασαν τοὺς ἀρχιερεῖς ἐπίσημα χείλη καὶ τίποτε περισσότερον. Ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας κατήντησεν ἐπαγγελματικὸν σωματεῖον, κατώτερον πολλῶν ἄλλων συνδικαλιστικῶν σωματείων, εἰς τὰ ὁποῖα ἀκούονται ἐπὶ τέλους κάποτε φωναὶ διὰ πνευματικώτερα ζητήματα τοῦ τόπου. Ὠμὸς ὑλισμὸς ἐπικρατεῖ. 30 καὶ πλέον αἱρέσεις ἐπωφελούμεναι τῶν σκανδάλων καὶ τῆς ἀδιαφορίας τῶν ποιμένων κάμνουν θραῦσιν ἐν μέσω τοῦ λαοῦ μας. Ὁ λαὸς ὁσημέραι καὶ ἀποξενώνεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν. Τὸ ποσοστὸν τῶν ἐκκλησιαζομένων κατῆλθεν εἰς τὸ 2%. Καὶ οἱ ἐπίσκοποι δὲν ποιμαίνουν πλέον πρόβατα, ἀλλὰ ἀέρα.
Β΄) Τὴν ἀθλίαν ταύτην κατάστασιν διαπιστώνουσα ἡ συνέλευσις τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἐκφράζει τὴν ἀγωνίαν της, ὑψώνει ἔντονον φωνὴν διαμαρτυρίας ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, καὶ πρὸς θεραπείαν τῆς βαρύτατα νοσούσης Ἐπισήμου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος προτείνει τὰ ἐξῆς:
1) Ὁ εὐσεβὴς λαός, ὅστις κτίζει τοὺς ναοὺς καὶ τρέφει τὸν κλῆρον, νὰ ἐκλέγη τοὺς ἐπιτρόπους τῶν ναῶν καὶ διʼ ἀντιπροσώπων του νὰ λαμβάνη ὁπωσδήποτε μέρος εἰς τὴν ἐκλογὴν τῶν ποιμένων του, συμφώνως πρὸς τὴν κρατοῦσαν ἐν τῆ ἀρχαία Ἐκκλησία ἀποστολικὴν τάξιν, καθʼ ἥν οἱ ποιμένες ἐξελέγοντο «ψήφω κλήρου καὶ λαοῦ». Ὁ σημερινὸς τρόπος ἐκλογῆς τῶν ἐπισκόπων ὑπὸ μόμνης τῆς Ἱεραρχίας, καὶ μάλιστα διὰ μυστικῆς ψηφοφορίας, εἶνε πονηρότατος καὶ κακοηθέστατος.
2) Τὸ λαομίσητον καὶ θεοκατάρατον μεταθετόν, εἰς νέον εἶδος σιμωνίας καὶ εἰς καρκίνωμα τῆς Ἐκκλησίας ἐξελιχθέν, πρέπει νὰ ἀποκλεισθῆ τελείως, διʼ αὐστηρᾶς καὶ ἀμετακλήτου ἀποφάσεως τῆς Ἑλληνικῆς Βουλῆς, ὥστε οὐδὲ σκέψις ἐπαναφορᾶς νὰ ἐπιτρέπεται εἰς τὸ μέλλον.
3) Νὰ ἀναδιοργανωθῆ ἐκ βάθρων ἡ ἐκκλησιαστικὴ δικαιοσύνη, διότι, ὅπως λειτουργεῖ αὕτη σήμερον, εἶνε παρωδία δικαιοσύνης καὶ αἶσχος διὰ τὸν πολιτισμὸν τῆς Πατρίδος μας.
4) Νὰ ἀναδιοργανωθῆ ἐκ βάθρων ἡ Ἀποστολ. Διακονία, ὥστε νὰ ἀποβῆ αὕτη ζῶν ὀργανισμὸς ἐσωτερικῆς καὶ ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς.
5) Νὰ συνταχθῆ Καταστατικὸς Χάρτης ἐφημεριακοῦ κλήρου, ὥστε ὁ ἐφημέριος νὰ μὴ καταντᾶ ἄθυρμα εἰς τὰς χεῖρας ἀδίκου καὶ αἰσχρᾶς δεσποτοκρατίας, ἡ ὁποία εὐνοεῖ τοὺς ἀνικάνους καὶ τοὺς σκανδαλοποιούς, καὶ ἐξοντώνει τοὺς ἱκανοὺς καὶ εὐλαβεῖς. Ἄνευ τῆς προὑποθέσεως ταύτης οὐδέποτε θὰ ἀποκτήσωμεν ἐφημεριακὸν κλῆρον ἀντάξιον τῆς ἀποστολῆς του.
6) Νὰ καταργηθοῦν οἱ δίσκοι καὶ τὰ τιμολόγια τῶν ἱεροπραξιῶν, τὰ ὁποῖα ἔχουν κατασκανδαλίσει τὸν λαόν.
7) Νὰ ἐνεργηθῆ αὐστηρὸς ἔλεγχος εἰς τὰ ταμεῖα τῶν Μητροπόλεων, τῶν πλουσίων Μονῶν καὶ τῶν ἱερῶν Προσκυνημάτων, νὰ ἐρευνηθῆ ἡ οἰκονομικὴ κατάστασις τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν συγγενῶν αὐτῶν θεσπιζομένου καὶ διʼ αὐτοὺς τὸ «πόθεν ἔσχες», νὰ διοργανωθοῦν δὲ ἐπὶ ἐπιστημονικῶν βάσεων τὰ οἰκονομικὰ τῆς Ἐκκλησίας, ἀνατιθεμένης τῆς διαχειρίσεως αὐτῶν εἰς τιμίους καὶ ἐμπείρους περὶ τὰ λογιστικὰ λαϊκούς, ὥστε νὰ ἀξιοποιῆται καὶ ὀ τελευταῖος ὀβολὸς τῆς Ἐκκλησίας.
8) Νὰ περιορισθῆ ὁ ἀριθμὸς τῶν Μητροπόλεων, νὰ διαρρυθμισθοῦν τὰ ὅρια αὐτῶν.
9) Νὰ ἀποδοθῆ ὅλως ἰδιαιτέρα σημασία εἰς τὰς ἐπικειμένας ἐκλογὰς Μητροπολιτῶν καὶ νὰ τονισθῆ ὑπὸ τοῦ λαοῦ τῆς Πρωτευούσης καὶ τῶν ἐπαρχιῶν ὅτι ἀνίκανα καὶ διεφθαρμένα στοιχεῖα δὲν θὰ ἀνεχθῆ πλέον, ἀλλὰ καθὸ ἔχει Κανονικὸν δικαίωμα, καὶ δικαστικῶς ἐσχάτως ἀναγνωρισθέν, θὰ σείση τοὺς ναοὺς μὲ τὰ «Ἀνάξιος».
10) Νὰ ἐκδικασθῆ τὸ συντομώτερον ἡ τὸ Πανελλήνιον συνταράξασα ὑπόθεσις Παπανούτσου. Νὰ κληθοῦν ἀμέσως οἱ μηνυταὶ καὶ οἱ προταθέντες μάρτυρες, νὰ καταθέσουν ὅ,τι γνωρίζουν, καὶ ἄν μὲν ἐκ τῆς διεξαχθησομένης ἀμερολήπτου ἀνακρίσεως ἀποδειχθῆ ὅτι αἱ κατηγορίαι εἶνε συκοφαντικαί, νὰ τιμωρηθοὺν οἱ συκοφάνται, ἄν δὲ ἀποδειχθῆ ὅτι αἱ κατηγορίαι εἶνε ἀληθεῖς, νὰ διαγραφῆ ὁπωσδήποτε ἐκ τῶν μητρῶων τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἄπιστος καὶ ἄθεος. Δηλοῦται δὲ ὅτι, ἐὰν συνεχισθῆ ἡ ἐγκληματικὴ σιωπὴ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὁ εὐσεβὴς λαός, βλέπων ὅτι οἱ Ἱεράρχαι ἔπαυσαν πλέον νὰ εἶνε φύλακες τῆς Πίστεως, ἀλλʼ ἀσχολοῦνται περὶ μικρὰ καὶ ἀνάξια, καὶ συναλλάσονται αἰσχρῶς διὰ τὴν ἐπαναφορὰν τοῦ ἐπαράτου μεταθετοῦ, θὰ συγκροτήση μέγα συλλαλητήριον, καὶ κατὰ τὸ 114ον ἄρθρον τοῦ Συντάγματος θὰ ἀναλάβη ὁ ἴδιος ὁ λαὸς τὴν ὑπεράσπισιν τῆς Πίστεως καὶ θὰ ἐπιδιώξη τὴν κάθαρσιν τῆς Ἐκκλησίας ἐξ ἀπίστων καὶ διεφθαρμένων Ἱεραρχῶν, κυριωτέρας αἰτίας τῆς κακοδαιμονίας τοῦ Ἔθνους μας.

Τὸ παρὸν ψήφισμα ὁμοφώνως γενόμενον δεκτὸν ὡρίσθη νὰ ἐπιδοθῆ ὑπὸ Ἐπιτροπῆς εἰς τὸν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν ὡς Πρόεδρον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, νὰ ὑποβληθῆ εἰς τὸν Ἐξοχώτατον Πρωθυπουργὸν τῆς χώρας, νὰ ἀποσταλῆ εἰς τοὺς βουλευτάς, καὶ νὰ δοθῆ πρὸς δημοσίευσιν εἰς ὅλον τὸν ἡμερήσιον καὶ περιοδικῶν τύπον Ἀθηνῶν καὶ Ἐπαρχιῶν, μὲ τὴν παράκλησιν ὅπως ζωηρῶς ὑποστηρίξη οὗτος τὰ ἐν αὐτῶ περιεχόμενα αἰτήματα πρὸς ἀνόρθωσιν τῆς Ἐκκλησίας.

Ἐπιτροπὴ Ἀγῶνος Νέων Θεολόγων

Ὁ Πρόεδρος Ὁ Γεν. Γραμματεὺς
ΣΕΡΑΦ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΙΧΟΠΟΥΛΟΣ****