Αγιος Νικολαος Βελιμίροβιτς (επισκ. Αχρίδος)
Γιατί
ο Θεός επιτρέπει την τιμωρία του ανθρώπου; Επειδή θέλει να απομακρύνει
την καταστροφή του. Το ίδιο όπως και ο γονέας τιμωρεί το γιό του όταν
είναι στον στραβό δρόμο. Τον τιμωρεί για να τον προφυλάξει εγκαίρως από
την επερχόμενη καταστροφή, που χάσκει στο τέλος του στραβού δρόμου.
Για
ποιο λόγο ο Θεός επέτρεψε τη φρικτή δυστυχία του πολέμου, που σαν
θανατηφόρα καταιγίδα ξέσπασε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης; Αυτό
συνέβη, για να παρεμποδιστεί μια πολύ μεγαλύτερη δυστυχία, δηλαδή η
ολοκληρωτική πνευματική ασφυξία και ο παντελής θάνατος της ψυχής.
Όλοι
οι άνθρωποι θέλουν την ευτυχία τους, αλλά η συντριπτική πλειονότητά
τους, με όλη τους τη δύναμη και με τις πράξεις τους, προσπαθούν να
συναντήσουν τη δυστυχία.
Όλοι
οι άνθρωποι θεωρητικά θέλουν την ευτυχία, αλλά λίγοι είναι εκείνοι που
βάζουν το λαιμό τους, με τη θέλησή τους, σε κάποιο σκληρό και ανυπόφορο
ζυγό.
Βλέπε,
όμως, ο Σωτήρας του κόσμου μιλάει για το δικό του ζυγό και το φορτίο,
και λέει: «Ελάτε σ’ εμένα όλοι όσοι κοπιάζετε κι είστε φορτωμένοι, κι
εγώ θα σας ξεκουράσω. Σηκώστε πάνω σας το ζυγό μου και διδαχτείτε από το
δικό μου παράδειγμα, γιατί είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και οι
ψυχές σας θα βρουν ξεκούραση. Γιατί ο ζυγός μου είναι απαλός και το
φορτίο μου ελαφρό» (Ματθ. 11:28-30).
Ο Κύριος από συμπόνια και αγάπη καλεί τους ανθρώπους στο ζυγό Του, για να Τον γνωρίσουν και να ξεκουραστούν.
Αναλογιστήκατε
ποτέ τα παραπάνω λόγια του Χριστού; Σκεφτήκατε τη διαφορά ανάμεσα στο
ζυγό και το φορτίο που οι άνθρωποι μόνοι τους φορτώνονται και το ζυγό
και το φορτίο του Χριστού; Η διαφορά πραγματικά είναι πάρα πολύ μεγάλη.
Ο
ζυγός των κοσμικών ανθρώπων είναι βαρύς επειδή θέλουν να στηρίζονται
στη δική τους δύναμη, χωρίς τη βοήθεια του Θεού. Ενώ ο ζυγός του Χριστού
είναι η συνεχής εμπιστοσύνη στον Παντοδύναμο Ουράνιο Πατέρα. Γι’ αυτό
το λόγο ο ζυγός εκείνος είναι σκληρός, ενώ ο ζυγός του Χριστού είναι
απαλός.
Το
να κρίνεις τους συνανθρώπους σου είναι ένας κοσμικός και ασήκωτος
ζυγός, ενώ το να συμφιλιωθείς με το συνάνθρωπό σου, είναι ο ελαφρύς
ζυγός του Χριστού. Ο ζυγός του Χριστού είναι η αγάπη, ενώ ο ζυγός του
ανθρώπου που κατακρίνει είναι η δυστυχία, που κρύβει μίσος.
Ο ζυγός του Χριστού είναι η αλήθεια, ενώ ο ζυγός του διαβόλου είναι το ψέμα.
Ο ζυγός του Χριστού είναι η αδελφική αγάπη, ενώ ο αμαρτωλός ζυγός είναι η εγωπάθεια.
Το φορτίο του Χριστού είναι η γενναιοδωρία και η βοήθεια, ενώ το αμαρτωλό φορτίο είναι η κλοπή και η αρπαγή.
Το
φορτίο του Χριστού είναι ο κόπος για τη βασιλεία των ουρανών, ενώ το
αμαρτωλό φορτίο είναι η φθοροποιός προσπάθεια για την απόκτηση γήινων,
εφήμερων αγαθών.
Ο δρόμος του Χριστού είναι στενός και οδηγεί στη βασιλεία του Θεού, ενώ ο δρόμος της αμαρτίας είναι φαρδύς και οδηγεί στο χάος.
Ο
δρόμος του Χριστού είναι ιερός και γεμάτος ελεημοσύνη, ενώ ο αμαρτωλός
δρόμος είναι γεμάτος χυδαιότητα. Το φορτίο του Χριστού κρύβει θεϊκή
σοφία και εντιμότητα, ενώ το φορτίο της αμαρτίας είναι η ατιμία και
ακολασία.
Ο
ζυγός του Χριστού σηκώνεται με υπομονή και την προοπτική της αιώνιας
ζωής, ενώ το αμαρτωλό φορτίο σηκώνεται με ανυπομονησία και μέσα στην
προοπτική του θανάτου και του τάφου, που οδηγεί στην απελπισία.
Σηκώνει
κανείς το ζυγό του Χριστού με βλέμμα καρφωμένο στην αιώνια ζωή, στο
βασίλειο του Θεού, ενώ ο αμαρτωλός σηκώνει το ζυγό της αμαρτίας με το
βλέμμα στον τάφο.
Ποιο φορτίο είναι πιο ελαφρύ και πιο εύκολο;
Αναμφισβήτητα το φορτίο του Χριστού.
Οι
άνθρωποι, όμως, ενώ άκουσαν το κάλεσμα του Χριστού για να σηκώσουν το
δικό Του φορτίο και το δικό Του ζυγό, αυτοί προτίμησαν και φόρτωσαν τον
εαυτό τους με τις αφόρητες ανησυχίες αυτού του κόσμου. Υπερφόρτωσαν τον
εαυτό τους με εγωισμό, με μοχθηρία, με πανουργία, με εγωπάθεια, με
αλαζονεία, με ατιμία, με σκληρότητα, με ασωτία και αθεΐα. Και έτσι τους
κυνηγάει ο σατανάς με το μαστίγιό του σαν ζώα φορτωμένα.
Παρ’
όλα αυτά, όμως έπρεπε να σωθεί το ανθρώπινο γένος, και αυτό δεν ήταν
δυνατό να το κάνει ο σατανάς, ούτε ο άνθρωπος μόνο του. Έπρεπε να
επιστρέψει το ανθρώπινο γένος στο σωστό δρόμο. Γι’ αυτό ο Παντοδύναμος
και Φιλάνθρωπος Χριστός σπλαχνίστηκε όλους τους λαούς του κόσμου, για
τους οποίους από αγάπη θυσίασε και τη ζωή Του. Επέτρεψε τα μικρότερα
δεινά, για να παρεμποδίσει τη μεγαλύτερη δυστυχία. Όπως κάνει ο γιατρός,
που ακρωτηριάζει τα γαγγραινιασμένα δάκτυλα, για να σώσει το υπόλοιπο
σώμα.
Και
τώρα θέτω ενώπιόν σας την ευτυχία και τη δυστυχία. Διαλέξτε. Η αιώνια
ζωή είναι στο ζυγό του Χριστού, ενώ η δυστυχία είναι στο ζυγό του
ανθρωποκτόνου σατανά. Αμήν.
Από το βιβλίο:
Αγίου Νικολάου Επισκόπου Αχρίδος, Μέσα από το παράθυρο της φυλακής. Μηνύματα προς τον λαό.
Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”, Θεσσαλονίκη 2012, σ. 79.
https://wra9.blogspot.com/search?updated-max=2021-07-29T07:00:00%2B03:00&max-results=6