«Δυστυχώς και μέσα στην Εκκλησία μπήκε η μασονία.
Για
να γίνεις δεσπότης ή πρέπει να περάσεις από τα σκαλοπάτια της μασονίας ή
άμα δεν περάσεις, -γιατί δεν είναι όλοι οι δεσποτάδες μασόνοι-, όμως
είναι γεγονός ότι υπάρχουν τέτοιοι ύποπτοι στην Εκκλησία.
Δεν ανακοινώνουν τα ονόματά τους όσο ζουν, άμα πεθάνουν τότε τους φανερώνουν. Εμείς όμως τους ξέρουμε και τους παρακολουθούμε.
Για
να γίνεις δεσπότης σήμερα ή πρέπει να κάνεις τούμπα μέσα στην στοά των
μασόνων και να προσκυνήσεις τον διάβολο· Τι διαβολο-δεσπότης θα γίνεις; Ή
θα επιτρέψει η μασονία να γίνεις εάν δεν την πολεμάς και έχεις ευγένεια
απέναντί της. Γι’ αυτό βλέπεις όλοι αυτοί που είναι υποψήφιοι
δεσποτάδες σιωπούν, κανείς τους δεν μιλά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Ξέρουν πολύ καλά ότι θα τους φάει το φίδι.
Μωρέ
χίλιες φορές διάκονος, χίλιες φορές καλόγερος και να φωνάζω μέρα νύκτα
ότι είστε σατανάδες, παρά να με δώστε μήτρες και μπαστούνες. Και αν με
κάνετε δεσπότη, τί θα γίνει; Σας τα χαρίζω όλα βρε διαβόλοι.
Ο
Δουλγέρης που ήταν ένας φωστήρας, ένας ήλιος, -δεν υπήρχε πιο
μορφωμένος και πιο ικανός και πιο δυνατός και δραστήριος ιεροκήρυκας-,
και όμως δεν έγινε επίσκοπος. Εψηφίστηκε κάτω στην Κύπρο επίσκοπος.
Μαζευτήκαν όλοι οι μασόνοι και είπαν· Ο Δουλγέρης επίσκοπος; Μας έφαγε.
Αν γίνει αυτός δεσπότης θα μας σβήσει. Είπαν όχι οι μασόνοι και δεν τον
έκαναν επίσκοπο· πέθανε ιερομόναχος… Υπό διωγμό.
Και μέσα στην Εκκλησία η μασονία…»