ΠΕΡΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΥ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ
(μερικαί ἐλεύθεραι σκέψεις)
Τοῦ κ. Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, θεολόγου
Λογικά, ἐπιστημονικά, νομικὰ καὶ ἠθικὰ δὲν νομιμοποιεῖται ὁ ὑποχρεωτικὸς ἐμβολιασμός. Μάλιστα, ὁ συγκεκριμένος ἐμβολιασμός, κατὰ τοῦ Κορωνοϊοῦ, πρέπει νὰ ἐπισημανθεῖ ὅτι δὲν εἶναι κἄν ἀνάλογος τοῦ κλασσικοῦ ἐμβολιασμοῦ. Διότι τὰ παραχθέντα ἐμβόλια εἶναι ἀκόμη σὲ πειραματικὸ στάδιο, ὑπὸ τὴν ἔννοια τῶν ἀνολοκλήρωτων δοκιμαστικῶν φάσεών τους, ποὺ ὅμως εἶναι ἐπιστημονικὰ καὶ ἠθικὰ ἀπαραίτητες (καὶ ἔπρεπε νὰ ἔχουν ὁλοκληρωθεῖ) πρὶν τὴν κυκλοφορία (τῶν ἐμβολίων), ἰδιαιτέρως αὐτῶν τῶν συγκεκριμένων, νέας τεχνολογίας, ἐμβολίων.
Ἡ πειραματικότητα, λοιπόν, εἶναι ἕνας ἐπιπλέον λόγος ποὺ ἀποκλείει τὴν ὑποχρεωτικότητα. Ἑπομένως, ἐν προκειμένῳ, ἡ ὑποχρεωτικότητα συνιστᾶ ἐξαναγκασμό, ὥστε νὰ δεχθεῖ ὁ πολίτης μία οὐσία στὸ σῶμα του χωρὶς ἐγγύηση περὶ τοῦ ἀποτελέσματος καὶ τῆς προστασίας του καὶ ἄρα πρόκειται γιὰ ἔκθεση σὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς του, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο συνιστᾶ ποινικὰ κολάσιμη ἐνέργεια. Τὰ συγκεκριμένα ἐμβόλια δὲν ἔχουν κανονικὴ ἔγκριση ἀπὸ κανένα διεθνῆ ἁρμόδιο φορέα – ἀντίθετοι ἰσχυρισμοὶ εἶναι ἀνακριβεῖς – παρὰ μόνο (διαθέτουν) εἰδικὴ ἔγκριση “λόγῳ ἐκτάκτου ἀνάγκης”, ὅπερ οὐσιαστικῶς σημαίνει πειραματισμό!
Ἡ παραβίαση τῆς ἐλεύθερης συναίνεσης, μέσα ἀπὸ τὴν ἐπιχειρούμενη ὑποχρεωτικότητα, εἶναι σαφῶς ἀντισυνταγματικὴ καὶ συνιστᾶ προσβολὴ τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας καὶ προσωπικότητος. Τυχὸν δὲ σχετικὴ πολιτικὴ ἀπόφαση, περὶ ὑποχρεωτικότητος τοῦ ἐμβολιασμοῦ, ἀποτελεῖ ἀπολυταρχικὴ καὶ φασιστικὴ ἐπιβολή. Κάτι τέτοιο θὰ ἐνίσχυε τὴν ἐκτίμηση ὅτι βρισκόμαστε ἐνώπιον μιᾶς ἰδιότυπης δικτατορίας ἢ μιᾶς ἐλέῳ ὑγειονομικῆς κρίσεως δικτατορίας. Τέλος, ἐξίσου μὲ τὸν ὑποχρεωτικὸ ἐμβολιασμὸ καταδικαστέος εἶναι καὶ ὁ ἐκβιασμὸς μέσῳ τοῦ λεγομένου “πιστωτικοῦ συστήματος” ἐμβολιασμοῦ, δηλαδὴ τῆς προσφορᾶς “δυνατοτήτων-δικαιωμάτων” καὶ “διευκολύνσεων” σὲ ὅσους τὸν ἐπιλέγουν, καὶ ἀντίστοιχα ἀποκλεισμοῦ καὶ στερήσεως, ὅλων αὐτῶν, σὲ ὅσους τὸν ἀπορρίπτουν.
Ὅσοι ἐπιλέγουν τὸν ἐμβολιασμὸ ἐπὶ τῆς οὐσίας ἀποδέχονται τὴ συμμετοχή τους σὲ ἕνα πειραματισμό. Αὐτὸ παρότι μπορεῖ νὰ θεωρεῖται δικαίωμά τους, ὡστόσο δὲν μποροῦν αὐτὸ νὰ τὸ ἀπαιτοῦν ἀπὸ ἄλλους, οἱ ὁποῖοι δὲν τὸ ἀποδέχονται, οὔτε νὰ ἐπικαλοῦνται γιὰ κάτι τέτοιο τὴν προστασία τους, ἐφ’ ὅσον μάλιστα, κατ’ αὐτούς, ὁ συγκεκριμένος ἐμβολιασμὸς τὴν ἐξασφαλίζει.
Συμπερασματικά, ὁ ὑποχρεωτικὸς ἐμβολιασμὸς εἶναι ἀπαράδεκτος καὶ ὀφείλουν ὅλοι οἱ ἐλεύθεροι καὶ ὑπεύθυνοι πολίτες, οἱ ὁποῖοι σέβονται τὸν ἑαυτό τους, ὄχι μόνο νὰ τὸν ἀπορρίψουν, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀγωνισθοῦν, γιὰ νὰ ἀποτρέψουν μὲ κάθε νόμιμο καὶ πρόσφορο τρόπο τὴν ἐφαρμογή του, εἴτε τάσσονται ὑπέρ, εἴτε κατὰ τοῦ ἐμβολιασμοῦ. Τὰ πραγματικὰ ἐλεύθερα καὶ δημοκρατικὰ κράτη δὲν ἐκβιάζουν καὶ οἱ ἐλεύθεροι πολίτες δὲν ἐκβιάζονται.
Τουλάχιστον αὐτὸ ἦταν κοινὸς τόπος μέχρι πρότινος καὶ γιὰ κάθε περίσταση ἢ συνθήκη. Ἐκτός, ἐὰν αὐτὰ κρίνεται πλέον ὅτι δὲν ἰσχύουν εἰδικῶς γιὰ τὶς περιπτώσεις τῶν ἐπιδημιῶν. Ἂς προσέξουμε, ὅμως, πολὺ κάτι τέτοιο, διότι ἂν ἀκυρώσουμε, μέσῳ τῶν δῆθεν ἐπιβαλλομένων ἐξαιρέσεων, αὐτὲς τὶς θεμελιώδεις θεωρήσεις, τότε ἴσως θὰ πρέπει νὰ γίνεται πρωτίστως λόγος γιὰ πανδημία καὶ μόλυνση διανοητική!