Μια
χειμωνιάτικη μέρα η Κ.Τ. βρισκόταν στο μοναστήρι. Καθόταν στο κελί του
Γέροντα και κοίταζε ένα όμορφο καδράκι που είχε πάνω από τη πόρτα. Το
διάβαζε και το ξαναδιάβαζε γιατί της άρεσε πολύ. Ήθελε να το αντιγράψει
και μετά να το κεντήσει για να το κάνει ένα ωραίο καδράκι, αλλά δεν είχε
ούτε χαρτί ούτε μολύβι. Δεν πέρασε ούτε μισή ώρα κι ο Γέροντας
την πλησίασε κρατώντας χαρτί και μολύβι και λέγοντας της:
"Κωνσταντίνα παιδί μου γράψε το".
Το καδράκι αυτό έγραφε:
"Θεία του οίκου τούτου ευλογία. Όπου πίστις εκεί και αγάπη. Όπου αγάπη
εκεί και ειρήνη. Όπου ειρήνη εκεί και ευλογία. Όπου ευλογία εκεί Θεός
και όπου Θεός ουδεμία ανάγκη".
Άρχισε
τότε με τρεμάμενο χέρι να το αντιγράφει, ενώ μέσα της αναρωτιόταν πως
είχε διαβάσει τη σκέψη της. Έπειτα, επέστρεψε στο σπίτι, το κέντησε σε
μαύρο βελούδο με βυζαντινή βελονιά και αργότερα, όταν έγινε κάτοικος
Αθηνών, το έκανε έναν τεράστιο πίνακα ζωγραφικής και το τοποθέτησε στην
είσοδο του σπιτιού της, ώστε όποιος μπαίνει να το βλέπει και να παίρνει
δύναμη.
Όσιος Γεώργιος της Δράμας (Ο Άγιος των πτωχών και των πονεμένων)