Γράφει ο Θεόφιλος Πουταχίδης, Καθηγητής Κτηνιατρικής Σχολής ΑΠΘ
Τηρουμένων των αναλογιών με τον αλλοτινό άσπονδο πολιτικό αντίπαλο της οικογένειάς του, τον μακαρίτη τον Ανδρέα, ο νυν πρωθυπουργός έκανε κι αυτός τις προάλλες μια παραγγελιά. Όχι προς κάποιο νυχτερινό κέντρο, αλλά προς την Εκκλησία. Όχι προς κάποιον λαϊκό τραγουδιστή, αλλά προς τον σεβασμιότατο μητροπολίτη Ιωαννίνων. Δεν αναφερόταν σε ρεπερτόριο τραγουδιών, αλλά σε κήρυγμα από άμβωνος.
Νά ποια ήταν η παραγγελιά του: «Παρακαλώ σεβασμιότατε να πείτε στο επόμενο κήρυγμα σας ότι δεν θέλετε κανέναν ανεμβολίαστο… Πρέπει όλοι όσοι δεν εμβολιάστηκαν στο πρώτο κύμα, τώρα που βλέπουν ότι τα εμβόλια δεν είναι απλά αποτελεσματικά, αλλά και απολύτως ασφαλή, να σπεύσουν να το κάνουν».
Αν ήταν λίγο πιο ευφάνταστος θα μπορούσε να ζητήσει απ’ τον δέσποτα να ψάλει κιόλας σε ήχο πλάγιο β’ το σουξέ: «Κάντε όλοι, κάντε όλοι, το θαυματουργό το μπόλι».
Στο άρθρο μου «Εμβάλλω σε σκέψεις» από τον Δεκέμβριο του προηγούμενου χρόνου είχα κάνει την κριτική μου απέναντι σε συναδέλφους επιστήμονες, αλλά και άλλους που διακήρυσσαν ότι τα εμβόλια για τον SARS-CoV-2 «είναι αποτελεσματικά και απόλυτα ασφαλή» ή «είναι αποτελεσματικά και εκατό στα εκατό ασφαλή».
Είχα επίσης γράψει: «Οι πάπες και οι πάπισσες της επιστήμης και οι υπόλοιποι που μιλούν στα κανάλια με όρους απόλυτης βεβαιότητας προφητεύοντας απόλυτους αριθμούς αποτελεσματικότητας και ασφάλειας των συγκριμένων εμβολίων, είναι προδήλως εκτός των ορίων σοβαρότητας του επιστημονικού λόγου».
Με τον εξοπλισμό των βασικών στοιχείων της ελληνικής γλώσσας και των μαθηματικών του δημοτικού, σχεδόν όλοι γνωρίζουμε τη σημασία της λέξης «απολύτως», αλλά και το μαθηματικό νόημα του «εκατό στα εκατό». Με βάση αυτήν τη γνώση, είναι πασίδηλο και αδιαφιλονίκητο ότι όλοι όσοι υποστήριξαν δημόσια την «απόλυτη ασφάλεια» των εμβολίων κατά του SARS-CoV-2 είναι ήδη εκτεθειμένοι∙ υπάρχει πρόβλημα με την αξιοπιστία και την επιστημονική ακρίβεια του λόγου τους.
Βλέπετε, περιπτώσεις σοβαρών παθολογιών και θανάτων που ακολούθησαν τον εμβολιασμό έχουν ήδη δει το φως της δημοσιότητας στην Ελλάδα και διεθνώς. Το γιατί ο πρωθυπουργός της χώρας κάνει την «παραγγελιά» στον ιεράρχη, επιμένοντας στο εκτός πραγματικότητας και κοινής λογικής επιχείρημα των απολύτως ασφαλών εμβολίων, είναι εντελώς ακατανόητο.
Το πρόβλημα, βέβαια, στην ουσία του γίνεται αρκετά οξύτερο με την υποψία μιας προβληματικής ή αναξιόπιστης πρακτικής στην καταγραφή των ανεπιθύμητων ενεργειών και πιθανών θανάτων μετά από τον εμβολιασμό. Στο πλαίσιο αυτό, η κριτική που ασκεί με την επιστολή της παραίτησής του από την Επιτροπή Φαρμακοεπαγρύπνησης του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων, ο καθηγητής Π. Βλαχογιαννόπουλος, είναι ανησυχητική.
Αυτά που εισπράττω, πάντως, από την όποια δημόσια συζήτηση περί της καταγραφής των ανεπιθύμητων ενεργειών των εμβολίων με τρομάζει.
Η συζήτηση βρίσκεται σε απολύτως λανθασμένη επιστημονική βάση. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, να αποφαινόμαστε για το εάν μια θανατηφόρα παθολογία σχετίζεται ή δεν σχετίζεται με το εμβόλιο αβασάνιστα ή κατά τα φαινόμενα ή με βάση, έστω, τα μέχρι τώρα γνωστά και δεδομένα. Η συνεχιζόμενη χορήγηση των εμβολίων κατά του SARS-CoV-2 είναι μια πειραματική κλινική δοκιμή, είναι δηλαδή μια ερευνητική διαδικασία σε εξέλιξη. Ερευνάς γιατί δεν γνωρίζεις.
Πώς αποφαίνεσαι, λοιπόν, ότι η τάδε θανατηφόρα παθολογία δεν σχετίζεται με το εμβόλιο; Πες μου ποιες παθολογίες σχετίζονται με το εμβόλιο, για να μου πεις ύστερα ποια δεν σχετίζεται!
Σε μια κλινική δοκιμή το πρωτόκολλο είναι αυστηρό και απαράβατο. Όλα –εννοώ, όλα!– τα προβλήματα που εμφανίζονται μετά τη χορήγηση του δοκιμαζόμενου σκευάσματος αναφέρονται και καταγράφονται. Είναι αδιανόητο κάποια κλινική που συμμετέχει στη δοκιμή να αποφασίζει τι είναι σχετικό ή άσχετο με τη χορήγηση και να το αναφέρει ή όχι κατά το δοκούν! Δεν λειτουργούν έτσι τα πράγματα…
Η ορθή πρακτική επιτάσσει: Υποχρεωτικώς καταγράφονται τα πάντα. Κατά τη διάρκεια και στο τέλος της δοκιμής, η στατιστική επεξεργασία των παθολογιών και των θανάτων που καταγράφονται, δείχνει εάν υπάρχει στατιστικώς σημαντική θετική συσχέτισή τους με τη χορήγηση του φαρμάκου. Έτσι, αποκαλύπτονται οι –έτσι κι αλλιώς– εκ των προτέρων άγνωστες αντενδείξεις του φαρμάκου, και διερευνάται έπειτα ο μηχανισμός της πρόκλησής τους. Εάν παραβιάζεται με οποιοδήποτε τρόπο η συγκεκριμένη πρακτική στην περίπτωση των εμβολίων κατά του SARS-CoV-2, τότε υπάρχει σοβαρότατο ζήτημα.
Τέλος, δυο λόγια και για το θέμα των προνομίων ή των διευκολύνσεων για τους εμβολιασμένους. Όταν ανάμεσα σε δύο με τα ίδια δικαιώματα δίνεις στον έναν κάτι παραπάνω για να τον ανταμείψεις, αυτό λέγεται προνόμιο. Όταν στερείς κι από τους δύο δικαιώματα και διατείνεσαι ότι θα τα επιστρέψεις μόνο σε όποιον κάνει αυτό που θες, αυτό λέγεται εκβιασμός.
«Φίλοι κι αδέρφια» από τον Νίκο Ξυλούρη. Παραγγελιά… Τώρα!