Μια
πνευματικότητα που αρκείται να θρέψει το άτομο, που το διαχωρίζει από
τον εξωτερικό κόσμο και το περιορίζει μονάχα στο πεδίο των προσωπικών
συναισθημάτων και συγκινήσεων, που συγκεντρώνεται στην λεπτομερή εξέταση
των παραμικρών εσωτερικών κινημάτων της ψυχής, δεν είναι πνευματικότητα
άξια του ονόματός της.
Μια
πνευματικότητα που επιτρέπει στον άνθρωπο να είναι πιο κοντά και πιο
προσεκτικός για τον πλησίον του, που του αποκαλύπτει τα αίτια και τα
εσώτερα κίνητρα για την διαγωγή μιας άλλης ψυχής, που εγκαθιστά γέφυρες
με τον άλλο, που διδάσκει την αγάπη του πλησίον, να μια αληθινή
πνευματικότητα.