«Τοῦ δέ Ἰησοῦ γεννηθέντος ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας ἐν ἡμέραις Ἡρώδου τοῦ βασιλέως, ἰδού μάγοι ἀπό ἀνατολῶν παρεγένεντο εἰς Ἱεροσόλυμα λέγοντες ποῦ ἐστιν ὁ τεχθείς βασιλεύς τῶν Ἰουδαίων; εἴδομεν γάρ αὐτοῦ τόν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καί ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτῷ. Ἀκούσας δέ Ἡρώδης ὁ βασιλεύς ἐταράχθη καί πᾶσα Ἱεροσόλυμα μετ’ αὐτοῦ, καί συναγαγών πάντας τούς Ἀρχιερεῖς καί Γραμματεῖς τοῦ λαοῦ ἐπυνθάνετο παρ’ αὐτῶν ποῦ ὁ Χριστός γεννᾶται. Οἱ δέ εἶπον αὐτῷ· ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας» (Ματθ. 2, 1-5).
Γιατί ἐταράχθη ὁ Ἡρώδης, τό καταλαβαίνουμε. Τό Βρέφος τῆς Βηθλεέμ ἦταν κατά τίς Γραφές ὁ μέλλων βασιλέας τῶν Ἰουδαίων. Δέν γνωρίζουμε, ὅμως, πῶς ἀντιμετώπισαν οἱ Ἀρχιερεῖς καί Γραμματεῖς τοῦ λαοῦ τήν πληροφορία, πού ἔδωσαν οἱ μάγοι γιά τήν Γέννησή Του. Ὑποδουλωμένοι στούς Ρωμαίους νά τούς δημιουργήθηκε ἡ ἐλπίδα γιά ἀπελευθέρωση τοῦ ἔθνους τους; Δέν γνωρίζουμε πῶς ἀντέδρασαν στήν ἐγκληματική ἐνέργεια τοῦ Ἡρώδη, πού «ἀνεῖλε πάντας τούς παῖδας τούς ἐν Βηθλεέμ καί πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπό διετοῦς καί κατωτέρω κατά τόν χρόνον ὅν ἠκρίβωσε παρά τῶν μάγων» (βλ. ΚΑΚΟΥΡΓΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ, ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ τεῦχος 137).
Τά χρόνια πέρασαν καί ἴσως οἱ Ἀρχιερεῖς καί Γραμματεῖς ἐκείνης τῆς ἐποχῆς ἐλησμόνησαν τά γεγονότα. Οἱ πρεσβύτεροι ἀσφαλῶς ἀνεχώρησαν ἀπό τόν μάταιο τοῦτο κόσμο. Συνάδελφοί τους μετά ἀπό δώδεκα χρόνια εἶχαν τήν ἔκπληξη νά γνωρίσουν ἕνα ἀπίθανο παιδί, στόν ναό τοῦ Σολομῶντος. Δέν διερωτήθηκαν πῶς βρέθηκε ἐκεῖ. Ποιοί ἦσαν οἱ γονεῖς του. Τρεῖς, τέσσαρες ἡμέρες, ὄχι ὧρες! Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκάς μᾶς πληροφορεῖ ὅτι βρῆκαν τόν δωδεκαετῆ Ἰησοῦ «ἐν τῷ ἱερῷ καθεζόμενον ἐν μέσῳ τῶν διδασκάλων καί ἀκούοντα αὐτῶν καί ἐπερωτῶντα αὐτούς· ἐξίσταντο δέ πάντες οἱ ἀκούοντες αὐτοῦ ἐπί τῇ συνέσει καί ταῖς ἀποκρίσεσιν αὐτοῦ». Ἔμειναν στήν κατάπληξη, πού τούς ἐπροκάλεσαν οἱ ἀποκρίσεις καί ἡ σύνεση ἑνός δωδεκάχρονου παιδιοῦ; Ἔχασαν τόν ὕπνο τους διερωτόμενοι τί ἤθελε ὁ Θεός τῶν πατέρων τους νά τούς πεῖ;
Καί ὁ χρόνος ἐκύλησε καί οἱ Γραμματεῖς καί πρεσβύτεροι εἶδαν ἕναν Ἰησοῦ νά περιέρχεται πόλεις καί χωριά νά κηρύττει μετάνοια, νά ἀρθρώνει ἐκπληκτικῆς ἀξίας διδασκαλία, νά τρέφει χιλιάδες μέ πέντε ψωμιά καί δύο ψάρια, νά καθαρίζει λεπρούς, νά δίνει τό φῶς σέ τυφλούς, νά συσφίγγει παραλυτικούς, νά ἀνασταίνει νεκρούς. Καί ἀντί νά ἀφυπνίζονται πνευματικά ἐναντιώνονται! Καί διατυπώνουν τήν παράλογη κατηγορία ὅτι εἶναι ὄργανο τοῦ διαβόλου! Διότι «πλανᾶ τόν ὄχλο» (Ἰωάν. 7, 12).
Μετά τήν ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου ὁ Ἰησοῦς πραγματοποιεῖ μιά μεγαλειώδη (;) εἴσοδο στά Ἱεροσόλυμα καθισμένος ἐπί πῶλον ὄνου! «Ἔ, ὄχι καί αὐτό! Δέν βλέπετε ὅτι ὁ κόσμος γυρίζει τίς πλάτες σ’ ἐμᾶς καί τρέχει πίσω του; Πρέπει νά τόν ἐξαφανίσουμε». Εἶχαν πρό πολλοῦ προβληματισθεῖ καί ἔστειλαν ὄργανά τους νά τόν συλλάβουν (Ἰωάν. 7). Τούς ὑπηρέτες, πού ἄπρακτοι ἐπέστρεψαν, οἱ Φαρισσαῖοι ἐρώτησαν γιατί δέν τόν συνέλαβαν. Ἐκεῖνοι ἀποκρίθηκαν: «οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος». Οἱ Φαρισσαῖοι, πού ἐπίστευαν ὅτι ὁ λαός εἶχε πλανηθεῖ ἀπό τόν Ἰησοῦ ἐρωτοῦν τούς ὑπηρέτες (Ἰωάν. 7, 47): «μή καί ὑμεῖς πεπλάνησθε;» Μία λογική παρέμβαση τοῦ Νικοδήμου δέν διασκεδάζει τήν πλάνη τῶν γραμματέων καί Φαρισσαίων (Ἰωάν. 7, 50).
Οἱ ὑπηρέτες πού «πλανήθηκαν», δέν τόν συνέλαβαν. Τούς βοήθησε νά τόν συλλάβουν ἕνας μαθητής τοῦ Ἰησοῦ, ὁ Ἰούδας, πού πλανήθηκε ἀπό τόν προαιώνιο ἐχθρό μας καί εἶχε ἀρρωστήσει ἀπό τό πάθος τῆς φιλαργυρίας. Κατάφεραν νά δικάσουν παράνομα τόν Δίκαιον πλανῶντες τόν ὄχλο, νά τόν Σταυρώσουν καί νά ἠρεμήσουν (;) ἀπαλλαγμένοι ἀπό τήν ἐνοχλητική παρουσία τοῦ «καταλύοντος τό Σάββατον»! Πλανεμένοι καί αὐτοί καί ὁ πλᾶνος ὑποβολέας τους. Οὔτε αὐτοί οὔτε ἐκεῖνος καταλάβαιναν ὅτι ἄθελά τους, ὑπηρετοῦσαν
τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου!
Μετά τήν ταφή τοῦ ἀνεπιθύμητου «ταραχοποιοῦ» ἐκδηλώνουν μιάν ἄλλη πλάνη νομίζοντας ὅτι σφραγίζοντας τόν τάφο καί βάζοντας φρουρά θά τελείωναν ὅλα. Ἐπῆγαν στόν Πιλάτο «λέγοντες· κύριε, ἐμνήσθημεν ὅτι ἐκεῖνος ὁ πλᾶνος εἶπεν ἔτι ζῶν, μετά τρεῖς ἡμέρας ἐγείρομαι. Κέλευσον οὖν ἀσφαλισθῆναι τόν τάφον ἕως τῆς τρίτης ἡμέρας …». Ἄλλη μιά πλάνη τους. Ἐνόμισαν ὅτι χρηματίζοντες τά μέλη τῆς Ρωμαϊκῆς κουστωδίας θά ἔκρυβαν τήν Ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ. Καί ἡ πλάνη τους διαρκεῖ μέχρι τώρα, κληρονομεῖται. Καί ὅπως δείχνουν τά πράγματα, θά τελειώσει στό τέλος τῆς ἀνθρώπινης Ἱστορίας, πού θά σημάνει τήν βασιλεία τοῦ Χριστοῦ, πού δέν θά ἔχει τέλος!
Νίκος Τσιρώνης
Οἰκονομολόγος
Γιατί ἐταράχθη ὁ Ἡρώδης, τό καταλαβαίνουμε. Τό Βρέφος τῆς Βηθλεέμ ἦταν κατά τίς Γραφές ὁ μέλλων βασιλέας τῶν Ἰουδαίων. Δέν γνωρίζουμε, ὅμως, πῶς ἀντιμετώπισαν οἱ Ἀρχιερεῖς καί Γραμματεῖς τοῦ λαοῦ τήν πληροφορία, πού ἔδωσαν οἱ μάγοι γιά τήν Γέννησή Του. Ὑποδουλωμένοι στούς Ρωμαίους νά τούς δημιουργήθηκε ἡ ἐλπίδα γιά ἀπελευθέρωση τοῦ ἔθνους τους; Δέν γνωρίζουμε πῶς ἀντέδρασαν στήν ἐγκληματική ἐνέργεια τοῦ Ἡρώδη, πού «ἀνεῖλε πάντας τούς παῖδας τούς ἐν Βηθλεέμ καί πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπό διετοῦς καί κατωτέρω κατά τόν χρόνον ὅν ἠκρίβωσε παρά τῶν μάγων» (βλ. ΚΑΚΟΥΡΓΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ, ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ τεῦχος 137).
Τά χρόνια πέρασαν καί ἴσως οἱ Ἀρχιερεῖς καί Γραμματεῖς ἐκείνης τῆς ἐποχῆς ἐλησμόνησαν τά γεγονότα. Οἱ πρεσβύτεροι ἀσφαλῶς ἀνεχώρησαν ἀπό τόν μάταιο τοῦτο κόσμο. Συνάδελφοί τους μετά ἀπό δώδεκα χρόνια εἶχαν τήν ἔκπληξη νά γνωρίσουν ἕνα ἀπίθανο παιδί, στόν ναό τοῦ Σολομῶντος. Δέν διερωτήθηκαν πῶς βρέθηκε ἐκεῖ. Ποιοί ἦσαν οἱ γονεῖς του. Τρεῖς, τέσσαρες ἡμέρες, ὄχι ὧρες! Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκάς μᾶς πληροφορεῖ ὅτι βρῆκαν τόν δωδεκαετῆ Ἰησοῦ «ἐν τῷ ἱερῷ καθεζόμενον ἐν μέσῳ τῶν διδασκάλων καί ἀκούοντα αὐτῶν καί ἐπερωτῶντα αὐτούς· ἐξίσταντο δέ πάντες οἱ ἀκούοντες αὐτοῦ ἐπί τῇ συνέσει καί ταῖς ἀποκρίσεσιν αὐτοῦ». Ἔμειναν στήν κατάπληξη, πού τούς ἐπροκάλεσαν οἱ ἀποκρίσεις καί ἡ σύνεση ἑνός δωδεκάχρονου παιδιοῦ; Ἔχασαν τόν ὕπνο τους διερωτόμενοι τί ἤθελε ὁ Θεός τῶν πατέρων τους νά τούς πεῖ;
Καί ὁ χρόνος ἐκύλησε καί οἱ Γραμματεῖς καί πρεσβύτεροι εἶδαν ἕναν Ἰησοῦ νά περιέρχεται πόλεις καί χωριά νά κηρύττει μετάνοια, νά ἀρθρώνει ἐκπληκτικῆς ἀξίας διδασκαλία, νά τρέφει χιλιάδες μέ πέντε ψωμιά καί δύο ψάρια, νά καθαρίζει λεπρούς, νά δίνει τό φῶς σέ τυφλούς, νά συσφίγγει παραλυτικούς, νά ἀνασταίνει νεκρούς. Καί ἀντί νά ἀφυπνίζονται πνευματικά ἐναντιώνονται! Καί διατυπώνουν τήν παράλογη κατηγορία ὅτι εἶναι ὄργανο τοῦ διαβόλου! Διότι «πλανᾶ τόν ὄχλο» (Ἰωάν. 7, 12).
Μετά τήν ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου ὁ Ἰησοῦς πραγματοποιεῖ μιά μεγαλειώδη (;) εἴσοδο στά Ἱεροσόλυμα καθισμένος ἐπί πῶλον ὄνου! «Ἔ, ὄχι καί αὐτό! Δέν βλέπετε ὅτι ὁ κόσμος γυρίζει τίς πλάτες σ’ ἐμᾶς καί τρέχει πίσω του; Πρέπει νά τόν ἐξαφανίσουμε». Εἶχαν πρό πολλοῦ προβληματισθεῖ καί ἔστειλαν ὄργανά τους νά τόν συλλάβουν (Ἰωάν. 7). Τούς ὑπηρέτες, πού ἄπρακτοι ἐπέστρεψαν, οἱ Φαρισσαῖοι ἐρώτησαν γιατί δέν τόν συνέλαβαν. Ἐκεῖνοι ἀποκρίθηκαν: «οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος». Οἱ Φαρισσαῖοι, πού ἐπίστευαν ὅτι ὁ λαός εἶχε πλανηθεῖ ἀπό τόν Ἰησοῦ ἐρωτοῦν τούς ὑπηρέτες (Ἰωάν. 7, 47): «μή καί ὑμεῖς πεπλάνησθε;» Μία λογική παρέμβαση τοῦ Νικοδήμου δέν διασκεδάζει τήν πλάνη τῶν γραμματέων καί Φαρισσαίων (Ἰωάν. 7, 50).
Οἱ ὑπηρέτες πού «πλανήθηκαν», δέν τόν συνέλαβαν. Τούς βοήθησε νά τόν συλλάβουν ἕνας μαθητής τοῦ Ἰησοῦ, ὁ Ἰούδας, πού πλανήθηκε ἀπό τόν προαιώνιο ἐχθρό μας καί εἶχε ἀρρωστήσει ἀπό τό πάθος τῆς φιλαργυρίας. Κατάφεραν νά δικάσουν παράνομα τόν Δίκαιον πλανῶντες τόν ὄχλο, νά τόν Σταυρώσουν καί νά ἠρεμήσουν (;) ἀπαλλαγμένοι ἀπό τήν ἐνοχλητική παρουσία τοῦ «καταλύοντος τό Σάββατον»! Πλανεμένοι καί αὐτοί καί ὁ πλᾶνος ὑποβολέας τους. Οὔτε αὐτοί οὔτε ἐκεῖνος καταλάβαιναν ὅτι ἄθελά τους, ὑπηρετοῦσαν
τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου!
Μετά τήν ταφή τοῦ ἀνεπιθύμητου «ταραχοποιοῦ» ἐκδηλώνουν μιάν ἄλλη πλάνη νομίζοντας ὅτι σφραγίζοντας τόν τάφο καί βάζοντας φρουρά θά τελείωναν ὅλα. Ἐπῆγαν στόν Πιλάτο «λέγοντες· κύριε, ἐμνήσθημεν ὅτι ἐκεῖνος ὁ πλᾶνος εἶπεν ἔτι ζῶν, μετά τρεῖς ἡμέρας ἐγείρομαι. Κέλευσον οὖν ἀσφαλισθῆναι τόν τάφον ἕως τῆς τρίτης ἡμέρας …». Ἄλλη μιά πλάνη τους. Ἐνόμισαν ὅτι χρηματίζοντες τά μέλη τῆς Ρωμαϊκῆς κουστωδίας θά ἔκρυβαν τήν Ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ. Καί ἡ πλάνη τους διαρκεῖ μέχρι τώρα, κληρονομεῖται. Καί ὅπως δείχνουν τά πράγματα, θά τελειώσει στό τέλος τῆς ἀνθρώπινης Ἱστορίας, πού θά σημάνει τήν βασιλεία τοῦ Χριστοῦ, πού δέν θά ἔχει τέλος!
Νίκος Τσιρώνης
Οἰκονομολόγος