“Εἴ τις ἐπίσκοπος ἢ πρεσβύτερος, ἢ
διάκονος, τὴν ἁγίαν τοῦ Πάσχα ἡμέραν, πρὸ τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας μετὰ
Ἰουδαίων ἐπιτελέσοι, καθαιρείσθω” (Ζ΄ Ἀποστολικὸς κανών). (Πηδάλ. σελ.
8).
Καὶ ὅπως λέει ὁ Ἅγ. Νικόδημος, “ὅποιος ἐκ τῶν παραπάνω ἑορτάσει τὸ Ἅγιον Πάσχα μαζὶ μὲ τὸ Νομικὸν Φάσκα τῶν Ἑβραίων, ἂς καθαιρεῖται…”.
Ἐμεῖς ἑορτάζομεν τὸ Πάσχα πάντα κατὰ Κυριακήν. Καὶ ἂν “καμία φορά συμπέση τὸ Νομικὸν Φάσκα εἰς ἡμέραν Κυριακήν, ἡμεῖς δὲν ἑορτάζομεν κατ’ αὐτὴν τὸ Πάσχα, ἀλλὰ τὴν ἑπομένη Κυριακήν, ἵνα μὴ τοῖς Ἰουδαίοις συνεορτάσωμεν”. (Πηδάλ. σελ. 10).
Ἐφέτος γιὰ πρώτη φορά, ἡ διαρκὴς μικρὰ σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπεφάσισε νὰ ἑορτάσουμε τὸ Πάσχα ἡμέρα Σάββατο καὶ μάλιστα τὸ Σάββατο ποὺ οἱ Ἑβραῖοι ἑορτάζουν τὸ δικό τους Φάσκα… Τυχαῖο ἢ μεθοδευμένο;
Ὅπως καὶ νὰ εἶναι ἡ προβλεπόμενη ποινὴ εἶναι καθαίρεση σύμφωνα μὲ τὸν Ἀποστολικὸ κανόνα. (Βλέπε καὶ τὸν Α΄ κανόνα τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου, ποὺ προβλέπει τὴν ἴδια ποίνη).
Χρήση τῆς “οἰκονομίας” κάμνομεν Ἅγ. Πατέρες, γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσουμε τὶς ἀνάγκες τῶν πιστῶν καὶ ὄχι τὶς ἐπιδιώξεις τῶν ἀντιχρίστων.