Ο
Ιώβ στο βιβλίο του λέει, ότι ο άνθρωπος έστω και μία μέρα αν ζήσει στη
γη, είναι αμαρτωλός, διότι πίνει την ανομία ως το ύδωρ. Και εάν υπήρχε η
δυνατότητα να ηχογραφούσαμε και να βιντεοσκοπούσαμε αυτά που κάναμε και
είπαμε καθόλη τη διάρκεια μίας ημέρας και τα βλέπαμε και τα ακούγαμε το
βράδυ, θα ντρεπόμασταν για τον εαυτόν και θα λέγαμε:
- Εγώ το είπα αυτό; Εγώ το έκανα αυτό;
Ναι
εγώ και εσύ, έτσι απασχοληθήκαμε την ημέρα. Εντούτοις μας ξεφεύγουν και
έχουμε τη γνώμη, ότι μπορεί να σταθεί η καθαρότητα του ανθρώπου σε 2
περιστατικά στο: «δεν σκότωσα και δεν έκλεψα. Εγώ προσέχω και τα
μυρμήγκια, δεν πείραξα κανέναν και έχω τη συνείδησή μου αναπαυμένη». Δεν
υπάρχει μεγαλυτέρα πλάνη από αυτήν.
Μερικοί μάλιστα παρουσιάζουν τον εαυτόν τους ως μοντέλο σε όλο τον κόσμο και λένε:
-
Μακάρι να ήταν και οι άλλοι σαν και μένα! Μακάρι να ήταν σαν τον άντρα
μου! Μακάρι να ήταν σαν το παιδί μου! Μακάρι να ήταν σαν την κόρη μου.
❈ Εμείς άμα πάμε στο εξωτερικό και κάνουμε μερικά χρήματα λέμε:
- Ξέρεις τι έκανα εγώ; Έφτιαξα, έρανα, έχτισα... Δούλεψα και έκανα προκοπή!
Και
άλλοι δούλεψαν αλλά δεν έκαναν, διότι αρρώστησαν, ή διότι έπαθαν κάτι
άλλο και έχασαν τα χρήματά τους. Είναι τυχαίο γεγονός, που εσύ
κατόρθωσες να επιπλεύσεις;
Δυστυχώς
δεν λέμε: ''με τη βοήθεια του Θεού τα έκανα. Βρήκα υγεία, βρήκα
δουλειά, βρήκα ανθρώπους. Ο Θεός μου άνοιξε δρόμο και περιβάλλον και
έκανα αυτά που έκανα. Ας έχει δόξα το όνομά Του!''.
Και
αν πήγαμε στην Αλβανία το '40 και γυρίσαμε από το πολεμικό μέτωπο
υγιείς και σώοι, όλα στις παλληκαριές τις δικές τα αποδίδουμε, εφόσον θα
έπρεπε να είχαμε πεθάνει 100 φορές και δεν λέμε: ''δόξα σοι ο Θεός! Ο
Κύριος μας γλύτωσε... η Παναγία μας γλύτωσε... ο Άγιος μας γλύτωσε!''.
Ο
άνθρωπος δεν έχει τίποτα δικό του. Ο Θεός είναι που δίνει τα πάντα!
Ό,τι έχει κανείς, του Θεού είναι... Ό,τι καλό κάνει ο άνθρωπος, ο Θεός
τον φωτίζει, τον ενδυναμώνει και τον προστατεύει. Ο Θεός το
πραγματοποιεί, μέσω του ανθρώπου. Δικό μας δεν είναι τίποτε!
Γι' αυτό ρίξτα στον Θεό και μη τα ρίχνεις στον εαυτόν σου. Δεν είναι κατορθώματα δικά σου...
❈ Αυτό που συγκινεί τον Θεό είναι η μετάνοια και όχι η καλοσύνη.
Καλοσύνη κάνουν πολλοί άνθρωποι. Βγάζουν το ψωμί από τα δόντια τους και το δίνουν στον φτωχό, αλλά τον Χριστό τον βλασφημάνε...
Το μυρμήγκι δεν το πατούνε, αλλά τον Χριστό τον ποδοπατούνε...
Την Εκκλησία Του δεν την θέλουνε...
Το Ευάγγελιό Του δεν το θέλουνε...
Ο κλήρος τους εκνευρίζει...