Σε λιγότερο από μια δεκαετία, τριακόσιες χιλιάδες και πλέον ψυχές
Ποντίων, συντονισμένα, μεθοδικά, άκρως πετυχημένα οδηγούνται στο θάνατο.
Η φρίκη αυτή, βρήκε μια μέρα για να τιμάμε τα αίματα των πατέρων μας
και να για να μην ξεχνούμε ότι η ανθρωπότητα δε θέλει πολύ για να
απολέσει κάθε τι που την κάνει ανθρωπότητα. 19η Μαϊου!
Μέρα μνήμης και
δυστυχώς μέρα κατά την οποία βιώνουμε
για πολλοστή μέρα τη ροή αίματος σε άλλη γωνία του πλανήτη. Πόντος,
Γάζα, Σερβία, Ιράκ, Ιράν, Βιετνάμ, Κορέα κ.α.. Τελικά πότε ο πόλεμος θα
είναι αντικείμενο μόνο της μνήμης μας;
Κοιτώ την παρακάτω φωτογραφία. 100 χρόνια και πλέον πριν, κι όμως θα έπαιρνα όρκο ότι είδα τη μάνα αυτή να τρέχει και στη Γάζα και σε κάθε επίθεση με βόμβες και θάνατο. Άλλωστε κοινός τόπος η φρίκη.
Αιωνία η μνήμη. Όντως αιώνια. Ως χρέος μέσα μας. Όχι για να σταματήσουμε τον πόλεμο του κέρδους και τις μηχανές του θανάτου. Πάρα για να μη συνηθίσουμε την παρουσία του κτήνους εντός μας.
Κοιτώ την παρακάτω φωτογραφία. 100 χρόνια και πλέον πριν, κι όμως θα έπαιρνα όρκο ότι είδα τη μάνα αυτή να τρέχει και στη Γάζα και σε κάθε επίθεση με βόμβες και θάνατο. Άλλωστε κοινός τόπος η φρίκη.
Αιωνία η μνήμη. Όντως αιώνια. Ως χρέος μέσα μας. Όχι για να σταματήσουμε τον πόλεμο του κέρδους και τις μηχανές του θανάτου. Πάρα για να μη συνηθίσουμε την παρουσία του κτήνους εντός μας.