Ιεροσόλυμα. Ναός του Σολομώντα, μετέπειτα του Ζοροβαβελ και την εποχή
του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του Ηρώδου. Η Κιβωτός της Διαθήκης
βρίσκεται στα Άγια των Αγίων. Το ιερότερο σημείο επί της γης. Ουδείς
δύναται να εισέλθει. Εκεί κάθεται ο Θεός, αναπαυμένος στη δόξα του. Από
εκεί κινεί τον Ισραήλ και συνάμα τα σύμπαντα. Μόνο ένα πρόσωπο δύναται
να διαπεράσει το παραπέτασμα. Ο Αρχιερέας των Ιεροσολύμων. Άπαξ του
ενιαυτού, μια συγκεκριμένη φορά το χρόνο, αφού
πρώτα είχε προσφέρει αιματηρή θυσία και έχοντας βγάλει τα υποδήματά
του, ως ο Μωυσής προ της βάτου. Από τη στολή του, κουδουνάκια κρέμονται,
ούτως ώστε δια του ήχου να πιστοποιούν ότι είναι ακόμα ζωντανός παρά τα
φρικτά που αντικρίζει.
Υποβλητική παράδοση! Κάτι μας έμεινε κι
εμάς. Προτού εισέλθουμε στο Ιερό- που πλέον ανοίκει σε όλους μιας και η
Δόξα του Θεού είμαστε εμείς ως Σώμα του- προσφέρουμε θυσία αναίμακτη,
θυμίαμα. Μα συνάμα και τους εαυτούς μας στη διακονία του μυστηρίου.
Εφάπαξ! Και το θέαμα, πιο φρικτό κι από αυτό που αντίκριζαν οι αρχιερείς
του Ισραήλ. Πλέον ο Θεός δεν κάθεται επί της Κιβωτού, πάρα μελίζεται
και διαμερίζεται, δίδοντας σε όλους σάρκες και αίμα κάποιου που πεθάνει
γι' εμάς! Κι αυτή είναι η Δόξα Του!