4 Ἀπριλίου
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ἑβρ. δ΄ 14 -ε΄ 6
14 Ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. 15 οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθ᾿ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. 16 προσερχώμεθα οὖν μετὰ παῤῥησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν.
δ΄ Πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν, 2 μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν· 3 καὶ διὰ ταύτην ὀφείλει, καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. 4 καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καθάπερ καὶ Ἀαρών. 5 οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γενηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ᾿ ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε· 6 καθὼς καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Μρ. η΄ 34 – θ΄ 1
34 Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. 35 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου οὗτος σώσει αὐτήν. 36 τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; 37 ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; 38 ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.
θ΄ 1 Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Κατά τήν τρίτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν ἑορτάζουμε την προσκύνηση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ γιά τίς ἀκόλουθες αἰτίες:
Πρῶτον ἐπειδή κι ἐμεῖς κατά κάποιον τρόπο σταυρωνόμαστε μέ τήν
νηστεία καί πικραινόμαστε ἀπό τήν ἀκηδία καί τίς πτώσεις μας, γι’ αὐτό ἡ
ἁγία μας Ἐκκλησία προβάλει τόν ζωηφόρο Σταυρό, ὤστε νά στηριχθοῦμε καί
νά ἀναλάβουμε δυνάμεις. Ἐνθυμούμενοι τό Πάθος τοῦ Κυρίου μας,
ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ἀφοῦ ὁ Χριστός, Θεός ὤν, σαρκώθηκε γιά χάρη μας καί
σταυρώθηκε, πόσο μᾶλλον ἐμεῖς πρέπει νά θλίβουμε τήν σάρκα καί τά πάθη
μας. Συγκρίνοντας τίς θλίψεις τοῦ Δεσπότη μας μειώνεται ὁ κόπος τῆς
νηστείας, διότι καθώς ὁ Κύριος δοξάσθηκε μέσῳ τῆς ἀτιμίας τοῦ Σταυροῦ,
ἀναλόγως πρέπει νά πράττουμε κι ἐμεῖς γιά να συνδοξασθοῦμε.
Δεύτερον, ὅπως οἱ κατάκοποι ὁδοιπόροι μετά ἀπό ἕναν μακρύ καί
δύσκολο δρόμο, ἐάν βροῦν σκιερό δέντρο, κάθονται ἀπό κάτω ἔως ὅτου
ξεκουραστοῦν, γιά νά φτάσουν στό τέλος τῆ διαδρομῆς, ἔτσι καί οἱ θείοι
Πατέρες ἔθεσαν τήν ἀνάμνηση τοῦ ζωοποιοῦ Σταυροῦ στή μέση τῆς νηστείας,
γιά να ξεκουραστοῦμε καί νά φτάσουμε στήν Μεγάλη Ἑβομάδα.
Ἐπιπλέον, ὅταν ἕνας βασιλιάς πρόκειται νά πάει σέ κάποιον τόπο,
προπορεύονται οἱ σημαῖες καί τα λάβαρα, ἔτσι κι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς
Χριστός ἐπειδή πρόκειται μετά ἀπό λίγο νά νικήσει τόν θάνατο καί νά
ἀναστηθεῖ, προηγεῖται τό σκῆπτρο Του, δηλαδή ὁ Τίμιος Σταυρός, ὁ ὁποῖος
μᾶς προετοιμάζει νά ὑποδεχθοῦμε τόν ἀναστημένο Βασιλιά.
Περαιτέρω, ἡ Ἀγία Τεσσαρακοστή μοιάζει μέ τήν πικρή πηγή τῆς Μερᾶς
λόγῳ τῆς συντριβῆς τοῦ σώματος, τῆς πικρίας καί τῆς ἀκηδίας πού
προέρχονται ἀπό τήν νηστεία. Ὅπως ὁ προφήτης Μωϋσῆς ἔβαλε στήν πηγή τό
ξύλο πού τοῦ ὑπέδειξε ὁ Θεός, καί γλύκανε τό νερό, ἔτσι κι ὁ Τίμιος
Σταυρός μᾶς γλυκαίνει ἀπό τήν πικρία τῆς νηστείας καί μᾶς παρηγορεῖ,
ὥσπου νά φτάσουμε στήν νοητή Ἱερουσαλήμ, μέσῳ τῆς Ἀναστάσεως.
Τέλος, ὅπως τό δέντρο τῆς ζωῆς ἤταν φυτευμένο στό μέσο τοῦ Παραδείσου,
ἀναλόγως οἱ Ἅγιοι Πατέρες θέσπισαν τήν ἀνάμνηση τοῦ ζωηφόρου Σταυροῦ
στό μέσο τῆς Τεσσαρακοστῆς, γιά νά μᾶς θυμίζει ἀφ’ ἑνός τήν λαιμαργία
τοῦ Ἀδάμ καί ἀφ’ ἑτέρου γιά νά μᾶς δείξει, πῶς νά κερδίσουμε τόν
Παράδεισο, διότι μέ τήν βοήθεια τοῦ Σταυροῦ ζωοποιούμαστε.
Σταυρέ τοῦ Χριστοῦ, σῶσον ἡμᾶς τῇ δυνάμει σου.