5. ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑΣ
«...Περιερχόμενοι τας οικίας...
Περίεργοι...» (Α’ Τιμοθ. 5, 13)
Ανάμεσα στα ποικίλα βέλη του πονηρού είναι και αυτοί οι λογισμοί. Οι λογισμοί της περιέργειας. Βέλη, με τα οποία ο διάβολος παλεύει να παρασύρει την ψυχή στην αμαρτία. Σε οποιαδήποτε αμαρτία. Και να τη χωρίσει από το Θεό. Για πάντα.
Αντικείμενο των λογισμών αυτών είναι:
* Οι οικογενειακές υποθέσεις των άλλων.
Έρχεται ο λογισμός της περιέργειας και υποκινεί την ψυχή, να μάθει τι συμβαίνει στο ένα σπίτι και τι στο άλλο. Τι σκέπτονται οι άνθρωποι εκεί. Τι λένε. Τι κάνουν. Τι πρόκειται να κάνουν. Τι προβλήματα αντιμετωπίζουν. Όχι βέβαια από αγάπη. Όχι από διάθεση ηθικής συμπαραστάσεως. Όχι από πρόθεση πνευματικής συμβολής.
Όχι με τέτοια ελατήρια. Αλλά από ρηχότητα. Από κενότητα εσωτερική. Από μια τάση για δυσφήμιση. Για κουτσομπολιό. Όποιος δεν ασχολείται με τον εαυτό του, ασχολείται με τους άλλους.
* Τα άπρεπα θεάματα
Δυστυχώς τέτοια θεάματα υπάρχουν παντού. Στις εφημερίδες. Στα περιοδικά. Στα βιβλία. Στις διαφημίσεις, έξω στους δρόμους ή στην οθόνη του υπολογιστή. Στον κινηματογράφο. Στην τηλεόραση. Τώρα και στο διαδίκτυο. Σαν την κρεατόμυγα έρχεται ο λογισμός της περιέργειας και παρακινεί την ψυχή να τα δει. Να σταθεί στα περίπτερα με τα περιοδικά. Να πάει στον κινηματογράφο. Να σταθεί μπροστά στην τηλεόραση ή στην οθόνη του υπολογιστή. Να τα δει. Να τα δει όλα. Όλα τα άσχημα. Να τα δει και να ταραχθεί ψυχικά.
* Τα ανήθικα αναγνώσματα
Υπάρχουν πολλά τέτοια αναγνώσματα. Περιοδικά και βιβλία. Και με τον καιρό γίνονται περισσότερα. Και προκλητικότερα. Παρών κι εδώ ο πονηρός. Παρών με το λογισμό, για τον οποίο κάνουμε λόγο. Με το λογισμό της περιέργειας. Να διαβάσει η ψυχή τα περιοδικά και τα βιβλία αυτά. Να τα διαβάσει και να σκανδαλιστεί. Να χάσει την αγνότητά της.
* Τα κουτσομπολιά
Συχνά συναντούμε παρέες συνανθρώπων μας, που κουτσομπολεύουν. Που λένε ανώφελες κουβέντες. Ψυχικά επιζήμιες. Κι όμως ο αντικείμενος με το λογισμό της περιέργειας μας ψιθυρίζει να πάρουμε μέρος και ημείς. Για να κολασθούμε, αλλοίμονο, και ημείς μαζί τους.
* Η αμαρτία
Η κάθε αμαρτία. Χαρακτηριστικό, εδώ, παράδειγμα είναι η προπατορική αμαρτία. Ήταν ρητή η εντολή του Θεού στους πρωτόπλαστους. Ήρθε όμως ο αρχαίος όφις, ο διάβολος, και έβαλε σε πειρασμό την Εύα. Να ο πειρασμός. Να ο λογισμός: Να δει εκείνο το δέντρο. Να δει τον καρπό. Και να γευθεί.
* * *
Επίμονοι οι λογισμοί της περιέργειας. Αλλά σταθεροί και ημείς στη απόφαση να μην υποχωρήσουμε. Να μη τους δεχτούμε. Γιατί αν τους δεχτούμε, θα πάθουμε ότι έπαθε και η Εύα. Και ότι έπαθε η γυναίκα του Λωτ. Δέχθηκε η Εύα το λογισμό της περιέργειας. Γεύθηκε τον καρπό. Και έχασε τον Παράδεισο. Δέχθηκε και η γυναίκα του Λωτ το λογισμό της περιέργειας. Γύρισε και είδε πώς καίγονται τα Σόδομα και τα Γόμορα. Και έγινε στήλη άλατος.
Αδελφές ψυχές,
Ας είμαστε προσεκτικοί. Ας μην επιτρέψουμε στον εαυτό μας να τον νικά η περιέργεια. Γιατί οδηγεί στην αμαρτία. Οδηγεί στο θάνατο. Στο θάνατο της ψυχής. Στην απώλεια του Παραδείσου. Όπως την Εύα. Και όπως τη γυναίκα του Λωτ.
Πρόσεχε τις παγίδες (Από το ομώνυμο βιβλίου του Αρχιμ. Γερβασίου Ιωαν. Ραπτοπούλου)