ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ
4. ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΕΚΔΙΚΗΣΕΩΣ
«Μη νικώ υπό του κακού, αλλά νίκα εν τω αγαθώ το κακόν» (Ρωμ. 12, 21)
Κάθε φορά που κάποιος μας προσβάλλει με έναν οποιοδήποτε τρόπο, αντιδρούμε κεραυνοβόλα, είτε εσωτερικά είτε εξωτερικά. Και το κάνουμε αυτό, γιατί δεν έχουμε αγάπη. Εκείνη την αγάπη που μας κήρυξε ο Χριστός μας. Και γιατί δεν έχουμε επίσης την ταπεινοφροσύνη, που ο ίδιος πάλι ο Ιησούς μας δίδαξε να έχουμε.
Όταν μια ψυχή δεν έχει αγάπη και φρόνημα ταπεινό, τότε σε κάθε προσβλητικό λόγο αντιδρά. Αντιδρά εκείνη τη στιγμή. Αλλά και αργότερα. Άλλη φορά. Άλλη ημέρα. Έτσι η αντίδραση αυτή γίνεται χρόνια κατάσταση. Και η ψυχή γίνεται εκδικητική και περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία να εκδικηθεί όπως πρέπει αυτόν ή αυτήν που την έθιξε, που την πρόσβαλε.
Τότε αρχίζουν σαν βροχή οι λογισμοί της εκδικήσεως. Σαν καταρρακτώδης βροχή. Σαν θύελλα. Σαν χαλάζι. Λογισμοί πολλοί. Ο ένας λογισμός της υποδεικνύει σαν επιθετικό όπλο τα λόγια. Τα πικρά λόγια. Τα φαρμακερά. Αυτά που πληγώνουν την ψυχή. Ο άλλος λογισμός της ψιθυρίζει να χρησιμοποιήσει τη συκοφαντία. Τη διαβολή. Παρακινεί την εκδικήτρια ψυχή να λέει με πειστικότητα τα πιο απρεπή λόγια σε βάρος εκείνου ή εκείνης που της έθιξαν τον εγωισμό. Άλλος, πάλι, λογισμός υποβάλλει στα αντρόγυνα σα μέσο εκδικήσεως το χωρισμό. Πολλά διαζύγια οφείλονται στην εκδικητικότητα του ενός ή του άλλου συζύγου. Όπως και πολλές δυσμενείς μεταθέσεις υπαλλήλων είναι αποτέλεσμα εκδίκησης κάποιου προϊσταμένου.
Ατέλειωτοι οι λογισμοί που κυκλώνουν την εκδικήτρια ψυχή, η οποία δεν γνώρισε την ομορφιά της χριστιανικής αγάπης.
* * *
Πρέπει να πολεμήσουμε τους λογισμούς της εκδικήσεως. Κι αυτό, γιατί είναι απαράδεκτοι οι λογισμοί αυτοί στη ζωή κάθε χριστιανού. Αλλά και γιατί αφαιρούν κάθε χαρά και ευτυχία και από την ίδια την εκδικήτρια ψυχή.
Πώς όμως θα τους πολεμήσουμε και θα τους νικήσουμε; Με το λόγο του Απ. Πέτρου: «Μη νικώ υπό του κακού, αλλά νίκα εν τω αγαθώ το κακόν». Δηλαδή: Μη νικάσαι από το κακό. Μη κυριαρχείσαι από οργή και εκδίκηση εναντίον εκείνου που σε αδίκησε. Αλλά νίκα το κακό με το καλό. Με καλοσύνη και έργα καλά.
Να ένα παράδειγμα:
Ήταν κάποτε ένας λοχίας σκληρός. Στο θάλαμο που κοιμόταν ο Λοχίας αυτός βρισκόταν κι ένας στρατιώτης πολύ πιστός, που κάθε βράδυ, πριν πέσει να κοιμηθεί, γονάτιζε για να προσευχηθεί. Αυτό όμως δεν άρεσε στο Λοχία και έτσι κάποια νύχτα πήρε τις λασπωμένες αρβύλες του και πετώντας τες στον προσευχόμενο στρατιώτη τον χτύπησε στο κεφάλι. Ο στρατιώτης τελείωσε την προσευχή του ήρεμα. Το επόμενο πρωί, όταν ο Λοχίας του ζήτησε τις αρβύλες του, τις βρήκε καθαρές και γυαλισμένες. Τις είχε γυαλίσει ο στρατιώτης, πράγμα που φαινόταν ακατανόητο στο Λοχία. Τελικά δεν άντεξε την ανωτερότητα του πιστού στρατιώτη και ζήτησε να γνωρίσει Εκείνον που μπορούσε να κάνει τον άνθρωπο να συμπεριφέρεται μ’ αυτόν τον τρόπο.
Αδελφές ψυχές,
Έτσι θα νικήσουμε τους λογισμούς της εκδικήσεως. Έτσι, όπως μας το συνιστά ο Απόστολος Πέτρος. Με το καλό. Και έτσι, όπως το πέτυχε ο πιστός στρατιώτης με την ταπείνωση. Και με την «εκδίκηση» της αγάπης.
Πρόσεχε τις παγίδες (Από το ομώνυμο βιβλίου του Αρχιμ. Γερβασίου Ιωαν. Ραπτοπούλου)