ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ
3. ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑΣ
«Μη γινώμεθα κενόδοξοι» (Γαλ.6, 26)
Στην ωραία μας πνευματική πορεία συχνά ο διάβολος μας προσβάλλει με τους λογισμούς της κενοδοξίας. Σκοπός του: να αχρηστεύσει κάθε μας λόγο. Κάθε μας πράξη. Έτσι σε κάθε τι το ωραίο που επιχειρούμε να κάνουμε στη ζωή μας, μας ψιθυρίζει να το κάνουμε αποκλειστικά «προς το θεαθήναι τοις ανθρώποις» (Ματθ. 23, 5).
Σαν τα βέλη σφυρίζουν στ’ αυτιά της ψυχής μας οι λογισμοί της κενοδοξίας.
Σφυρίζουν:
* Στις ώρες της προσευχής
Οι ωραιότερες ώρες της ζωής μας είναι οι ώρες της προσευχής. Και είναι οι ωραιότερες, γιατί τότε επικοινωνούμε με το Θεό Πατέρα μας. Συνομιλούμε μαζί του. Ομιλούμε ημείς και μας ακούει Εκείνος. Και όσο πιο ταπεινή είναι η προσευχή μας, τόσο και πιο δεκτή γίνεται από το Θεό μας. Μα έρχεται τότε ο λογισμός της κενοδοξίας και μας υποβάλλει την επιθυμία της επίδειξης.
Μας ψιθυρίζει να πάρουμε τέτοια θέση, που να μας βλέπουν όλοι. Και να τους βλέπουμε όλους. Να κάνουμε γονυκλισίες εντυπωσιακές. Να κάνουμε κινήσεις που να μαρτυρούν την «ευλάβειά» μας προς το Θεό. Κι αν συμβαίνει να διαβάζουμε την προσευχή ή να ψάλλουμε τροπάρια, να το κάνουμε αυτό όσο γίνεται πιο επιτηδευμένα, πιο χτυπητά, ώστε να μας προσέξουν οι συμπροσευχόμενοι. Και να μας θαυμάσουν.
*Στις μέρες της νηστείας
Είναι καλή η νηστεία. Είναι ωφέλιμη. Η νηστεία με την προσευχή μας κάνουν να νιώθουμε πιο κοντά στο Θεό. Και φέρνουν στην ψυχή μας τις ευλογίες του ουρανού.
«Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών», ψάλλουμε στα τροπάρια των Αγίων μας. Και ακριβώς γι’ αυτό το λόγο έρχεται ο διάβολος με τους λογισμούς της κενοδοξίας για να μας αχρηστεύσει αυτό το μεγάλο όπλο. Μας ψιθυρίζει να κάνουμε φανερή σε όλους τη νηστεία μας. Έτσι ακριβώς όπως έκαναν και οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι. Με εκείνα τα σκυθρωπά και αλλοιωμένα τους πρόσωπα. Με εκείνον τον θεατρινισμό τους. Και ο λόγος; Πάντα ο ίδιος: Η προβολή. Η διαφήμιση.
*Στις ώρες της ομιλίας.
Πάντοτε ομιλούμε. Είτε από την έδρα είτε πότε με το ένα και πότε με το άλλο πρόσωπο. Και όταν πάλι σιωπούμε, και τότε σφυρίζουν τα βέλη της κενοδοξίας. Μας παρακινούν στην ομιλία να είμαστε προσποιητοί. Και στη σιωπή προκλητικοί.
* Όταν φορούμε λαμπρά ενδύματα
Κι όταν φορούμε ταπεινά. Και τότε πάλι νιώθουμε τα βέλη της κενοδοξίας να μας προσβάλλουν. Και μήπως πότε δε μας προσβάλλουν; Πάντοτε. Και σε όλες μας της εκδηλώσεις.
Αδελφές ψυχές,
Πώς θα αμυνθούμε, λοιπόν, στους λογισμούς της κενοδοξίας; Με το λόγο του Θεού. Με τούτο το λόγο: Αδελφοί! «Μη γινώμεθα κενόδοξοι...» (Γαλ.6, 26). Μη! Γιατί δεν πρέπει. Και γιατί θα χάσουμε την ψυχή μας. Θα αποκλεισθούμε από τη βασιλεία του Θεού.
Πρόσεχε τις παγίδες (Από το ομώνυμο βιβλίου του Αρχιμ. Γερβασίου Ιωαν. Ραπτοπούλου)