Κυριακή ΙΣΤ΄Ματθαίου- «Ευ δούλε αγαθέ και πιστέ, είσελθε εις την χαρά του Κυρίου σου»

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Β΄ Κορ. στ΄1 - 10

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Ματθ. κε΄ 14-30

Η Βασιλεία του Θεού, μας λέει η σημερινή διδακτικότατη παραβολή των ταλάντων, αγαπητοί μου αδελφοί, μοιάζει με έναν άνθρωπο, που φεύγοντας για ταξίδι, κάλεσε τους δούλους του και τους εμπιστεύτηκε τα υπάρχοντά του. Στον πρώτο έδωσε πέντε τάλαντα, στον δεύτερο δύο και στον τρίτο ένα, στον καθένα δηλαδή ανάλογα με τις ικανότητές του κι έφυγε αμέσως για ταξίδι. Αυτός που έλαβε τα πέντε τάλαντα πήγε και τα αξιοποίησε και κέρδισε άλλα πέντε. Κι αυτός που έλαβε τα δύο τάλαντα κέρδισε επίσης άλλα δύο. Ο τρίτος που έλαβε το ένα τάλαντο, πήγε κι έσκαψε στη γη και έκρυψε εκεί το τάλαντο του Κυρίου του. Ύστερα από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, μακριά από τους δούλους αυτούς, γύρισε ο κύριός τους και ζήτησε λογαριασμό από αυτούς. Τα τάλαντα που έδωσε ο Κύριος, σύμφωνα με την παραβολή, ήσαν τότε χρυσά νομίσματα μεγάλης αξίας. Και με αυτά υπονοούνται τα διάφορα χαρίσματα, που έδωσε στους ανθρώπους ο Θεός και τα οποία είχαν μεγάλη αξία. Γιατί δεν ήταν ποτέ δυνατό ο πλουσιόδωρος Θεός να προσφέρει ευτελή δώρα στους ανθρώπους. Και γεννιέται το ερώτημα ποια είναι τα χαρίσματα αυτά; Είναι οι διάφορες ικανότητες και ιδιότητες με τις οποίες μας προίκισε ο Θεός, τα διάφορα προσόντα, διανοητικά, πρακτικά, πνευματικά, με τα οποία τόσα και τόσα μπορεί να επιτύχει ο άνθρωπος που τα έχει. Τάλαντα είναι επίσης και όλα τα αγαθά, που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους αναλόγως της αντοχής τους.

Επομένως, στον κάθε ένα από εμάς ο Θεός έδωσε τα τάλαντά Του. Ποια είναι αυτά; Είναι τα διάφορα χαρίσματα και προσόντα, με τα οποία όπως είπαμε και πιο πάνω, μας προίκισε ο Θεός. Είναι κάποια επιδεξιότητα, μια ειδικότητα, ορισμένες πνευματικές ή φυσικές ικανότητες, που μας χάρισε Εκείνος. Ακόμα σ’ αυτά, είναι η κάποια περιουσία μας, η θέση που κατέχουμε, το έργο που ασκούμε. Ο δάσκαλος, ο δικαστής, ο γιατρός, ο δημόσιος λειτουργός, ένας πατέρας και μια μητέρα, πολλά μπορούν να προσφέρουν, αν θελήσουν με σοφία και ένθεο ζήλο, να ασκήσουν το έργο και την αποστολή τους.

Μας έχει δώσει, λοιπόν, χαρίσματα ο Θεός, στον καθένα κατά την ίδια δύναμη. Σύμφωνα πάντοτε με την ικανότητα του καθενός. Σύμφωνα με ότι ο καθένας μας μπορεί να κάμει καλύτερο. Και τα έχει δώσει σε όλους ανεξαιρέτως. Κανένας δεν μπορεί να πει ότι εμένα δεν μου έδωσε ο Θεός. Ίσως εκ πρώτης όψεως να μη φαίνεται τούτο. Και να νομίζουμε ότι τάλαντα έχουν μόνο όσοι έχουν ξεχωριστά κάποια χαρίσματα. Όσοι δηλαδή είναι σπουδαίοι επιστήμονες ή καλλιτέχνες ή πολιτικοί ή πολύ έξυπνοι.

Όμως, τάλαντο έχει και εκείνος που ξέρει μια τέχνη, με την οποία μπορεί να εξυπηρετεί τον πλησίον του. Τάλαντο έχει και ο αγρότης που ξέρει να καλλιεργεί τη γη, ώστε να παράγει τους καρπούς της. Τάλαντο έχει κι εκείνος που διακρίνεται για τη σιδερένια υγεία του σώματος, χάρη στην οποία μπορεί να συντρέχει τους άλλους, στις διάφορες ανάγκες τους. Άλλος έχει το  τάλαντο να είναι πρόθυμος και εξυπηρετικός. Άλλος να μπορεί να παρηγορεί τους πονεμένους. Αλλά και η αλήθεια είναι ότι όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί, έχουμε το τάλαντο της αληθινής πίστης, της γνήσιας χριστιανικής αλήθειας. Κανένας, λοιπόν, δεν υπάρχει που να μην έχει κάποιο τάλαντο δοσμένο σ’ αυτόν από τον Θεό. Η αγαθότητα του Θεού μας έχει δώσει σ’ όλους χαρίσματα για να τα χρησιμοποιούμε για το καλό τόσο το δικό μας, όσο και των αδελφών μας.

Η αλήθεια τέλος, είναι ότι ο Θεός δεν μας θέλει οκνηρούς και ράθυμους στο καλό, αλλά επιμελείς και δραστήριους. Και για τον σκοπό αυτό μας δίνει όλα τα μέσα. Αυτό συνέβη και με τον δούλο Του που πήρε τα πέντε τάλαντα και δούλεψε σκληρά και κέρδισε. Το ίδιο και με αυτόν που πήρε τα δύο. Κι αυτός με την καλή του επίμονη και την τίμια δουλειά, τα δύο τα έκαμε τέσσερα. Σε αντίθεση με τον τρίτο, που ήταν οκνηρός, ράθυμος και ανόρεχτος για δουλειά. Και για αυτό δεν υπολόγισε την ευθύνη, που είχε απέναντι στον Κύριό του. Άφησε έτσι νεκρό ένα κεφάλαιο, με το οποίο τόσα πολλά μπορούσαν να γίνουν.

Από αυτά αποδεικνύεται ότι οι θυσίες και οι κόποι στους οποίους υποβάλλονται οι χριστιανοί στον κόσμο αυτό δεν πηγαίνουν ποτέ χαμένοι. Τα δε έργα της αρετής για τα οποία κουράζονται οι πιστοί κατά τη διάρκεια της ζωής τους, θα παρουσιαστούν μια μέρα λαμπρά και αξιοθαύμαστα μπροστά στον Δίκαιο Κριτή και θα βραβευτούν. Τίποτε δεν θα χαθεί και τίποτε δεν θα αγνοηθεί. Πίσω δηλαδή, από τα άλλα πέντε τάλαντα και τα άλλα δύο του πρώτου και του δεύτερου δούλου της παραβολής, κρύβονται ακριβώς οι πράξεις της αρετής και τα έργα της αγάπης. Κρύβονται τα έργα, που εδώ στη γη έμειναν μυστικά και έγιναν κρυφά. Υπάρχουν οι κόποι και οι δραστηριότητες, που όμως όταν έλθει ο Κύριος θα αποκαλυφθούν, θα τιμηθούν και θα επιβραβευθούν ενώπιον όλων. Αντίθετα οι ράθυμοι και αμελείς προορίζονται για την κόλαση. Ας φοβηθούμε, λοιπόν, πολύ το αποτέλεσμα αυτό και πιο πολύ την αμέλεια που οδηγεί στον αιώνιο θάνατο. Ας φροντίζουμε ώστε το υπόλοιπο της ζωής μας να αναπτύσσουμε με ζήλο, επιμέλεια και εργατικότητα, σαν πιστοί οικονόμοι των δωρεών του Θεού, αυτά που ο ίδιος μας έδωσε. Αυτό θα κάνει όμορφη τη ζωή μας, θα μας κάμει ευεργετικούς στους άλλους και θα μας αναδείξει άξιους της αιώνιας μακαριότητας.

Όσο επομένως, βρισκόμαστε στη ζωή αυτή, αγαπητοί μου αδελφοί, θα πρέπει να εργαζόμαστε, με ότι μας έδωσε ο Θεός, για το καλό το δικό μας, αλλά και των άλλων. Γι αυτό και καλούμαστε με ζήλο και επιμέλεια να καλλιεργούμε το χάρισμα, που μας έδωσε ο Θεός πάντοτε για το καλό. Όχι για να πλουτίζουμε και να επιδεικνυόμαστε, αλλά για την ωφέλεια των συνανθρώπων μας και γενικά της κοινωνίας μας και για την επικράτηση της αγάπης και του θελήματος του Θεού στον κόσμο αυτό. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε ν’ ακούσουμε από το στόμα του Δίκαιου Κριτή το «Ευ δούλε αγαθέ και πιστέ, είσελθε εις την χαρά του Κυρίου σου». Γένοιτο.

 † Ηγούμενος Χρυσορροϊατίσσης Διονύσιος