ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ἑβρ. ζ΄ 26 – η΄2
26 Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος, 27 ὃς οὐκ ἔχει καθ᾿ ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας. 28 ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον.
η΄ 1 Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις, τοιοῦτον ἔχομεν ἀρχιερέα, ὃς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς, 2 τῶν ἁγίων λειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ἰω. ι’ 9-16
9 Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι᾿ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει. 10 ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ μὴ ἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ· ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν. 11 ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων· 12 ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. 13 ὁ δἑ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων. 14 ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν, 15 καθὼς γινώσκει με ὁ πατὴρ κἀγὼ γινώσκω τὸν πατέρα, καὶ τὴν ψυχήν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων. 16 καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνά με δεῖ ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ
Στίς 25 Ἰανουαρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὴν μνήμη τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Οὐάλεντος καὶ Θεοδοσίου τοῦ μεγάλου καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀριανζὸ τῆςΝαζιανζοῦ τῆς Καπαδοκίας ἀπὸ γονεῖς εὐγενεῖς καὶ δικαίους τὸν Γρηγόριο καὶ τὴν Νόννα .Ὁ πατέρας του Γρηγόριος σεβόταν τὰ εἴδωλα καὶ ἀνῆκε στὸ θρήσκευμα τῶνὙψισταρίων. Μετὰ ὅμως ἀπὸ καθημερινὲς παρακινήσεις τῆς εὐσεβοῦς Νόννας ἔγινε χριστιανὸς καὶ ἀργότερα ἐπίσκοπος τῆς Ναζιανζοῦ. Ὁ Γρηγόριος καὶ ἡ Νόννα ἀπέκτησαν σὲ γεροντικὴ ἡλικία τέκνα, τὸν Γρηγόριο, τὴν Γοργονία καὶ τὸν Καισάριο. Ὁ Γρηγόριος διακρίθηκε ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία γιὰ τὴν ἀγάπη του γιὰ τὰ γράμματα καὶ σπούδασε στὴν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης, στὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ στὴνἈθήνα, ὅπου συνδέθηκε μὲ φιλία μὲ τὸν Μ. Βασίλειο καὶ γνώρισε τὸν μετέπειτα αὐτοκράτορα Ἰουλιανό. Μετά τὸ τέλος τῶν σπουδῶν του παρέμεινε ἕνα ἔτος στὴνἈθήνα καὶ ἐδίδαξε. Κατόπιν πῆγε στὴν πατρίδα του καὶ ἐργάστηκε ὡς ρήτορας. Μετά ἀποσύρθηκε καὶ μόνασε στὴν γενέτειρά του καὶ στὸν Πόντο μαζὶ μὲ τὸν Μ. Βασίλειο. Ἀπό «καιροῦ εἰς καιρὸν» πήγαινε στὴν Ναζιανζὸ, γιὰ νὰ βοηθήση τὸν ὑπέργηρο ἐπίσκοπο πατέρα του στὶς ἀνάγκες τῆς ἐπισκοπῆς. Ἐκλέχθηκε ἐπίσκοπος Σασίμων τὸ 372. Μὲ ἀπόφαση τῆς Συνόδου τῆς Ἀντιοχείας τὸ 379 ἀνέλαβε τὴν διαποίμανση τῆς ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, στὴν ὁποία εἶχαν ἐπικρατήσει οἱ αἱρετικοὶ Ἀρειανοί. Οὐσιαστικὰ εἶχε ἀναλάβει τὸ βάρος τῶν ἡγετικῶν καθηκόντων τῆςἘκκλησίας, ἀφοῦ ὁ Μέγας Βασίλειος εἶχε κοιμηθῆ τὸ 378. Παρέμεινε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ πῆρε μέρος στὴν Β΄Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τὸ 381, στὴν ὁποία μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Μελετίου Ἀντιοχείας ἀνέλαβε αὐτὸς τὴν προεδρεία τῆς Συνόδου. Λόγῳ τοῦ ὅτι δὲν ἦταν ἐκ χαρακτῆρος ἱκανὸς νὰ κάνη διπλωματικοὺς ἑλιγμοὺς παραιτήθηκε ἀπὸ τὴν Σύνοδο, ἀνεχώρησε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἀποσύρθηκε στὴν γενέτειρά του, ὅπου καὶ ἐκοιμήθη τὸ 389. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος μᾶς ἄφησε σπουδαίους θεολογικοὺς λόγους, ἀλλὰ καὶ σπουδαία ποιητικὴ συλλογή.
Ἀπολυτίκιον
Ὁ ποιμενικός αὐλός τῆς θεολογίας σου, τάς τῶν ῥητόρων ἐνίκησε σάλπιγγας· ὡς γάρ τά βάθη τοῦ Πνεύματος ἐκζητήσαντι, καί τά κάλλη τοῦ φθέγματος προσετέθη σοι. Ἀλλά πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, Πάτερ Γρηγόριε, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.