ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ μας οι περισσότεροι άνθρωποι αρνούνται τις εντολές του Θεού και μιλούν μόνο γιά δικαιώματα.
Πιστεύουν ότι οι εντολές δυσκολεύουν τη ζωή και εμποδίζουν τη δημιουργικότητα. Τις εκλαμβάνουν ως εμπόδια που πρέπει νά εκλείψουν, γιατί καταργούν την ελευθερία τους!
Αυτό, ωστόσο, συμβαίνει μόνο στην περίπτωση που οι άνθρωποι επιλέγουν το κακό, το άδικο, το ιδιοτελές και κάθε εγωιστική και προκλητική ενέργεια.
Αντίθετα, οι δίκαιοι, οι ταπεινοί, οι εργατικοί και αγαθοεργοί δέχονται ότι οι εντολές, όχι μόνο δεν εμποδίζουν, αλλά ανοίγουν το δρόμο, γιά νά προχωρήσουν ελεύθερα, δραστηριοποιούμενοι με όλες τους τις δυνάμεις στά έργα που επιλέγουν και αποφασίζουν νά πραγματοποιήσουν.
Τήν αλήθεια αυτή οι κοσμικοί και αδιάφοροι περί την πίστη προσπαθούν νά την ξεχάσουν, γιατί έχουν χάσει κάθε πνευματικό προσανατολισμό. Δεν τους ενδιαφέρει πιά η ηθική και η δικαιοσύνη. Δεν νοιάζονται γιά το κοινό καλό. Δεν θέλουν νά προσφέρουν.
Μιλούν συνεχώς γιά δικαιώματα, γιά συμφέροντα, γιά ηδονές, γιά πλούτο, γιά δόξα, γιά επιτυχίες κοσμικού περιεχομένου. Αυτούς τους ανθρώπους είναι δύσκολο νά τους μεταπείσεις, γιά νά αποδεχτούν και νά τηρήσουν τις εντολές του Θεού. Η προσπάθεια βέβαια πρέπει νά γίνεται, παρόλο που τά αποτελέσματα δεν πρόκειται νά φανούν γρήγορα.
Τό ρεύμα της εποχής μας είναι πολύ αρνητικό και απογοητεύει εκείνον που θέλει νά συμβάλλει στη διόρθωση των πραγμάτων. Είναι δύσκολο νά ανακόψεις την ορμή των υδάτων σ᾿ ένα φουσκωμένο χείμαρρο, μετά από ραγδαία βροχή. Υπάρχουν όμως και διάφορα συγκλονιστικά γεγονότα στη ζωή, τά οποία ταρακουνούν τις πωρωμένες καρδιές και τις μαλακώνουν. Τότε ο άνθρωπος συνέρχεται και είναι πιθανό νά δεχτεί την αξία που έχουν οι εντολές του Θεού στην προσωπική του ζωή, αλλά και στη βελτίωση της κοινωνίας γενικότερα.
Πάντως αντίσταση στο κακό και άδικο, που καθημερινά παρατηρούμε, δεν μπορεί νά κάνει εκείνος, ο οποίος δεν έχει ηθικές αρχές και η πίστη του στο Θεό είναι άτονη έως ανύπαρκτη. Οι κοινωνικοί και πνευματικοί αγώνες προϋποθέτουν ηθική θωράκιση και υψηλά οράματα. Οι συμβιβασμοί με τον κόσμο δεν έχουν την αναγκαία ψυχική δύναμη, γιά νά πρωτοστατήσουν σε ευγενικούς αγώνες.
Είναι μεγάλη η έλλειψη ηθικών ανθρώπων στις μέρες μας. Ακόμα και στο χώρο της Εκκλησίας. Γι᾿ αυτό και η κοινωνία μας μοιάζει με αποπνικτικό τέλμα, από το οποίο ακούγονται μόνο κοασμοί βατράχων… Κάτι πρέπει νά γίνει. Πως θά γίνει όμως; Χρειάζονται αποφασιστικοί και δυναμικοί άνθρωποι, με ηθικές αξίες και οράματα.
Τού πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
https://synaxipalaiochoriou.blogspot.com/2021/01/h.html?m=1Πιστεύουν ότι οι εντολές δυσκολεύουν τη ζωή και εμποδίζουν τη δημιουργικότητα. Τις εκλαμβάνουν ως εμπόδια που πρέπει νά εκλείψουν, γιατί καταργούν την ελευθερία τους!
Αυτό, ωστόσο, συμβαίνει μόνο στην περίπτωση που οι άνθρωποι επιλέγουν το κακό, το άδικο, το ιδιοτελές και κάθε εγωιστική και προκλητική ενέργεια.
Αντίθετα, οι δίκαιοι, οι ταπεινοί, οι εργατικοί και αγαθοεργοί δέχονται ότι οι εντολές, όχι μόνο δεν εμποδίζουν, αλλά ανοίγουν το δρόμο, γιά νά προχωρήσουν ελεύθερα, δραστηριοποιούμενοι με όλες τους τις δυνάμεις στά έργα που επιλέγουν και αποφασίζουν νά πραγματοποιήσουν.
Τήν αλήθεια αυτή οι κοσμικοί και αδιάφοροι περί την πίστη προσπαθούν νά την ξεχάσουν, γιατί έχουν χάσει κάθε πνευματικό προσανατολισμό. Δεν τους ενδιαφέρει πιά η ηθική και η δικαιοσύνη. Δεν νοιάζονται γιά το κοινό καλό. Δεν θέλουν νά προσφέρουν.
Μιλούν συνεχώς γιά δικαιώματα, γιά συμφέροντα, γιά ηδονές, γιά πλούτο, γιά δόξα, γιά επιτυχίες κοσμικού περιεχομένου. Αυτούς τους ανθρώπους είναι δύσκολο νά τους μεταπείσεις, γιά νά αποδεχτούν και νά τηρήσουν τις εντολές του Θεού. Η προσπάθεια βέβαια πρέπει νά γίνεται, παρόλο που τά αποτελέσματα δεν πρόκειται νά φανούν γρήγορα.
Τό ρεύμα της εποχής μας είναι πολύ αρνητικό και απογοητεύει εκείνον που θέλει νά συμβάλλει στη διόρθωση των πραγμάτων. Είναι δύσκολο νά ανακόψεις την ορμή των υδάτων σ᾿ ένα φουσκωμένο χείμαρρο, μετά από ραγδαία βροχή. Υπάρχουν όμως και διάφορα συγκλονιστικά γεγονότα στη ζωή, τά οποία ταρακουνούν τις πωρωμένες καρδιές και τις μαλακώνουν. Τότε ο άνθρωπος συνέρχεται και είναι πιθανό νά δεχτεί την αξία που έχουν οι εντολές του Θεού στην προσωπική του ζωή, αλλά και στη βελτίωση της κοινωνίας γενικότερα.
Πάντως αντίσταση στο κακό και άδικο, που καθημερινά παρατηρούμε, δεν μπορεί νά κάνει εκείνος, ο οποίος δεν έχει ηθικές αρχές και η πίστη του στο Θεό είναι άτονη έως ανύπαρκτη. Οι κοινωνικοί και πνευματικοί αγώνες προϋποθέτουν ηθική θωράκιση και υψηλά οράματα. Οι συμβιβασμοί με τον κόσμο δεν έχουν την αναγκαία ψυχική δύναμη, γιά νά πρωτοστατήσουν σε ευγενικούς αγώνες.
Είναι μεγάλη η έλλειψη ηθικών ανθρώπων στις μέρες μας. Ακόμα και στο χώρο της Εκκλησίας. Γι᾿ αυτό και η κοινωνία μας μοιάζει με αποπνικτικό τέλμα, από το οποίο ακούγονται μόνο κοασμοί βατράχων… Κάτι πρέπει νά γίνει. Πως θά γίνει όμως; Χρειάζονται αποφασιστικοί και δυναμικοί άνθρωποι, με ηθικές αξίες και οράματα.
Τού πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση