«Ποῦ βρίσκονται οἱ ρίζες αὐτῆς τῆς συμπεριφορᾶς; Σ’ αὐτὸ καθεαυτὸ τὸ ὀρθόδοξο δόγμα ποὺ εἶναι ταγμένοι νὰ ὑπηρετοῦν. Οἱ πηγὲς τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν περιορίζονται στὴν Ἁγία Γραφή, ὅπως συμβαίνει κατὰ κύριο λόγο στοὺς διαμαρτυρόμενους. Περιλαμβάνουν καὶ πολλὰ πατερικὰ κείμενα σύμφωνα μὲ τὰ ὁποῖα εἶναι δύσκολο νὰ γίνει δεκτὸ ὅτι ἕνας ἰὸς εἶναι ἱκανὸς νὰ προκαλέσει τὸν ὄλεθρο στὸν ἄνθρωπο, ποὺ εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, μέσα στοὺς ναούς, ποὺ ἀνήκουν στὸν Θεὸ καὶ εἶναι κατοικία τῶν ἁγίων. Γράφει ὁ ἅγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης: «Τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ Οἶκος καὶ ὁ Θεὸς εἶναι εἰς αὐτὸν καὶ ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ εἰς τὸν ὁποῖον ὠνομάσθη μένει πλέον ἐκεῖ ὡς εἰς ἕν κατοίκημα ἴδιόν του» (Ὀρθόδοξος Τύπος, 25.12.2020).
Στὴν παιδεία τους, ποὺ εἶναι σὲ μεγάλο βαθμὸ ἀντιορθολογική. Ἡ θρησκευτικὴ ἐκπαίδευση δὲν παρέχει τὰ ἀπαιτούμενα ἀντισώματα γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν διάφορων θεωριῶν συνωμοσίας ποὺ βρίθουν στοὺς ἐκκλησιαστικοὺς κύκλους, σύμφωνα μὲ τὶς ὁποῖες ὁ κίνδυνος ἀπὸ τὸν κορωνοϊὸ εἶναι σκοπίμως ὑπερεκτιμημένος καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν θανάτων ποὺ ἀνακοινώνεται εἶναι ψεύτικος.
Στὴν προσπάθειά τους νὰ διατηρήσουν τὸ κῦρος τους στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο. Πολλοὶ Ἱεράρχες, ἴσως οἱ περισσότεροι, ἔχουν τὴ συγκρότηση, γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι οἱ θεωρίες συνωμοσίας εἶναι παραμύθια, ἀλλὰ φοβοῦνται τὶς ἀντιδράσεις ἀπὸ τὸ περιβάλλον τους. Συγκρούονται ἔτσι μὲ τὴν ἐπιστήμη καὶ βάζουν τὸν ἑαυτό τους σὲ κίνδυνο, γιὰ νὰ διατηρήσουν τὸ κῦρος τους καὶ νὰ συμπλεύσουν μὲ κάποιους κύκλους, ποὺ μερικὲς φορὲς δὲν ἔχουν τὶς ἁγνότερες τῶν προθέσεων, ἔναντι τῶν ὁποίων δὲν μποροῦν νὰ ἀντιδράσουν.
…Οἱ Μητροπολίτες ἀποτελοῦν ἀκόμη παράδειγμα καὶ πρότυπο γιὰ κάποιο κόσμο. Εἶναι σίγουρο ὅτι βρίσκουν μιμητές. Δὲν εἶναι παιδιά, γι’ αὐτὸ ἡ συμπεριφορά τους δὲν εἶναι ἀμέλεια. Εἶναι ἐγκληματικὴ ἀνευθυνότητα. Πηγές: Ἱστότοπος Ρομφαία, ἐφημερίδα Ὀρθόδοξος Τύπος».
Ὁ τρόπος, μὲ τὸν ὁποῖον ἀντιμετωπίζει τὰ γεγονότα ὁ συγγραφεὺς τοῦ ἄρθρου, εἶναι μόνον ἰδεολογικός, ὄχι ὀρθολογικός. Καὶ ἐξηγούμεθα: Κατὰ πρῶτον, δὲν παραθέτει ἰατρικὰ δεδομένα ποὺ νὰ ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ «θρησκευτικὴ ἐκπαίδευση» ἔχει ὁδηγήσει εἰς μετάδοσιν τοῦ ἰοῦ, ἁπλῶς τὸ ὑποθέτει. Δεύτερον, φέρει εἰς διάστασιν τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ τὰ Πατερικὰ Κείμενα διὰ τὸ ζήτημα τῶν ἱερῶν ναῶν, ἐνῷ ἂν προφανῶς μελετήση τὴν Ἁγίαν Γραφήν, εἶναι πιθανὸν ὅτι θὰ τὴν εὕρη «ἀνορθολογικωτέρα» (Σάρκωσις Θεοῦ, Ἀνάστασις νεκρῶν κ.λπ.). Τρίτον, ἀντὶ ἄλλης ἀπαντήσεως διὰ τὰς ὑποτιθεμένας «συνωμοσιολογίας» παραθέτομεν ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ἔργον τοῦ Ἰταλοῦ φιλοσόφου Giorgio Agamben, Ποῦ βρισκόμαστε; Ἡ ἐπιδημία ὡς πολιτική, ἔκδ. Ἀλήστου Μνήμης, Ἀθήνα 2020:
«Σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὴν πανδημία, προσεκτικὲς ἔρευνες δείχνουν ὅτι αὐτὴ βεβαίως καὶ δὲν ἦταν ἀπροσδόκητη. Ὅπως τεκμηριώνει σαφῶς τὸ βιβλίο τοῦ Πατρὶκ Ζυλμπερμὰν Tempetes microbiennes [Μικροβιακὲς καταιγίδες] (Gallimard 2013), ὁ Παγκόσμιος Ὀργανισμὸς Ὑγείας, ἤδη ἀπὸ τὸ 2005, ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς γρίππης τῶν πτηνῶν, εἶχε ἐκπονήσει ἕνα σενάριο ὅπως τὸ σημερινό, προτείνοντάς το στὶς κυβερνήσεις ὡς ἕνα τρόπο, γιὰ νὰ ἐξασφαλιστεῖ ἡ ἀνεπιφύλακτη ὑποστήριξη τῶν πολιτῶν. Ὁ Μπὶλ Γκέιτς, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ κύριος χρηματοδότης αὐτοῦ τοῦ ὀργανισμοῦ, ἔχει γνωστοποιήσει σὲ πολλὲς περιπτώσεις τὶς ἰδέες του γιὰ τοὺς κινδύνους μιᾶς πανδημίας, ἡ ὁποία, κατὰ τὶς προβλέψεις του, θὰ μποροῦσε νὰ προκαλέσει ἑκατομμύρια θανάτους καὶ ἀπέναντι στὴν ὁποία θὰ ἔπρεπε νὰ προετοιμαστοῦμε. Ἔτσι, τὸ 2019, τὸ ἀμερικανικὸ κέντρο Johns Hopkins, σὲ μία ἔρευνα ποὺ χρηματοδοτήθηκε ἀπ’ τὸ Ἵδρυμα τῶν Μπὶλ καὶ Μελίντα Γκέιτς, ὀργάνωσε μία ἄσκηση προσομοίωσης τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, ἀποκαλούμενη «Συμβὰν 201», συγκεντρώνοντας εἰδικοὺς καὶ ἐπιδημιολόγους, προκειμένου νὰ ἑτοιμάσουν μία συντονισμένη ἀπάντηση σὲ περίπτωση ἐμφάνισης ἑνὸς νέου ἰοῦ. Ὅπως συμβαίνει πάντοτε στὴν ἱστορία, καὶ σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση ὑπάρχουν ἄνθρωποι καὶ ὀργανισμοὶ ποὺ ἐπιδιώκουν θεμιτοὺς ἢ ἀθέμιτους σκοποὺς καὶ προσπαθοῦν μὲ κάθε μέσο νὰ τοὺς ὑλοποιήσουν, κι εἶναι σημαντικό, γιὰ ὅποιον θέλει νὰ κατανοήσει τί συμβαίνει, νὰ τοὺς γνωρίζει καὶ νὰ τοὺς λαμβάνει ὑπόψη του. Τὸ νὰ μιλᾶμε, γι’ αὐτὸν τὸ λόγο, γιὰ συνωμοσία δὲν προσθέτει τίποτα στὴν πραγματικότητα τῶν γεγονότων. Ὅμως, τὸ ν’ ἀποκαλοῦμε συνωμοσιολόγους ἐκείνους ποὺ προσπαθοῦν νὰ μάθουν πῶς ἔχουν πραγματικὰ τὰ ἱστορικὰ γεγονότα εἶναι ἁπλῶς ἄτιμο».
Τοὺς Ἁγίους Πατέρας δὲν δέχεται ἡ «ΑΥΓΗ», ἀλλὰ οὔτε τοὺς φιλοσόφους; Εἶναι ὁ φιλόσοφος «συνωμοσιολόγος» ἢ μήπως ὁ ἀρθρογράφος της εἶναι «ἀνορθολογιστής»;