ΜΕ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ μπήκαμε σὲ καινούργιο χρόνο. Μὲ χαρὰ ὁ κόσμος ὑποδέχτηκε τὴν ἀνατολὴ τοῦ καινούργιου χρόνου. Κάποιος ζωγράφος ζωγράφισε τὸν καινούργιο χρόνο σὰν ἕνα ἥλιο, ποὺ μόλις ἀνατέλλει καὶ στέλνει τὶς πρῶτες ἀκτῖνες του πάνω στὸ πρόσωπο τῆς γῆς. Τί ὡραία εἶνε ἡ ἀνατολὴ τοῦ ἥλιου! Ἔτσι ὡραία φαίνεται στὰ μάτια τοῦ κόσμου καὶ ἡ ανατολὴ τοῦ καινούργιου χρόνου.
Ἀλλʼ ἐγὼ τώρα, στὴν ἀρχὴ τοῦ νέου αὐτοῦ χρόνου, ἔχω νὰ σὰς
μιλήσω γιὰ ἕνα ἄλλο βιβλίο. Τὸ βιβλίο αὐτὸ ἔχει 365 σελίδες. Ὄλες του οἱ
σελίδες εἶνε κάτασπρες. Οὔτε μιὰ γραμμή, οὔτε μιὰ μικρὴ μουτζούρα δὲν
ὑπάρχει. Κι αὐτὸ τὸ βιβλίο σὲ δισεκατομμύρια ἀντίτυπα μοιράζεται σὲ
ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τῆς γῆς. Δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος, ποὺ δὲν παίρνει
τέτοιο βιβλίο.
Τὸ βιβλίο αὐτὸ μὲ τὶς 365 ὁλόλευκες σελίδες του εἶνε, ἀγαπητά
μου παιδιά, ὁ νέος χρόνος. Στὸ ὡραίο ἐξώφυλλό του εἶνε γραμμένος μὲ
χρυσᾶ γράμματα ὁ ἀριθμὸς τοῦ κάθε νέου ἔτους.
Αὐτὸ τὸ βιβλίο τὸ δίνει ὁ Θεός. Τὸ δίνει δωρεὰν σὲ ὅλους. Καὶ
στὸ καθένα ἀπὸ σᾶς τὰ παιδιὰ ἔχει δοθῆ σὰν δῶρο τοῦ οὐρανοῦ τὸ βιβλίο
αὐτό. Ἀλλὰ προσέξτε. Τὸ βιβλίο αὐτὸ δίνεται μὲ μιά ἐντολή. Ποιὰ ἡ
ἐντολή; Τὸ ἄγραφο βιβλίο πρέπει νὰ συμπληρωθῆ ἔτσι, ὥστε στὸ τέλος τοῦ
χρόνου ὅλες οἱ σελίδες του νά ʼνε γραμμένες.
Συγγραφέας εἶνε ὁ κάθε ἄνθρωπος, ποὺ πῆρε τὸ βιβλίο αὐτὸ. Κάθε
μέρα ποὺ περνάει, – τί λέω; – κάθε ὥρα, – τί λέω; – κάθε λεπτὸ ποὺ
περνάει, κάτι γράφεται. Μιὰ πρᾶξι ποὺ κάνει ὁ ἄνθρωπος, ἕνας λόγος του,
μιὰ ἐπιθυμία τῆς καρδιᾶς, μιὰ σκέψι τοῦ μυαλοῦ, ὅλα αὐτὰ γράφονται στὸ
βιβλίο τοῦτο. Γράφονται μὲ τέτοιο τρόπο, ποὺ κανένας ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ
μόνος του νὰ τὰ σβήση. Καὶ στὸ τέλος τοῦ χρόνου τὸ βιβλίο μὲ τὶς 365
σελίδες εἶνε πιὰ συμπληρωμένο, γραμμένο σʼ ὅλες τὶς σελίδες του. Κι ὅπως
εἶνε, χωρὶς καμιά μεταβολὴ ἡ διόρθωσι, παραδίδεται στὸν ἄγγελο τῆς ζωῆς
μας, ποὺ τὸ μεταφέρει στὰ ἀρχεῖα τῆς αἰωνιότητος. Ἐκεῖ παραμένει
κλειστό, μέχρι νὰ ʼρθη κάποια μέρα – καὶ ὁπωσδήποτε θά ʼρθη – ποὺ θʼ
ἀνοίξη, ὅπως καὶ τὰ βιβλία ὅλων τὼν χρόνων ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ἡ μέρα
αὐτὴ εἶνε ἡ μέρα τῆς παγκοσμίου κρίσεως, ποὺ ἡ ἁγία Γραφὴ μιλώντας γιʼ
αὐτὴν λέει˙ «Καὶ βίβλοι ἀνοίγονται» (Δαν. 7,10). Δηλαδή, ὅσα ἔκαναν οἱ
ἄνθρωποι, ὅσα εἶπαν, ὅσα ἐπιθύμισαν κι ὅσα σκέφτηκαν, θὰ φανερωθοῦν
ἐκείνη τὴν ἡμέρα. Ὅλα τὰ βιβλία ὅλων τῶν ἀνθρώπων θὰ διαβαστοῦν καὶ θʼ
ἀκοῦνε ὅλοι, ἄγγελοι καὶ ἄνθρωποι.
* * *
Θέλετε, παιδιά, νὰ διαβαστῆ τὸ
βιβλίο τῆς ζωῆς σας στὸ τέλος τοῦ χρόνου; Θέλετε οἱ ἄλλοι νὰ μάθουν τί
θὰ εἶνε γραμμένο στὶς 365 σελίδες του;
Πρὶν ἀπαντήσετε στὸ σοβαρὸ αὐτὸ ἐρώτημα, θὰ σᾶς διηγηθῶ ἕνα
περιστατικὸ ποὺ συνέβη σὲ μιὰ μαθήτρια. Ἡ μαθήτρια αὐτὴ εἶχε συνήθεια νὰ
κρατᾶ ἡμερολόγιο τῆς ζωῆς της. Σʼ ἕνα τετράδιο ἔγραφε χωρὶς ντροπὴ ὅλες
τὶς ἀταξίες, ὅλες τὶς ἀσχήμιες ποὺ ἔκανε˙ ἀκόμα ἔγραφε καὶ τὶς κακές
της σκέψεις. Τὸ τετράδιο αὐτὸ τὸ ἔκρυβε σʼ ἕνα μέρος, ποὺ τὸ νόμιζε
ἀσφαλισμένο. Ἀλλὰ κάποτε τὸ τετράδιο ἔπεσε στὰ χέρια μιὰς μεγαλύτερης
φίλης της. Ἄθελα της ἐκείνη τὸ βρήκε, τὸ ἄνοιξε καὶ τὸ διάβασε. Ὅταν τὸ
ʼμαθε αὐτὸ ἡ μαθήτρια, κοκκίνισε ἀπὸ ντροπή, ἔτρεξε στὴ φίλη της, ἔπεσε
στὰ πόδια της καὶ τὴν παρακαλοῦσε νὰ τῆς δώση τὸ ἡμερολόγιο της, γιὰ νὰ
μὴν φτάση στὰ χέρια ἄλλων καὶ γίνη ρεζίλι στὸν κόσμο.
Αὐτὸ ποὺ συνέβη μὲ τὴ μαθήτρια αὐτή, θὰ συμβῆ, παιδιά μου, καὶ
μὲ κάθε ἄνθρωπο καὶ μὲ κάθε παιδί, ποὺ τὸ ἴδιο δὲν κρατᾶ ἴσως
ἡμερολόγιο, ἀλλὰ κάποιος ἄλλος κρατᾶ γιʼ αὐτὸ ἡμερολόγιο καὶ γράφει κάθε
μέρα στὸ βιβλίο μὲ τὶς 365 σελίδες ὅλες τὶς σκέψεις του, ὅλες τὶς
ἐπιθυμίες του, ὅλα τὰ λόγια του κι ὅλες τὶς πράξεις του. Ἄν αὐτὰ ποὺ
σκέπτεσαι, αὐτὰ ποὺ λὲς κι αὐτὰ ποὺ κάνεις εἶνε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ
Θεοῦ, τότε τί χαρὰ γιὰ σένα! Ὁ ἄγγελός σου θὰ χαίρεται γιὰ τὸ ὡραῖο
περιεχόμενο τοῦ βιβλίου, κι ὁ Θεός, ποὺ διαβάζει τὶς καρδιὲς σὰν νὰ ʼνε
ἀνοιχτὰ βιβλία, θὰ σὲ ἐπαινέση καὶ θὰ σὲ βραβεύση μπροστὰ σὲ ἀγγέλους
καὶ σὲ ἀνθρώπους, ὅπως σὲ ἐπαινεῖ ὁ δάσκαλος ἥ ὁ καθηγητὴς ὅταν συντάξης
μιὰ καλὴ ἔκθεσι. Ἄν ὅμως αὐτὰ ποὺ σκέπτεσαι, αὐτὰ ποὺ λἐς κι αὐτὰ ποὺ
κάνεις δὲν εἶνε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ εἶνε ὅλα πονηρὰ καὶ
ἁμαρτωλά, τότε τὸ λευκὸ βιβλίο τοῦ νέου ἔτους, θὰ γεμίση μὲ γράμματα,
ποὺ θὰ ντρέπεσαι νὰ τἆ διαβάζης. Θὰ προτιμοῦσες νʼ ἀνοίξη ἡ γῆ καὶ νὰ σὲ
καταπιῆ, παρὰ νὰ γίνη γνωστὸ τὸ βρωμερὸ περιεχόμενο τοῦ βιβλίου σου.
* * *
Ἀγαπητά μου παιδιά! Μπροστά σας
ἔχετε τὸ νέο χρόνο, πού, ὅπως εἴπαμε, μοιάζει μʼ ἕνα βιβλίο μὲ 365
σελίδες. Τὸ περιεχόμενο θὰ τὸ γράψετε σεῖς. Θὰ τὸ γράψετε μὲ τὶς σκέψεις
σας, μὲ τὶς ἐπιθυμίες σας, μὲ τὰ λόγια σας, μὲ τὶς πράξεις σας.
Προσπαθῆστε κάθε μέρα νὰ κάνετε μιὰ τουλάχιστον ὡραία πράξι.
Τὶς πιὸ πολλὲς φορὲς στὸ βιβλίο τῆς ζωῆς οἱ ἄνθρωποι δὲν
γράφουν καλὲς πράξεις˙ γράφουν κακὲς πράξεις. Ὁ διάβολος σπρώχνει κάθε
μέρα γιὰ νὰ γίνωνται κακὲς πράξεις, νὰ λέγωνται αἰσχρὰ καὶ κακὰ λόγια
καὶ ἔτσι νὰ μουτζουρώνεται τὸ βιβλίο μὲ τὶς 365 σελίδες. Κʼ ἐσεῖς τὰ
παιδιὰ εὔκολα παρασύρεστε. Κακὲς σκέψεις, κακὲς ἐπιθυμίες, κακὰ λόγια,
κακὲς πράξεις, ὅλα ὅσα κάνετε, κάθε μέρα γράφονται στὸ βιβλίο τῆς ζωῆς.
Ὑπάρχει ἆραγε τρόπος νὰ ἀλλάξη τὸ περιεχόμενο αὐτοῦ τοῦ βιβλίου; Κάτι
μπορεῖτε νὰ κάνετε, ὥστε οἱ φοβερὲς μουτζοῦρες τῶν κακῶν νὰ σβήσουν καὶ
νὰ παραμείνουν γραμμένες μόνο οἱ καλὲς πράξεις. Πῶς θὰ τὸ κατορθώσετε
αὐτό; Μἐ μιὰ ἀπʼ τὶς πιὸ ὄμορφες πράξεις. Μιὰ πράξι πού, ἅμα γίνεται,
χαίρονται οἱ ἄγγελοι στὸν οὐρανό. Καὶ ἡ πράξι αὐτὴ εἶνε ἡ μ ε τ ά ν ο ι α
.
Κάθε μέρα λοιπὸν καλὲς πράξεις νὰ γράφης στὸ βιβλίο τῆς ζωῆς
σου. Κι ἄν κάνης κάτι ποὺ δὲν πρέπει, νὰ τὸ σβήνης μὲ τὴ γόμα ποὺ
λέγεται μετάνοια καὶ ἐξομολόγησι. Ἔτσι στὸ τέλος τῆς χρονιᾶς οἱ 365
σελίδες θά ʼχουν 365 ὡραίες ζωγραφιές. Καὶ τὸ βιβλίο τῆς ζωῆς σου θὰ ʼνε
ἕνα ὄμορφο εἰκονογραφημένο βιβλίο. Αὐτὰ ποὺ εἶνε γραμμένα στὸ Εὺαγγέλιο
ἐσεῖς θὰ τὰ ἀντιγράψετε στὴν καθημερινή σας ζωή. Ἔτσι ἡ ζωή σας θὰ εἶνε
ἕνα εἰκονογραφημένο Εὐαγγέλιο.
Σύνθημα˙ Κάθε μέρα τοῦ νέου ἔτους μιὰ καλὴ πράξι.
Μὲ πολλὴ ἀγάπη
Ὁ πνευματικός σας πατέρας