Το φαινόμενο είναι τόσο πολύ διαδεδομένο, που κάλλιστα θα μπορούσαμε να μιλάμε για μια καλοστημένη επιχείρηση με την επωνυμία «ΑΪ ΒΑΣΙΛΗΣ Α.Ε»! Όμως δεν είναι μόνον αυτό…
Πρόκειται για ένα τέλεια κατασκευασμένο κοινωνικό ψέμα, καθαρά δυτικής προέλευσης κι αυτό, για την προσωποποίηση του «πνεύματος» που η «Ν. Εποχή» θέλουν να έχουν τα Χριστούγεννα, ιδιαίτερα δε στα μάτια των παιδιών, για κλασσικό προϊόν της παγκοσμιοποίησης με βάση το οποίο ισοπεδώνονται παραδόσεις, αξίες, αλλά και μεγάλα ή και ιερά πρόσωπα των λαών όπως ο Άγιος Ιεράρχης Μέγας Βασίλειος, για κλασσικό παράδειγμα ενός εξωτικού προσώπου μιας εξωτικής, επιφανειακής, ψεύτικης και γεμάτης … μαγείας (όπως τη θέλουν) εορτής και όχι πνευματικής και αληθινής όπως την θέλει η Ορθοδοξία μας!
Τόσο ψεύτικος, που δεν θα τον βρείτε ούτε στα παραμύθια της γιαγιάς μας! Ακόμη κι αυτή αναρωτιέται, ποιος είναι αυτός ο «Αι Βασίλης», που ξαφνικά τώρα τελευταία φέρνει δώρα και γιατί δεν τα έφερνε κάποια χρόνια πριν; Τόσο εξωπραγματικός, που ούτε και τώρα δεν μπορεί κάτι να σκεφθεί για να τον βάλει στα παραμύθια της!
Και μετά είναι κάποιοι που αναρωτιούνται γιατί δεν μπορεί να μας γεμίσει εκεί στο καταχείμωνο τις καρδιές, ούτε κι αυτών των παιδιών που στο τέλος κυριεύονται με θλίψη!
Στο θέμα αυτό έχουμε αναφερθεί και άλλες φορές στο παρελθόν, τούτη τη φορά όμως λέμε να το κάνουμε αυτό με πιο αναλυτικό και εμπεριστατωμένο τρόπο προκειμένου να γίνει καλύτερα κατανοητό το φαινόμενο. Κι ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους…
Ο δικός μας Μέγας Βασίλειος
Ο δικός μας Αϊ Βασίλης, ο Άγιος Βασίλειος της Ορθοδοξίας, ο Πατέρας της Εκκλησίας μας και διδάσκαλος της Οικουμένης, τι σχέση μπορεί να έχει με αυτόν της παγκοσμιοποίησης και της Ν. Εποχής;
- Είναι λεπτός, ολιγαρκής, ασθενικός, με μακριά μαύρη γενειάδα αφού δεν πρόλαβε να γεράσει (έφυγε σε ηλικία 49 ετών) και γενικά πρόσωπο της άσκησης και όχι ευτραφέστατος, με προτεταμένη κοιλιά, ροδοκόκκινα μάγουλα, γαλανομάτης και πονηρός γέρος, δηλαδή πρόσωπο της καλοπέρασης που είναι ο άλλος!
- Έρχεται από την Καισάρεια της Καππαδοκίας (Μ. Ασία) και όχι από την Λαπωνία της Φιλανδίας όπως όρισε κάποιων η φαντασία!
- Είναι Μέγας και Θεοφόρος Πατέρας της Εκκλησίας μας, ιδεώδης και στοργικός Ποιμενάρχης της, οργανωτής του μοναχικού βίου, αδαμάντινη ψυχή, όντως Άγιος, ταπεινός υπηρέτης του Χριστού, με απέραντη αγάπη σ’ Αυτόν και την Εκκλησία Του, για την οποία αγωνίστηκε μέχρι τέλους κι ήρθε σε ρήξη με τους αιρετικούς αλλά και τις τότε κοσμικές εξουσίες, κατατροπώνοντάς τους με την αγιότητα της ζωής του και τη δύναμη του πνεύματός του και όχι … ντίλερ των πάσης μορφής εμπορευμάτων που είναι ο άλλος!
- Μορφώθηκε πολύ, έγινε πανεπιστήμονας της εποχής του (σπούδασε φιλολογία, μαθηματικά, φιλοσοφία, ρητορική, ηθική, αστρονομία, ιατρική, γεωμετρία και διαλεκτική) και στη συνέχεια μέγας διδάσκαλος και απαράμιλλος παιδαγωγός, με πολύτιμο και ανυπέρβλητο συγγραφικό έργο που το μελετά έκτοτε η ανθρωπότητα (είπαν πως και μόνον αυτό θα αρκούσε να τον δικαιώσει ως μεγάλο) γι αυτό και η μεν Εκκλησία τον ονόμασε Οικουμενικό Διδάσκαλο η δε ιστορία «Μέγα», όσο ελάχιστους ως τα σήμερα, ενώ ο άλλος της δύσης, που δεν έχει κανένα άλλο προσόν, πλην αυτό της … προώθησης των εμπορευμάτων!
-
Δεν
είναι τυχαίο πως τα κάλαντα μας λένε πως έρχεται από την Καισαρεία όπου
«βαστάει πέννα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι», το καλαμάρι του πνεύματος που μ’ αυτό «το χαρτί ωμίλει»
(=μιλούσε) και όχι το σακκί που είναι γεμάτο
απ’ την ύλη του εμπορίου! Κι όταν ακουμπάει στο ραβδί του, το κάνει για «να
πει την αλφαβήτα», δηλαδή ακόμη και τότε
που ξαποσταίνει από την πεζοπορία, πάλι διδάσκει τους ανθρώπους «γράμματα
σπουδάγματα, του Θεού τα πράγματα» και δεν χαιρετάει τα πλήθη πετώντας με τους
ταράντους ως κομήτης (ή ως ξωτικό;)!
- Ποτέ του δεν μοίρασε δώρα στα παιδιά αλλά τους έδινε πάντοτε την απέραντη αγάπη του, τα διαχρονικά αγαθά της παιδείας και την αρχιερατική ευλογία του και τώρα που βρίσκεται μετά των Αγίων του Θεού μεσιτεύει και παρακαλεί τον Θεό γι’ αυτά, ιδιαίτερα δε όταν τον επικαλούνται, και όχι μια φορά τον χρόνο για τα εφήμερα κάποτε δε και επιβλαβή προϊόντα της κατανάλωσης! Έτσι προσφέρει τα μέγιστα στα παιδιά και δεν τα παραπλανεί ή και τα ζημιώνει όπως ο άλλος!
-
Αγαπούσε
πλήρως τον πάσχοντα και τον φτωχό, ήταν φιλάνθρωπος και ελεήμων, έδωσε όλη του
την περιουσία προς τον σκοπό αυτό, επιτέλεσε σπάνιο έργο αγάπης στα παγκόσμια
χρονικά και με το πρωτοφανές για την εποχή του υπερ-ίδρυμα,
την γνωστή Βασιλειάδα, παρείχε ό,τι καθένας είχε ανάγκη και δεν μοίραζε απλώς
και μόνο δώρα, χωρίς να κάνει καμμιά
απολύτως άλλη φιλάνθρωπη πράξη ακριβώς γιατί δεν είναι φιλάνθρωπος αλλά
έμπορος (στην καλύτερη περίπτωση)!
-
Με
την χάρη και την αγιότητά του κερδίζει τις καρδιές των ανθρώπων και δεν μπαίνει
απλώς στα σπίτια τους για τα περιττά προϊόντα των πολυεθνικών και μάλιστα από
τις καμινάδες, λες και είναι κάποιο
δαιμόνιο σαν τα καλλικαντζάρια (ή είναι;), όπως ο άλλος!
-
Δεν
πετάει με έλκηθρα και ταράνδους στον
αέρα, πράξη μαγική, αλλά καταπολεμά
και με τα συγγράμματά του όλες τις μαγικές και αποκρυφιστικές πρακτικές, όπως
την αστρολογία, την μαντική, την
οιωνοσκοπία κ.λπ.!
- Η
αγιασμένη του μορφή φαίνεται επίσης στα κάλαντα πάλι, όπου πήγαινε πεζοπορώντας
και με το ραβδί του, το οποίο μόλις το ακουμπούσε κάτω για να πει την αλφαβήτα,
πετούσε ξαφνικά κλωνάρια «κι απάνω στα κλωνάρια του πέρδικες κελαηδούσαν»,
δείγμα της αντίληψης του λαού, πως η
παρουσία ενός τέτοιου Αγίου, ήταν μεγάλη ευλογία!
-
Όταν
κάποιοι μιμούνται τη ζωή του Αγίου κατά την προτροπή της Εκκλησίας μας «εορτή
Αγίου, μίμηση Αγίου», κάποιοι άλλοι ντύνονται με την στολή του «Χοντροβασίλη»
(!) και κυκλοφορούν στους δρόμους ή συμμετέχουν σε διάφορες εκδηλώσεις (ως και
στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες είναι καταγεγραμμένη χορωδία από 408 τέτοιους Αϊ
Βασίληδες!), λες και είναι αποκριά,
γιατί δεν υπάρχει κάτι ανώτερο που θα μπορούσε αυτός να τους εμπνεύσει!
-
Αναμφισβήτητα
ο Άγιος Βασίλειος της Εκκλησίας μας υπήρξε σε όλα του Μέγας και γι’ αυτό το
τροπάριό του λέγει πως «ο λόγος του ακούστηκε σε όλη την οικουμένη, δογμάτισε
θεοπρεπώς, τράνωσε την φύση των όντων (μέσα από τις ομιλίες του για την
δημιουργία του κόσμου, την αποκαλούμενη «Εξαήμερο») και έβαλε σε τάξη τα ήθη
των ανθρώπων», εκεί που ο άλλος θέλει αυτά
τα ήθη να τα βάλει - με τον καταναλωτισμό και το μπούχτισμά μας με την ύλη - σε
πλήρη αταξία!
Κι
όμως αυτόν τον Μέγα Ιεράρχη, έρχεται ο
άλλος της Δύσης, το σύμβολο αυτό της παγκοσμιοποίησης της εορτής μετά το
δένδρο, να τον επισκιάσει και να τον υποκαταστήσει πλήρως, ως και αυτό το όνομά
του πήρε! Γιατί η «Ν. Εποχή» αυτόν τον παχύσαρκο γέρο θέλει να προσέχουμε και
να αγαπούμε όλοι, αυτόν κάθε φορά με πολύ λαχτάρα να περιμένουμε και να
υποδεχόμαστε, αυτόν να έχουμε φωτισμένο στα σπίτια, τις αυλές και τις καρδιές
μας!
Η Αγιότητα, η πνευματικότητα, η πίστη
στο Χριστό, η αφιέρωση στην υπηρεσία Του, η
όντως φιλανθρωπία, η μόρφωση κ.λπ. είναι, βλέπετε, πράγματα παρακατιανά
και απεχθή γι’ αυτήν και πρέπει να
περιφρονηθούν, να προσπεραστούν, να καταργηθούν! Εκείνο που προέχει είναι η
«μαγεία των Χριστουγέννων» με ό,τι αυτό σημαίνει!!!
Αλλά θα συνεχίσουμε εξετάζοντας αυτή
τούτη την ιστορία του, η οποία είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική …
[Από το βιβλίο «ΟΧΙ ΣΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΣ Ν. ΕΠΟΧΗΣ» του Κ.Γ.Παπαδημητρακόπουλου]