«Φωνὴ ἐν Ραμᾶ ἠκούσθη, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμός πολύς»
H ΠΑΙΔΟΚΤΟΝΙΑ
«Pαχήλ κλαίουσα τa τέκνα αυτης…» (Mατθ. 2,18)
Ο ΗΡΩΔΗΣ ἔσφαξε 14.000 νήπια. Ἀνατριχιάζει καὶ φρίττει ὁ ἄνθρωπος ὅταν τ᾿ ἀκούῃ. Ἀλλά, ἀδελφοί μου, μὴν εμεθα ὑποκριταί. Αὐτὸ τὸ ἔγκλημα γίνεται καὶ σήμερα.
* * *
Στὴν πατρίδα μας δὲν εἶνε ἕνας ἢ
δύο οἱ Ἡρῶδαι ποὺ ἐκτελοῦν τὸ ἀπαίσιο ἔργο τῆς παιδοκτονίας. Δολοφόνοι
ἀθῴων νηπίων εἶνε πρῶτα – πρῶτα οἱ γιατροί. Δὲν λέω ὅλοι. Ὑπάρχουν
γιατροὶ ποὺ τιμοῦν τὸ ἐπάγγελμά τους. Μοιάζουν μὲ τοὺς ἁγίους
Ἀναργύρους, τὸν ἅγιο Παντελεήμονα καὶ τοὺς ἄλλους ἰαματικοὺς ἁγίους.
Ὑπάρχουν γιατροὶ ποὺ τηροῦν τὴν ὑπόσχεσι τοῦ Ἱπποκράτους, ποὺ λέει·
«Ποτέ δὲν θὰ δώσω φάρμακο σὲ γυναῖκα γιὰ νὰ κάνῃ ἔκτρωσι». Τὸν ὅρκο τοῦ
Ἱπποκράτους, ποὺ εἶνε ὁ πατὴρ τῆς ἰατρικῆς, ἐπαναλαμβάνουν οἱ γιατροί
μας ὅταν παίρνουν τὸ δίπλωμά τους. Καὶ ὅμως ὑπάρχουν γιατροὶ – Ἡρῶδαι,
ποὺ σφάζουν συνεχῶς νήπια. Οἱ κακοῦργοι αὐτοὶ ἵδρυσαν τὶς κατ᾿
εὐφημισμὸν λεγόμενες γυναικολογικὲς κλινικές, ποὺ στὴν πραγματικότητα
εἶνε σφαγεῖα μικρῶν παιδιῶν.
Πρέπει νὰ κλαύσωμε, ἀδελφοί μου. Πρέπει ν᾿ ἀνοίξῃ ἡ γῆ νὰ μᾶς
καταπιῇ καὶ ὁ ἥλιος νὰ στείλῃ τὶς ἀκτῖνες του καυστικὲς καὶ νὰ μᾶς κάνῃ
κάρβουνο. Πρέπει νὰ σειστοῦν οἱ κορυφὲς τῶν ὀρέων καὶ τὰ ἄστρα τ᾿
οὐρανοῦ νὰ γίνουν ἀστροπελέκια στὶς κεφαλές μας. Διότι ὅλος ὁ κόσμος,
καὶ ἰδιαιτέρως ἡ μικρή μας πατρίδα, διαπράττει τὸ μεγάλο αὐτὸ ἔγκλημα.
Πόσες ἐκτρώσεις γίνονται; Ἂν σᾶς βάλω νὰ μετρᾶτε, θὰ φτάσῃ
μεσημέρι. Φρῖξον ἥλιε, ἀναστέναξον γῆ. Πάνω ἀπὸ 400.000 ἔμβρυα τὸ χρόνο
σκοτώνονται στὴν πατρίδα μας καὶ ῥίχνονται στοὺς ὑπονόμους.
Ὅταν ἔγινε σεισμὸς κάτω στὴ Θεσσαλονίκη, πολλοὶ κάτοικοι
ἔντρομοι ἄφησαν τὴν πόλι τοῦ ἁγίου Δημητρίου καὶ καμμιὰ διακοσαριὰ ἦρθαν
στὴ Φλώρινα. Πέρασαν ἀπὸ τὸ γραφεῖο μου. Ἦταν φοβισμένοι. Προσπάθησα νὰ
τοὺς παρηγορήσω καὶ νὰ τοὺς ἐνισχύσω. Κάποιος μοῦ εἶπε· «Δίκαια μᾶς
τιμωρεῖ ὁ Θεός». Καὶ μοῦ διηγήθηκε τὸ ἑξῆς περιστατικό. Κοντὰ στὴ
συνοικία ποὺ καθόταν ἔφραξε ὁ ὑπόνομος τῆς πόλεως. Εἰδοποιήθηκε ὁ δῆμος
τῆς πόλεως καὶ ἔστειλε συνεργεῖο. Ἦταν καὶ αὐτὸς παρὼν στὸ ἄνοιγμα τοῦ
ὑπονόμου. Ἔφριξαν ὅταν βρῆκαν τὴν αἰτία. Μέσα στὸν ὑπόνομο ἦταν 80
κεφαλάκια ἐμβρύων κομματιασμένα! Δίπλα στὸν ὑπόνομο λειτουργοῦσαν τρεῖς
γυναικολογικὲς κλινικές, σφαγεῖα φοβερά, ποὺ κατασφάζουν τὰ ἀθῷα νήπια …
Ἡρῶδαι λοιπὸν ὅσοι γιατροὶ ἀθετοῦν τοὺς ὅρκους τους. Ἀλλὰ
Ἡρῶδαι κατὰ μείζονα λόγον εἶνε οἱ μανάδες καὶ οἱ πατεράδες ποὺ συνεργοῦν
στὸ ἔγκλημα αὐτὸ τῆς γενοκτονίας.
Μίλησα καὶ παλαιότερα γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ καὶ παρεξηγήθηκα. Διότι
κάποιοι διέδωσαν, ὅτι ὁ δεσπότης στὴν ἐκκλησία καταράστηκε τὶς γυναῖκες
ποὺ κάνουν ἐκτρώσεις. Ὄχι, τέτοιο λόγο δὲν εἶπα. Εἶπα κάτι ἄλλο, τὸ
ἑξῆς. Ὅτι μεγάλοι ἐπιστήμονες τῆς ἰατρικῆς, Ἀμερικανοί, Ἄγγλοι, Γερμανοὶ
καὶ Ῥῶσοι ἀκόμη, ποὺ κάνουν ἔρευνες, βρῆκαν, ὅτι ἡ γυναίκα, ὅταν γεννᾷ,
εἶνε ὑγιής· ὅταν ὅμως ἐμποδίζῃ τὴ γέννα, ετε μὲ φάρμακα ετε μὲ ἄλλα
ἄτιμα μέσα, ποὺ δὲν τολμῶ ἐδῶ νὰ τὰ ὀνομάσω, ετε μὲ τὶς ἐκτρώσεις καὶ
ἀμβλώσεις, αὐτὴ ἡ γυναίκα, ποὺ κάνει τέτοια πράγματα, παθαίνει στὰ μυαλὰ
καὶ γίνεται ψυχοπαθής, στὴν καρδιὰ ἔχει κάρβουνο ἀναμμένο, καὶ τέλος
πολλὲς φορὲς παθαίνει καρκίνο μήτρας καὶ μαστῶν. Δὲν τὰ λέω ἐγὼ αὐτὰ τὰ
πράγματα, ἀλλὰ διαπρεπεῖς γιατροί.
Κάτω στὴν Ἀθήνα εἶνε μιὰ συνοικία ποὺ κατοικοῦν πλούσιοι. Ἔχουν
καράβια, ἐργοστάσια, πολυκατοικίες καὶ αὐτοκίνητα. Ἔχουν λίρες,
δολλάρια καὶ μάρκα. Ἔχουν τὰ πάντα. Παιδιὰ ὅμως δὲν ἔχουν. Σκυλιὰ καὶ
γατιὰ γαυγίζουν καὶ νιαουρίζουν στὰ σπίτια τους. Τώρα τί μαθαίνω; Σκούπα
ἠλεκτρικὴ τοὺς θερίζει. Οἱ γυναῖκες τους πεθαίνουν ἀράδα ἀπὸ καρκίνο
μήτρας καὶ μαστῶν.
Ὦ Θεέ μου! Σὲ ἀγνοοῦμε, σὲ περιφρονοῦμε καὶ σὲ ἐμπαίζουμε. Ἀλλὰ
σὺ εἶσαι ἰσχυρὸς καί, ὅπως τιμώρησες τὸν Ἡρώδη, κατὰ παρόμοιο τρόπο
τιμωρεῖς καὶ σήμερα τοὺς ἀνθρώπους ποὺ κάνουν τέτοια πράγματα.
Τὸ ἔγκλημα τῆς παιδοκτονίας λαμβάνει διαστάσεις στὴν πατρίδα
μας. Καὶ τὸ χειρότερο, σὰν νὰ μὴν ἔφτανε τὸ πλῆθος τῶν ἐκτρώσεων,
ψηφίστηκε καὶ νόμος, διὰ τοῦ ὁποίου ἐπιτρέπεται ἡ ἔκτρωσις. Ὁ γιατρὸς
πετᾷ μέσα ἀπὸ τὰ σπλάχνα τῆς γυναίκας τὸ ἄνθος τοῦ οὐρανοῦ, ποὺ εἶνε τὸ
νήπιο, ὅπως πετάει ἕνα σάπιο δόντι. Ἐκεῖ καταντήσαμε.
Εἶνε τοῦτο ἐθνοκτονία. Διότι ἔχουμε τὰ λιγώτερα παιδιὰ στὰ
Βαλκάνια. Πηγαίνετε στὴν Ἀλβανία. Γνωρίζετε, μὲ πόσο καυστικὴ γλῶσσα
ἤλεγξα γιὰ τὸ καθεστώς του τὸν Ἐμβὲρ Χότζα, σύμβολο τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ.
Καὶ ὅμως οἱ Ἀλβανοί, μέσα σὲ 20 χρόνια, ἀπὸ 1.500.000 ἔγιναν 2.500.000.
Διότι, παρ᾿ ὅλη τὴν ἀθεΐα τους, τίμησαν τὴ μητρότητα. Τὴν ἔχουν ὑψώσει
σὲ ἐθνικὴ ἑορτή. Στήνανε ἐξέδρα, τὴ στολίζανε μὲ ἄνθη, τὴ στρώνανε μὲ
χρυσᾶ, κι ἀνέβαζαν ἐκεῖ ὄχι τὸν Ἐμβὲρ Χότζα, ἀλλὰ τὴ μάνα. Διαλέγανε
μανάδες ἀπ᾿ ὅλη τὴν Ἀλβανία, ποὺ εἶχαν 10-12 παιδιά, καὶ τὶς ἀνεβάζανε
στὴν ἐξέδρα ἐκείνη. Καὶ περνοῦσαν ἀξιωματοῦχοι καὶ στρατηγοί, περνοῦσαν
μικροὶ καὶ μεγάλοι, καὶ ὅλοι χαιρετοῦσαν τὴ μητέρα. Ἔτσι τιμοῦσαν οἱ
Ἀλβανοί, οἱ ἄθεοι, τὴ μάνα. Κ᾿ ἐμεῖς ἐδῶ ἐγκληματοῦμε κατὰ τρόπον
ἀπαράδεκτο. Εμαστε ἐθνοκτόνοι.
Ἐκεῖ στὸν Ἕβρο ποταμὸ εἶνε οἱ Τουρκάλες· ἔχουν 7-8 παιδιά, εἶνε
πολύτεκνες. Ἐδῶ στὶς Ἑλληνίδες ἔπεσε ἡ κατάρα, ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ, νὰ μὴ
γεννοῦν παιδιά. Τὸ ἔθνος μας τὸ ἱστορικὸ σβήνει καὶ ἐξαλείφεται ἀπὸ τὸ
πρόσωπο τῆς γῆς. Τοῦτο εἶνε συμφορά, εἶνε δολοφονία.
Πρέπει ἰδιαιτέρως, ἀδελφοί μου, νὰ προσέξουμε. Ἐδῶ στὸ μικρὸ
ποίμνιο τῆς Ἑλλάδος νὰ μὴ γίνεται καμμιά ἔκτρωσι. Παιδιά, ἀθῷα νήπια,
χαριτωμένα βρέφη νὰ στολίζουν τὴν πατρίδα μας.
* * *
Γιὰ νὰ μὴν τελειώσω ὅμως μὲ
ἀπαισιοδοξία λέγω τὸ ἑξῆς. Μέσα στὸ σκοτάδι αὐτό, στὴν κολασμένη γενεά,
τὴ ζούγκλα, ὑπάρχουν καὶ φωτεινὰ παραδείγματα, αἰσιόδοξα σημεῖα.
Μιὰ μέρα στὴ μητρόπολι ἦρθε ἕνα φτωχαδάκι, ἕνας τσομπάνος ποὺ
εἶχε λίγα προβατάκια. Ἦρθε γιὰ νὰ ζητήσῃ τὴν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας, καὶ
μοῦ εἶπε μὲ χαρά· Μ᾿ ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ γεννήσω τὸ 10ο παιδί· δόξα νά ᾿χῃ
τὸ ὄνομά του!… Ἔκλαυσα ὅταν τὸν ἄκουσα. Μέσα στὴν κόλασι αὐτὴ ὑπάρχει
ἕνα φτωχαδάκι ποὺ ἔχει 10 παιδιά!
Ἔλα, βρὲ σύ, ποὺ ἔχεις τόσα λεφτὰ ποὺ μπορεῖς ν᾿ ἀγοράσῃς ὅλη
τὴ Φλώρινα καὶ τὸ Ἀμύνταιο καὶ τὴν Πτολεμαΐδα. Ἔλα, σὺ ὁ ἄλλος, ποὺ κάθε
μέρα πετᾷς ἑκατομμύρια στὶς ντισκοτέκ. Ἔλα, σὺ ποὺ παίζεις χαρτιά. Ἔλα,
σὺ ποὺ σπαταλᾷς τὰ λεφτά σου ἐδῶ κ᾿ ἐκεῖ καὶ μετὰ λὲς ὅτι δὲν σὲ
φτάνουν γιὰ νὰ μεγαλώσῃς παιδιὰ καὶ γι᾿ αὐτὸ τὰ σκοτώνεις. Ἂν ἤμουν
κυβερνήτης ―δὲν θέλω νὰ εἶμαι κυβερνήτης· ὅσο ἀξίζει μιὰ κλωστὴ τοῦ
ῥάσου μου, δὲν ἀξίζουν ὅλες οἱ ἐξουσίες τοῦ κόσμου―, ἀλλ᾿ ἂν ἤμουν
κυβερνήτης καὶ μάζευα ὅλα τὰ χρήματα ποὺ σπαταλοῦν τὴν πρωτοχρονιά, θὰ
μποροῦσα νὰ θρέψω 500.000 παιδιά. Αὐτὸς ὁ τσομπάνος θὰ δικάσῃ μιὰ μέρα
τὸν κόσμο καὶ τὶς μανάδες αὐτὲς ποὺ λένε ὅτι δὲν ἔχουν λεφτὰ καὶ
σκοτώνουν τὰ παιδιά τους.
Θέλετε ἄλλο παράδειγμα; Μιὰ γυναίκα σ᾿ ἕνα ἀκριτικὸ χωριὸ τῆς
περιφερείας μας ἔμεινε ἔγκυος τὸ 8ο παιδί. Μόλις τὸ ἀντελήφθη ὁ ὑλιστὴς
καὶ ἄθεος ἄνδρας της, τῆς λέει· Νὰ τὸ πετάξῃς. Ἐπειδὴ ἐκείνη ἀρνιόταν,
τὴν πίεζε καὶ τὴ χτυποῦσε. Ἡ γυναίκα ὅμως ἔμεινε σταθερή. Καὶ στὸ τέλος
τοῦ εἶπε· Τὸ παιδὶ ἐγὼ δὲν τὸ ῥίχνω, ὅ,τι καὶ νὰ κάνῃς, ἀκόμη καὶ ἂν μὲ
χωρίσῃς. Χωρὶς ἄνδρα μπορῶ νὰ ζήσω, χωρὶς Θεὸ δὲν μπορῶ νὰ ζήσω!…
Ὑπάρχουν λοιπὸν καὶ φωτεινὰ σημεῖα. Καὶ θ᾿ αὐξηθοῦν, ἂν κάθε
ἐκκλησία ἔχῃ ἱερέα ποὺ πιστεύει στὸ Θεό. Ἂν ὅλοι οἱ ἱερεῖς, οἱ ἐπίσκοποι
καὶ ὁ λαός μας κινηθοῦμε δραστικῶς, τὸ ἔγκλημα αὐτὸ θὰ ἐκλείψῃ, καὶ ἡ
Ἑλλὰς θὰ γίνῃ χώρα χριστιανική, ποὺ θὰ ὑμνῇ τὸν Κύριο εἰς αἰῶνας αἰώνων.
Ἀμήν.
† Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν & Ἑορδαίας
Αὐγουστῖνος
(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του Ἁγίου Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης Ἀμυνταίου 26-12-1983