«Θα ήταν πολύ μεγάλη ανοησία να περιμένει να πάει καλά όλος ο χρόνος επειδή θα περάσει ευνοϊκά μία ημέρα. Όχι μόνο ανόητη είναι αυτή η γνώμη, αλλ’ είναι κι αποτέλεσμα διαβολικής ενέργειας, να εμπιστευόμαστε δηλαδή τη ζωή μας όχι στην δική μας φροντίδα και προσπάθεια, αλλά στις εναλλαγές των ημερών.
Oλόκληρος ο χρόνος θα περάσει για σένα ευτυχισμένος, όχι αν μεθύσεις κατά τη νουμηνία,[1] αλλά αν και κατά τη νουμηνία και κάθε ημέρα κάνεις το θέλημα του Θεού.
Γίνεται η ημέρα κακή και καλή όχι απ’ τη φύση της, γιατί δεν διαφέρει η μία ημέρα απ’ την άλλη, αλλά απ’ τη δική μας φροντίδα ή αμέλεια.
Aν πράττεις τη δικαιοσύνη, η ημέρα σου θα γίνει καλή. Αν πράττεις την αμαρτία η ημέρα σου θα είναι πονηρή και γεμάτη κόλαση.
Aν πιστεύεις αυτά και τα εφαρμόζεις, όλος ο χρόνος θα σου πηγαίνει καλά, και κάθε ημέρα θα κάνεις προσευχές κι ελεημοσύνες.
Aν όμως παραμελείς την αρετή σου κι εξαρτάσαι απ’ τους αριθμούς των ημερών, θα μείνεις έρημος απ’ όλα τα αγαθά σου».
[1] Δηλαδή η αρχή του νέου μήνα, η αρχιμηνιά, η πρωτομηνιά και κατ΄ επέκταση η πρωτοχρονιά.