Στὴν
Γαλλία, παρ’ ὅλο ποὺ εἶναι κράτος προοδευμένο – δὲν εἶναι ὑπανάπτυκτο
-, τελευταία* ὀγδόντα χιλιάδες ἔγιναν Μουσουλμάνοι. Γιατί; Γιατί ἔχουν
κάνει τὴν ἁμαρτία μόδα. Βλέπεις ὅμως, ἐλέγχονται καὶ θέλησαν νὰ
ἀναπαύσουν τὴν συνείδησή τους. Καὶ ὅπως οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες, γιὰ νὰ
δικαιολογοῦν τὰ πάθη τους, εἶχαν βρεῖ τοὺς δώδεκα θεούς, ἔτσι καὶ αὐτοὶ
ἔψαξαν νὰ βροῦν μία θρησκεία ποὺ νὰ δικαιολογεῖ τὰ πάθη τους, γιὰ νὰ
τοὺς ἀναπαύση σ’ αὐτὸ τὸ θέμα.
Ὁ Μουσουλμανισμὸς κατὰ κάποιο τρόπο τοὺς
ἐξυπηρετεῖ. Ἐπιτρέπει νὰ πάρουν ὅσες γυναῖκες θέλουν, ὑπόσχεται στὴν
ἄλλη ζωὴ ἕνα βουνὸ πιλάφι, μία λίμνη γιαούρτι, ἕνα ποτάμι μέλι! Καὶ ὅσες
ἁμαρτίες καὶ νὰ ἔχουν, ἅμα τοὺς λούσουν μὲ ζεστὸ νερό, ὅταν πεθάνουν,
καθαρίζονται! Πᾶνε στὸν Ἀλλὰχ καθαροί! Τί ἄλλο θέλουν; Ὅλα βολικά! Ἀλλὰ
οἱ Γάλλοι δὲν θὰ βροῦν ἀνάπαυση. Πᾶνε νὰ ἀναπαυθοῦν, ἀλλὰ δὲν θὰ
ἀναπαυθοῦν, γιατί τὰ πάθη δὲν δικαιολογοῦνται.
Ὁτιδήποτε
καὶ ἂν κάνουν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ἀναίσθητοι νὰ εἶναι, πάλι ἀνάπαυση δὲν
βρίσκουν, πᾶνε νὰ δικαιολογήσουν τὰ ἀδικαιολόγητα, ἀλλὰ ἐσωτερικὰ
βασανίζονται, εἶναι ἀγριεμένοι. Γι’ αὐτὸ ζητοῦν ψυχαγωγίες, τρέχουν στὰ
νταούλια, μεθοῦν, βλέπουν τηλεόραση. Χαζεύουν δηλαδή, γιὰ νὰ
ξεχνιοῦνται, γιατί ἐλέγχονται. Καὶ ὅταν κοιμοῦνται, λὲς ὅτι ἡσυχάζουν;
Ὑπάρχει συνείδηση, βλέπεις. Ἡ πρώτη Ἁγία Γραφὴ ποὺ ἔδωσε ὁ Θεὸς στοὺς
Πρωτοπλάστους εἶναι ἡ συνείδηση, καὶ ἐμεῖς τὴν ξεσηκώνουμε φωτοτυπία
τώρα ἀπὸ τοὺς γονεῖς μας. Ὅσο καὶ ἂν τὴν καταπατήση κανεὶς τὴν συνείδησή
του, πάλι μέσα τοῦ ἐλέγχεται. Γι’ αὐτὸ λένε: «Τὸν τρώει τὸ σαράκι».
Ναί, δὲν ὑπάρχει γλυκύτερο πράγμα ἀπὸ τὸ νὰ ἔχη κανεὶς ἀναπαυμένη τὴν
συνείδησή του. Φτερὰ νιώθει μέσα του, πετάει.
* Εἰπώθηκε τὸν Νοέμβριο τοῦ 1988