"Λέει
η Σοφία Σειράχ: Σκέφτηκες να ευχαριστήσεις τον Θεό; Σκέφτηκες να κάνεις
κάτι καλό, να πιστέψεις σωστά και να πράξεις σωστά; Ετοίμασε την ψυχή
σου εις πειρασμόν. Θα σε σταυρώσουνε και εσένα, όπως Σταύρωσαν και
Εκείνον που πιστεύεις.
Τί υποφέρουμε από τους συγγενείς μας, τι υποφέρουμε από τους γνωστούς μας, από τη στιγμή που θα πούμε, να μπούμε στου Θεού το δρόμο.
Θα μας ειρωνευτούν, θα μας πούνε βλαμμένους, θα μας πούνε θρησκολήπτους... και τι δεν θα μας πούνε... Έχεις το κουράγιο να κρατήσεις; Ή θα πας κοντά τους μη δυνάμενος να ομολογήσεις;
Βλέπεις πας σε ένα σπίτι επί παραδείγματι ημέρα Τετάρτη και σου σερβίρουν εκεί ένα αρτύσιμο γλυκό. Και εσύ στο ένα μέρος έχεις τον Χριστό και στο άλλο μέρος έχει τον γνωστό σου και στη μέση έχεις τον διάβολο για την κοιλιά σου. Και συντάσσεσαι με τον διάβολο και τον γνωστό σου και αρνείσαι τον Χριστό.
Πού είναι η πίστη σου; Είσαι υποχρεωμένος να πεις:
- Με συγχωρείτε, αλλά δεν πρέπει να το πάρω αυτό σήμερα. Είναι Τετάρτη. Είναι νηστεία σήμερα.
Και όμως δεν το λες, παρότι είσαι Χριστιανός και πρέπει να ομολογήσεις. Είναι ομολογία ορθής πίστεως! Το περιμένει αυτό ο Χριστός από σένα και το λέει:
- Εάν δε Με ομολογήσεις ενώπιον των ανθρώπων, ούτε Εγώ θα σε ομολογήσω αύριο ενώπιον του Ουρανίου Πατρός Μου. (Mατθ. 10,32)
Εδώ μπροστά σε ένα γλυκό δεν ομολογείς τον Χριστό, λες και έχουμε κατοχή και πείνα, πώς θα ομολογήσεις τον Χριστό, σε άλλα πιο μεγάλα πράγματα; "