Αγαπητοί Αναγνώστες είχαμε σκοπό να ασχοληθούμε με άλλα «κλασικά» εκκλησιαστικά θέματα
αλλά τα γεγονότα άμεσα και έμμεσα που εμπλέκουν και επιτίθενται ουσιαστικά στην Εκκλησία, μας αναγκάζουν να αλλάξουμε θεματολογία και να ασχοληθούμε με την τρέχουσα επικαιρότητα. Ας ξεκινήσουμε άμεσα…!
Υποστηρίζουν οι ειδικοί και από ότι φαίνεται είναι γεγονός, ότι βρισκόμαστε και επίσημα στο 2ο κύμα του Κορονοϊού στη πατρίδα μας. Η πολιτεία έχει ήδη επιβάλλει αυστηρά νέα μέτρα (και είναι τα τελευταία πριν τον καθολικό εγκλεισμό σε πανελλήνιο ή τοπικό επίπεδο) και δυστυχώς τα κρούσματα έχουν σταθεροποιηθεί εδώ και εβδομάδες σε τριψήφιο νούμερο και οι κλινικές και οι ΜΕΘ αρχίζουν να γεμίζουν. Το ανησυχητικό είναι ότι πλέον έχουμε και κληρικούς και Μοναχούς σε Ιερές Μονές να έχουν προσβληθεί από τον ιό, αλλά το ακόμη χειρότερο οι επιθέσεις στην Εκκλησία, στην Θεολογία της και στην ίδια της την ουσία που είναι η Θεία Κοινωνία, είναι εντονότερες από ποτέ!
Από την άλλη υπάρχει μια σύγχυση ποιον «ειδικό» θα ακούσουμε και θα ακολουθήσουμε; Ακούγονται τόσο αντικρουόμενες απόψεις για τον Κορονοϊό που έχει μετατραπεί σε πολεμική. Στα πλαίσια αυτά κινούνται και οι μαζικές αντιδράσεις «στο κίνημα κατά της μάσκας» και ιδιαίτερα στους μαθητές στα σχολεία. Είδαμε όλοι περιστατικά που συνέβησαν και συμβαίνουν στις πρώτες ημέρες λειτουργίας των σχολείων, ακόμη και ποινές σε ιερέα και άλλους αντιδρώντες! Έχουμε ήδη κλείσιμο τμημάτων Σχολείων και έρχεται και συνέχεια… ! Όλοι περιμένουν το φάρμακο και το εμβόλιο που θα μας απαλλάξει από αυτή την απειλή και θα μας γυρίσει ξανά στην καθημερινότητα χωρίς τον Κορονοϊό.
Με βάση όλα τα παραπάνω και την κοινή συμφωνία όλων (είτε δέχονται ότι υπάρχει πανδημία του Κορονοϊού είτε ότι απλά είναι μια ακόμη γρίπη που απλά χρειάζεται χρόνο και έρευνα να την αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά) ότι χρειάζονται μέτρα και περιορισμός ελευθεριών για να εξασφαλιστεί το κοινό καλό και κυρίως η προστασία της ζωής και ο σεβασμός στους άλλους, επιτρέψτε μας να αντιστρέψουμε το θέμα και να την μεταφέρουμε στη πνευματική ζωή. Γιατί όλοι παίρνουν μέτρα, υπακούουν και τα τηρούν «με θρησκευτική ευλάβεια» για να γλυτώσουν από τον Κορονοϊό ή και γενικά άλλες αρρώστιες, αλλά αντιδρούν στις εντολές Του Θεού και τους κακοφαίνονται όλα αυτά που διδάσκει η Εκκλησία μας; Για να σώσουμε την βιολογική μας ζωή ναι στα μέτρα και ας είναι δυσάρεστα, αλλά για την πνευματική μας ζωή και τον μεγαλύτερο εχθρό μας τον «πνευματικό Κορονοϊό» δηλαδή τον Διάβολο και τα πάθη και τις αμαρτίες μας τίποτα;
Πως μεταδίδεται ο Κορονοϊός : Από άνθρωπο σε άνθρωπο και την συνάθροιση και το επικίνδυνο είναι να είσαι ασυπτωματικός, μήπως έτσι δεν είναι και στη πνευματική ζωή κάτι ανάλογα; Οι αμαρτίες μας μήπως δεν μεταδίδονται και δεν επηρεάζουν και άλλους ανθρώπους; Ιδιαίτερα στο κοινωνικό περιβάλλον δεν αποκτά και μαζικό-κοινωνικό χαρακτήρα και η αμαρτία; Πόσοι από εμάς παριστάνουμε και τους ενάρετους (σαν τους ασυπτωματικούς) και όποιοι σχετιστούν περισσότερο μαζί μας αντί να τους ωφελήσουμε τους παρασέρνουμε και τους βυθίζουμε στην αμαρτία;
Γιατί στο Κορονοϊό ακούμε τους ειδικούς και αναγνωρίζουμε το επιστημονικό τους κύρος, όμως στον «πνευματικό Κορονοϊό» δεν ακούμε τους Κληρικούς (Επίσκοπους-Ιερείς-Διακόνους) αμφισβητούμε τις Θεολογικές τους σπουδές και κυρίως τις πηγές της πίστεως την παράδοση της Εκκλησίας (είτε προφορική ιερά παράδοση είτε την καταγεγραμμένη στην Αγία Γραφή και τους Κανόνες της Εκκλησίας μας); Γιατί στη πρώτη περίπτωση (στη βιολογική ζωή) καταλαβαίνουμε την αναγκαιότητα των περιορισμών, αλλά στη (πνευματική ζωή) όχι μόνο δεν την καταλαβαίνουμε, την αμφισβητούμε, την χλευάζουμε και προβάλουμε το θέμα της ελευθερίας; Έχουμε ξαναπεί και στο παρελθόν όμως ότι η ελευθερία έγκειται στον άνθρωπο πριν επιλέξει αν θα ακολουθήσει στη ζωή του τον Χριστό και την Εκκλησία, από στιγμή που πει ναι η τήρηση των εντολών και η άρση του Σταυρού είναι η μόνη σωστή επιλογή. Άλλωστε τότε ο άνθρωπος είναι πραγματικά ελεύθερος όταν είναι «δούλος Θεού» και όταν δεν επιλέγει τις αμαρτίες και τα πάθη που τον υποδουλώνουν, αλλά την αρετή και κυρίως έλκουν τη χάρη Του Θεού.
Τόσο στον Κορονοϊό όσο και γενικά στις αρρώστιες, όλοι αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα των γιατρών, τα νοσοκομεία και λαμβάνουν τις θεραπείες και τα φάρμακα. Γιατί όμως στην πνευματικότητα υπάρχει ιδιαίτερα στην εποχή μας τόσο αντικληρικαλισμός, αντιδρούν και αμφισβητούν σαν θεσμό το «πνευματικό νοσοκομείο» την Εκκλησία και ακόμη και πιστοί δυσανασχετούν και αντιδρούν στα πνευματικά της φάρμακα δηλαδή τα επιτίμια που δίνονται με διάκριση για την ψυχοσωματική μας θεραπεία;
Θα πει και θα αντιδράσει κανείς σε όλα τα παραπάνω: «Καλά τι συγκρίνετε τώρα; Το ένα είναι επιστήμη (η ιατρική) και οι λειτουργοί της (οι Ιατροί) μιλούν επιστημονικά και μιλάμε για το ύψιστο αγαθό (την βιολογική ζωή) ενώ το άλλο είναι πίστη (και μάλιστα μία από τις τόσες πολλές), οι λειτουργοί της ξέρουν όσα είναι χρήσιμα για την Εκκλησία αλλά δεν αφορά όλους τους ανθρώπους και η πνευματική ζωή είναι κάτι σχετικό γι αυτούς που την αποδέχονται και την ακολουθούν, άλλοι υιοθετούν άλλα και την ορίζουν αλλιώς την πνευματική ζωή…»! Φαινομενικά φαίνεται ότι είναι λογικά όλα αυτά και τους ανθρώπους της Εκκλησίας μας έχουν αποστομώσει…! Όμως σε μια δεύτερη ματιά θα δούμε πως όχι μόνο δεν συμβαίνει αυτό, αλλά αντίθετα δείχνει την τραγικότητα του σύγχρονου ανθρώπου!
Ο άνθρωπος θεωρεί πλέον ότι δεν έχει ανάγκη τον Θεό και κατά συνέπεια την Ορθόδοξη Εκκλησία γιατί με τη λογική και την επιστήμη μπορεί να τα κατακτήσει και να τα ρυθμίσει όλα, χωρίς να έχει ανάγκη την πίστη και τον Θεό! Όμως ο Κορονοϊός όπως και τόσες ασθένειες στο παρελθόν ήρθαν να ξαναθυμίσουν τα όρια του ανθρώπου ότι δεν είναι παντοδύναμος, δεν τα γνωρίζει και δεν τα μπορεί όλα και ότι καταφέρνει πάλι είναι φωτισμός και παραχώρηση του Θεού. Αυτό δεν το λέμε μόνο εμείς από τη μεριά της πίστης το ομολογούν και οι ίδιοι οι γιατροί από τη μεριά της εμπειρίας τους και στα χιλιάδες περιστατικά μέσα στα νοσοκομεία και τις κλινικές. Άλλωστε και εδώ στην πανδημία του Κορονοϊού είδαμε ότι δεν έχουν όλοι οι γιατροί την ίδια άποψη και άρα ποιος έχει την αλήθεια; Η επιστήμη δεν μπορεί να είναι θεωρίες, αλλά να αποδεικνύονται εκ του αποτελέσματος. Επίσης ότι θεωρούμε την βιολογική ζωή ύψιστο αγαθό, έρχεται η Εκκλησία να μας υπενθυμίσει ότι δεν έχει νόημα να ζούμε βιολογικά και να είμαστε «νεκροί» πνευματικά! Άλλωστε η ζωή δεν τελειώνει αλλά ίσα-ίσα «ξεκινά με τον» τάφο, για τους ανθρώπους που πραγματικά ευαρέστησαν τον Θεό, οι Άγιοι της Εκκλησίας. Τέλος επειδή ο άνθρωπος έχασε με το προπατορικό αμάρτημα «την θεωρεία» και την «θεοπτία» και λάτρευσε «τη κτίση παρά τον Κτίσαντα» ο «παλαιός άνθρωπος» είναι «φυσικό» να έχει τόσο σύγχυση στα θέματα της πίστεως! Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχουν πολλές αλήθειες και πολλοί Θεοί, αλλά είναι ο άνθρωπος που θεοποιεί πράγματα, ιδέες και τώρα τελευταία τον ίδιο του τον ευατό και τα «επιστημονικά του επιτεύγματα»!
Κλείνοντας Αγαπητοί μου Αναγνώστες, ας καταλάβουμε όλοι ότι πρέπει να έχουμε ενιαία στάση και όχι δύο μέτρα και δύο σταθμά και ας καταλάβουμε ότι από τον Κορονοϊό θα γλυτώσουμε, ενώ από τον «πνευματικό Κορονοϊό» θα κινδυνεύουμε μέχρι το τέλος όχι μόνο της ζωής μας, αλλά μέχρι της ημέρας της Γενικής Κρίσεως!