Το
να πηγαίνει κανείς πριν από όλους στην εκκλησία είναι καλό και σωτήριο,
ενώ το να βγαίνει πριν από την απόλυση χωρίς ανάγκη είναι βλαβερό και
ολέθριο. Εσύ λοιπόν μείνε υπομονετικά και άκουγε τις άγιες Γραφές, για
να ωφεληθείς. Όπως δηλαδή στον καύσωνα ένα ποτήρι κρύο νερό είναι
ευχάριστο στον οδοιπόρο, έτσι και τα ιερά λόγια δροσίζουν την ψυχή. Αν
θέλεις να ακούς, μείνε υπομονετικά· και αν ακούσεις, θα γίνεις σοφός. Αν
όμως με δυσκολία κάνεις υπομονή για να ακούσεις τον λόγο, πόσο
περισσότερο θα δυσκολευτείς να τον κάνεις πράξη; Από αυτό λοιπόν να
καταλάβεις ότι είσαι αμελής, όπως και εγώ.
Μόλις
μπούμε στον ναό του Θεού, κάθε μέριμνα να φύγει από τη σκέψη μας, ο
εσωτερικός μας άνθρωπος να αφοσιώνεται στη θεωρία και την προσευχή, και
κανένας ανάρμοστος λογισμός να μην ταράζει τον νου μας. Ας νιώσουμε
μπροστά σε ποιον στεκόμαστε στην προσευχή, και όλη μας η ψυχή και η
καρδιά ας είναι στραμμένη προς Αυτόν, χωρίς να φαντάζεται τίποτε άλλο.
Θα καταλάβεις αυτό που λέω και με ένα παράδειγμα:
Αν
κάποιος πάρει μαζί του χρήματα και πάει σε μια εμποροπανήγυρη θέλοντας
να αγοράσει βόδια, μήπως περιεργάζεται τα γουρούνια; Ή αν θέλει να
αγοράσει γαϊδούρια, μήπως κοιτάζει για σκυλιά; Δεν είναι όλη η σκέψη του
στραμμένη σε αυτά που θέλει, και αυτά μόνο δεν εξετάζει με προσοχή, μην
τυχόν ξεγελαστεί και πάνε χαμένα τα χρήματά του; Έτσι και εμείς· όταν
μπούμε στον ιερό ναό και σταθούμε μπροστά στον Θεό, ας υψώσουμε σε αυτόν
όλο τον νου μας, και μόνο τα θεία να σκεφτόμαστε και να φανταζόμαστε,
ώστε από αυτό και τη σωτηρία μας να κερδίσουμε και τα ουράνια αγαθά να
απολαύσουμε.
Αλλά
ούτε να αρχίσουμε την κουβέντα με τον διπλανό μας και, αντί να
εξευμενίσουμε τον Δημιουργό του ουρανού και της γης, τον κάνουμε να
θυμώσει μαζί μας. Όπως δηλαδή συμβαίνει με κάποιον δούλο που στέκεται
και μιλά με τον βασιλιά και, επειδή τον φώναξε άλλος δούλος, παρατά τη
θαυμάσια και τιμητική συνομιλία με τον βασιλιά και στρέφεται και
συνομιλεί με εκείνον, προσβάλλοντας με τον τρόπο του τον βασιλιά και
κάνοντάς τον να θυμώσει φοβερά μαζί του, έτσι είναι και με αυτόν που
μιλά την ώρα της ψαλμωδίας ή της προσευχής.
Όπως
λοιπόν στέκονται οι άγγελοι με πολύν τρόμο και υμνολογούν τον
Δημιουργό, έτσι οφείλουμε και εμείς να στεκόμαστε στην ψαλμωδία. Αν όμως
τύχει ο αδελφός που στέκεται δίπλα σου να είναι άρρωστος και να βήχει ή
να φτύνει συχνά, μην ενοχληθείς, αλλά θυμήσου ότι πολλοί αφιερώθηκαν να
υπηρετούν αρρώστους και λεπρούς, για να έχουν από αυτό μεγάλο κέρδος,
μαθαίνοντας με την πείρα την αγάπη και τη συμπόνια. Και εσύ λοιπόν,
καθώς έχεις όμοιο σώμα, είσαι κοντά σε τέτοιες αρρώστιες, έστω και αν
προς το παρόν είσαι υγιής με τη φιλανθρωπία του Θεού. Γι’ αυτό να μην
υπερηφανεύεσαι σε βάρος του αρρώστου, αλλά να φοβάσαι μην πάθεις τα ίδια
και χειρότερα, και με τη συμπάθεια προς τον αδελφό να προφυλάγεις τον
εαυτό σου.
Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Β’, Υπόθεση ΙΑ’ (11), σελ. 115. Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2003.
