«Δεν μπορούμε να κοιτάμε με το ένα μάτι στον ουρανό και με το άλλο στη γη. Έτσι δεν μπορούμε να έχουμε την ψυχή μας κολλημένη και στα επίγεια και στα επουράνια. Ένα από τα δύο πρέπει να διαλέξουμε και να επιζητούμε, ή τον ουρανό ή τη γη».
Αναστατώνεστε με τις εναντίον μου αδικίες, πανουργίες και συκοφαντίες. Αλλά γίνεται τίποτα χωρίς παραχώρηση του Θεού; Η ανεξιχνίαστη πρόνοιά Του είναι πάντα σωτήρια για μας,τόσο στις ευεργεσίες όσο και στις δοκιμασίες. Οι άνθρωποι είναι μόνο τα όργανα εκτελέσεως του θελήματός Του. Γι’αυτό ακόμα κι όταν μας βλάπτουν, πρέπει να τους θεωρούμε μεγάλους ευεργέτες και να προσευχόμαστε γι’αυτούς.
«Πραγματικά η υπομονή στις θλίψεις και τις αδικίες είναι ανώτερη από τις αλυσίδες και τα τρίχινα πουκάμισα. Ο Χριστός δεν μας έδωσε εντολή για τέτοια πράγματα, αλλά μας πρόσταξε να αγαπάμε τους εχθρούς μας και να προσευχόμαστε γι΄ αυτούς. Ναι, πρέπει να τους τιμάμε σαν ευεργέτες μας, γιατί αυτοί, με ζημία των δικών τους ψυχών, συμβάλλουν στη σωτηρία των δικών μας».
Αδικώντας μας και διώκοντάς μας δεν κάνουν τίποτ’ άλλο παρά να μας σπρώχνουν με τη βία στη Βασιλεία των Ουρανών, παρόλο που έτσι κινδυνεύουν να καταποντιστούν οι ίδιοι στον άδη. Πώς λοιπόν να μην τους ευγνωμονεί κανείς; Και πώς να μην προσεύχεται στον Κύριο να τους ελεήσει;