Ο θάνατος είναι δυσάρεστος για πολλούς λόγους. Είναι δυσάρεστος ο θάνατος διότι δεν είναι φυσικό πράγμα. Παράδοξο λόγο λέτε θα ειπούν μερικοί «Ο θάνατος δεν είναι φυσικό πράγμα; Τί είναι φυσικότερο από το θάνατο; Και τί είναι βεβαιότερο από το θάνατο;». Επιμένω, ο θάνατος δεν είναι φυσικό πράγμα, ο άνθρωπος δεν πλάστηκε για να πεθαίνει, πλάστηκε να είναι αθάνατος, να ζει αιωνίως.
Ο θάνατος έγινε φυσικό πράγμα, δεν ήταν φυσικό πράγμα. Ο μεγάλος εχθρός, ο σατανάς και διάβολος, φθόνησε την ευτυχία των πρώτων ανθρώπων και εισηγήθη στους πρώτους ανθρώπους, στον προπάτορα και στην προμήτορα, την ανταρσία απέναντι του Θεού, την ανυπακοή στον Θεό, την αμαρτία. Και επειδή ο άνθρωπος διέπραξε την αμαρτία, γι’ αυτό ήρθε σαν συνέπεια ο θάνατος, ο διπλός θάνατος, και ο πνευματικός και ο σωματικός, γιατί η Γραφή είπαμε γνωρίζει δύο είδη θανάτου.
Ο Θεός λέει δεν έπλασε θάνατο, δεν δημιούργησε θάνατο, ούτε ευχαριστείται να πεθαίνουν τα πλάσματά του. «Φθόνω διαβόλω εισήλθε θάνατος εις τον κόσμο». Απο τον φθόνο του διαβόλου εισήλθε ως ξένο σώμα, ενοχλητικό και επώδυνο, ο θάνατος στον κόσμο.