1ον
Στὰ μέτρα ἀντιμετώπισης τοῦ κορωνοϊοῦ,
καλοί μου φίλοι, καὶ μάλιστα μεταξὺ τῶν πρώτων, ὅπως εἶναι γνωστό, εἶναι
καὶ τὸ νὰ ἔχουμε τοὺς συνανθρώπους μας σὲ ἀπόσταση, νὰ μὴ τοὺς δίνουμε
τὸ χέρι μας, οὔτε καὶ τὴν ἀγκαλιά μας, νὰ φορᾶμε μάσκα ὅταν εἴμαστε
κοντὰ κ.λπ.
Ὅμως σὲ αὐτὰ περιλαμβάνεται καὶ τὸ νὰ μὴ
προσκυνοῦμε νὰ λείψανα τῶν Ἁγίων, νὰ μὴ ἀσπαζόμαστε τὶς εἰκόνες καὶ τὸ
χέρι τῶν ἱερέων, ὅπως καὶ τὸ νὰ ἀπέχουμε ἀπὸ τὴν Θεία Κοινωνία!
Καὶ τὰ μὲν πρῶτα εἶναι κατανοητά, τὰ
δεύτερα ὅμως δὲν εἶναι, γιατί ἔχουν νὰ κάνουν ἀσφαλῶς μὲ τὴν Πίστη μας.
Μὲ ἐκεῖνα ποὺ ὄχι μόνο τὰ σκεπάζει ἡ Θεία Χάρη, ἀλλὰ καὶ μεταδίδεται δι’
αὐτῶν. Καὶ ἀφοῦ συμβαίνει τοῦτο, ἀσφαλῶς κανένα πρόβλημα δὲν ὑπάρχει.
Οἱ εἰδικοὶ ἐπιστήμονες ἔχουν κάθε λόγο
βέβαια γιὰ τὰ πρῶτα καὶ γι’ αὐτὸ μᾶς εἶναι σεβαστά. Ὅμως δὲν μπαίνουν
ὅλα στὴν ψυχρὴ λογική, αὐτὴν τοῦ ἕνα καὶ ἕνα κάνουν δύο, ὅπως λέμε,
γιατί ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴν Θεία Χάρη. Τὰ ὁποῖα, ὅπως καὶ νὰ τὸ
κάνουμε, εἶναι ἀνεξήγητα στὴ λογική!
Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Καθηγήτρια Λοιμωξιολογίας
τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κα Ἑλ. Γιαμαρέλλου, ὅταν ρωτήθηκε ἂν
μεταδίδεται ὁ κορωνοϊὸς μὲ τὴ Θεία Κοινωνία, ἀπάντησε ὡς ἑξῆς: «Ἀδίκως
ἔχει δημιουργηθεῖ ἕνα τέτοιο θέμα… Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ἕνα μυστήριο…
Εἶναι κάτι ποὺ ὑπερβαίνει καὶ τὸ νοῦ μας καὶ τὶς ἀπόψεις μας καὶ τὶς
σκέψεις μας… Ἐδῶ δὲν ἰσχύει ἡ ἔννοια τῆς ἐπιστήμης. Εἶναι ἡ ἔννοια τοῦ
μυστηρίου. Ἡ ὁποία εἶναι πάνω ἀπὸ τὴν ἐπιστήμη καὶ ἐπηρεάζει τὴν
ἐπιστήμη»
* * *
Στὸ θέμα αὐτὸ ἔχουμε κι ἄλλες φορὲς
ἀναφερθεῖ, ἰδιαίτερα δὲ ὅσον ἀφορᾶ τὴ Θεία Κοινωνία. Τώρα λέμε νὰ δοῦμε
κάτι ἄλλο, πάρα πολὺ σημαντικὸ ἐπίσης. Ὅτι, δηλαδή, ἡ Θεία Χάρη
ἐπενεργεῖ καὶ διὰ τῆς σωματικῆς μας ἐπαφῆς μὲ ὅλα ὅσα ἀναφέραμε πιὸ πάνω
καὶ μάλιστα ἐπενεργεῖ σὲ μέγιστο βαθμό. Ναί!
Πρὸς τὸν σκοπὸ αὐτὸ ἀξίζει νὰ δοῦμε
συγκεκριμένα παραδείγματα μέσα ἀπὸ τὴν Καινὴ Διαθήκη (τὰ Εὐαγγέλια καὶ
τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων) γιὰ τὸ πῶς ὁ Χριστὸς θαυματουργοῦσε καὶ
μετέδιδε τὴ Χάρη Του, ὅπως καὶ οἱ Ἀπόστολοι.
* * *
Καὶ ἂς ἀρχίσουμε ἀπ’ τὸ πῶς ὁ Χριστὸς
ἀντιμετώπιζε τοὺς ἀσθενεῖς ποὺ Τοῦ ζητοῦσαν τὸ θαῦμα, ἀλλὰ καὶ τί ἔκαναν
οἱ ἀσθενεῖς αὐτοί, ὅταν προσέφευγαν σ’ Ἐκεῖνον καὶ Τοῦ ζητοῦσαν νὰ τοὺς
ἐλεήσει.
Λοιπόν, τὸ πρῶτο ποὺ θὰ διαπιστώσουμε
εἶναι τοῦτο: Ὅτι σὲ πάρα πολλὲς περιπτώσεις ὁ Χριστὸς ἄγγιζε τούς
ἀσθενεῖς! Θέλετε παραδείγματα; Δέστε …
Πρῶτο παράδειγμα. Μετὰ τὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους
ὁμιλία Του, Τὸν ἀκολούθησαν πλήθη πολλά. Τότε Τὸν πλησίασε κι ἕνας
λεπρός, ὁ ὁποῖος Τοῦ ζήτησε νὰ τὸν θεραπεύσει. Καὶ ὁ Χριστὸς τί ἔκανε;
«Ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἥψατο αὐτοῦ», δηλαδὴ ἅπλωσε τὸ χέρι Του καὶ τὸν
ἄγγιξε. Καὶ στὴ συνέχεια τὸν θεράπευσε (βλ. Ματθ. 8,1-4). Δηλαδὴ δὲν
φοβήθηκε, φυσικά, νὰ μὴ μολυνθεῖ (!!!), οὔτε καὶ ὁ λεπρὸς Τὸν ἐμπόδισε
νὰ τὸν ἀγγίξει γιὰ τὸν ἴδιο λόγο!
Δεύτερο παράδειγμα. Ὅταν πῆγε στὸ σπίτι
τοῦ Πέτρου, βρῆκε τὴν πεθερά του νὰ εἶναι κατάκοιτη ἀπ’ τὸν πυρετό. Καὶ
τί ἔκανε τότε; «Ἥψατο τῆς χειρὸς αὐτῆς καὶ ἀφῆκεν αὐτὴν ὁ πυρετὸς» (βλ.
Ματθ.8,14-16). Δηλαδὴ ἔπιασε τὸ χέρι της καὶ τὴν ἄφησε ὁ πυρετός! Ἀπὸ
ποιὰ ἀσθένεια εἶχε τὸν πυρετὸ ἆραγε ποὺ τὴν ἔκανε νὰ εἶναι καὶ στὸ
κρεβάτι; Καὶ ὅμως ἔγινε ὅ,τι καὶ μὲ τὸν λεπρό!
Τρίτο παράδειγμα. Δύο τυφλοὶ ζήτησαν νὰ
τοὺς θεραπεύσει. Καὶ τί ἔκανε κι ἐδῶ ὁ Χριστός; «Ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν
αὐτῶν λέγων: Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν» (βλ. Ματθ. 9, 27-31).
Ἄγγιξε τὰ μάτια τους λέγοντας: Ἂς γίνει σὲ σᾶς σύμφωνα μὲ τὴν πίστη σας.
Τὸ ἴδιο ἔκανε καὶ μὲ δύο ἄλλους τυφλοὺς τῆς Ἱεριχοῦς (βλ. Ματθ. 20,
29-34), ὅπως καὶ μὲ τὸν ἐκ γενετῆς τυφλὸ (βλ. Ἰω. 9, 6). Δηλαδὴ
πρόκειται γιὰ πολλὲς περιπτώσεις τυφλῶν ποὺ τοὺς ἄγγιξε τὰ μάτια.
Τέταρτο παράδειγμα. Ἀλλ’ εἶναι πολὺ
χαρακτηριστικὴ ἡ περίπτωση μὲ τὸν τυφλὸ τῆς Βηθσαϊδᾶ. Ἐκεῖ Τοῦ ἔφεραν
ἕνα τυφλὸ καὶ «παρακαλοῦσιν αὐτῷ ἵνα αὐτοῦ ἅψηται». Τὸν παρακαλοῦσαν,
δηλαδή, γιὰ ποιὸ πρᾶγμα; Νὰ τὸν ἀγγίξει! Καὶ τότε ὁ Χριστὸς ἔκανε τὰ
ἑξῆς: «Ἐπιλαβόμενος τῆς χειρὸς τοῦ τυφλοῦ ἐξήγαγεν αὐτὸν ἔξω τῆς κώμης,
καὶ πτύσας εἰς τὰ ὄμματα αὐτοῦ, ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας αὐτῷ ἐπηρώτα αὐτὸν εἴ
τι βλέπει». Δηλαδὴ τὸν ἔπιασε ἀπὸ τὸ χέρι καὶ τὸν ἔβγαλε ἔξω ἀπ’ τὸ
χωριό, καὶ ἀφοῦ ἔφτυσε στὰ μάτια του, ἔβαλε τὰ χέρια Του πάνω του καὶ
τὸν ρώτησε ἂν βλέπει κάτι. Στὴ συνέχεια ἔβαλε πάλι τὰ χέρια Του πάνω στὰ
μάτια του καὶ τοῦ ἔδωσε τὸ φῶς του. «Εἶτα πάλιν ἐπέθηκε τὰς χεῖρας ἐπὶ
τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καὶ ἐποίησεν αὐτὸν ἀναβλέψαι» (βλ. Μᾶρκ. 8, 22-26).
Ἔπειτα πάλι ἔβαλε τὰ χέρια Του στὰ μάτια του καὶ τὸν ἔκανε νὰ βλέπει.
Πέμπτο παράδειγμα. Κάποτε Τοῦ ἔφεραν
ἕναν κωφάλαλο καὶ τὸν παρακαλοῦσαν κι αὐτοὶ «ἵνα ἐπιθῇ αὐτῷ τὴν χεῖρα».
Νὰ βάλει πάνω του τὸ χέρι Του! Καὶ τί ἔκανε ὁ Χριστός; Ἔκανε αὐτὸ
ἀκριβῶς ποὺ Τοῦ ζήτησαν. «Ἔβαλε τοὺς δακτύλους αὐτοῦ εἰς τὰ ὦτα αὐτοῦ,
καὶ πτύσας ἥψατο τῆς γλώσσης αὐτοῦ…». Ἔβαλε τὰ δάκτυλά Του στὰ αὐτιὰ τοῦ
κωφαλάλου, καὶ ἀφοῦ ἔφτυσε, μὲ τὸ σάλιο στὸ δάχτυλο ἄγγιξε τὴ γλώσσα
του!!! (βλ. Μᾶρκ. 7, 31-37). Ἀδιανόητο αὐτὸ στὴν ἐπιστημονικὴ λογική!
Καὶ ὁπωσδήποτε ἀπορριπτέο ἀπ’ ὅλους τοὺς εἰδικούς!
Ἕκτο παράδειγμα. Στὴν περίπτωση τοῦ
δαιμονισμένου κωφαλάλου παιδιοῦ, «ὁ Ἰησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς
ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη» (βλ. Μᾶρκ. 9, 14-29). Ἀφοῦ ἐπίασε τὸ παιδὶ
ἀπὸ τὸ χέρι, τὸ σήκωσε καὶ ἀνορθώθηκε.
Ἔτσι πραγματοποιήθηκε αὐτὸ ποὺ ἀναφέρει ὁ
προφήτης Ἡσαΐας: «Αὐτὸς τὰς ἀσθενείας ἡμῶν ἔλαβε», τὶς πῆρε δηλαδή, καὶ
ἐν προκειμένῳ μὲ τὸ ἴδιο Του τὸ χέρι!
* * *
Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς δὲν ἄγγιζε μόνο τοὺς
ἀσθενεῖς. Παρατηροῦμε ὅτι καὶ οἱ ἴδιοι οἱ ἀσθενεῖς ἔκαναν τὸ ἴδιο!
Δηλαδὴ ἔσπευδαν νὰ Τὸν ἀγγίξουν!! Εἶναι ὄντως πάρα πολὺ σημαντικὸ καὶ
αὐτό. Ἂς δοῦμε κι ἐδῶ μερικὰ παραδείγματα …
Πρῶτο παράδειγμα. Εἶναι ἡ περίπτωση τῆς
αἱμορροούσας. Τί ἔκανε αὐτὴ ἡ γυναίκα; «Προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ
κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ. Ἔλεγε γὰρ ἐν ἑαυτῇ, ἐὰν μόνον ἅψωμαι τοῦ
ἱματίου αὐτοῦ, σωθήσομαι» (βλ. Ματθ. 9, 20-22). Δηλαδή, Τὸν πλησίασε ἡ
γυναίκα αὐτὴ ἀπὸ πίσω καὶ ἄγγιξε τὴν ἄκρη τοῦ ἐνδύματός Του, γιατί ἔλεγε
μέσα της: Ἐὰν καὶ μόνο ἀγγίξω τὸ ἔνδυμά Του, θὰ σωθῶ! Κι ὁ Χριστὸς μὲ
τὸ ἄγγι-γμα αὐτὸ τὴν θεράπευσε.
Δεύτερο παράδειγμα. Κάποτε πῆγε στὴ
Γεννησαρέτ. Τότε οἱ κάτοικοι τί ἔκαναν; «Προσήνεγκαν αὐτῷ πάντας τοὺς
κακῶς ἔχοντας, καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα κἄν μόνον ἅψωνται τοῦ κρασπέδου
τοῦ ἱματίου αὐτοῦ. Καὶ ὅσοι ἥψαντο διεσώθησαν» (Ματθ. 14, 34-36). Δηλαδὴ
Τοῦ ἔφεραν ὅλους τοὺς ἀσθενεῖς τους καὶ Τὸν παρακαλοῦσαν νὰ ἀγγίξουν
ἔστω τὴν ἄκρη μόνο ἀπὸ τὸ ἔνδυμά Του. Καὶ ὅσοι τὸ ἄγγιξαν, θεραπεύτηκαν
τελείως! Τὸ ἴδιο ἔγινε καὶ στὴ Γαλιλαία ὅπου «πολλοὺς ἐθεράπευσεν ὥστε
ἐμπίπτειν αὐτῷ ἵνα αὐτοῦ ἅψωνται ὅσοι εἶχον μάστιγας» (βλ. Μᾶρκ. 3,
7-10). Δηλαδή, θεράπευσε πολλούς, ὥστε νὰ πέφτουν πάνω Του ὅσοι
μαστίζονταν ἀπὸ ἀσθένειες, γιὰ νὰ Τὸν ἀγγίξουν!
Καὶ γιατί τὸ ἔκανε αὐτὸ ὁ λαός; Ἡ
ἀπάντηση βρίσκεται σ’ αὐτό: «Πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ, ὅτι
δύναμις παρ’ αὐτοῦ ἐξήρχετο καὶ ἰᾶτο πάντας» (Λουκ. στ,19). Δηλαδὴ ὅλος ὁ
λαὸς προσπαθοῦσε νὰ Τὸν ἀγγίξει, διότι δύναμη ἔβγαινε ἀπὸ Αὐτὸν καὶ
θεράπευε τοὺς πάντες!
Τρίτο παράδειγμα. Μετὰ ἀπὸ ἐντολή Του οἱ
Ἀπόστολοι ἔκαναν περιοδεῖες κηρύττοντας στοὺς ἀνθρώπους νὰ μετανοήσουν
καὶ ἐπιπλέον «ἤλειφον ἐλαίῳ πολλοὺς ἀρρώστους καὶ ἐθεράπευον» (βλ. Μᾶρκ.
6, 12-13). Δηλαδή, ἄλειφαν μὲ λάδι, ἄρα ἄγγιζαν, πολλοὺς ἀρρώστους καὶ
τοὺς θεράπευαν.
Τέταρτο παράδειγμα. Μία ἁμαρτωλὴ
γυναίκα, μὴ ὑποφέρουσα ὡς φαίνεται ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες της, τί ἔκανε; Πῆγε
καὶ Τὸν βρῆκε στὸ σπίτι τοῦ Φαρισαίου ποὺ Τὸν φιλοξενοῦσε, εἶχε μαζί της
ἕνα δοχεῖο μὲ μύρο, «καὶ κλαίουσα, ἤρξατο βρέχειν τοὺς πόδας αὐτοῦ τοῖς
δάκρυσι καὶ ταῖς θριξὶν τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμασσε, καὶ κατεφίλει τοὺς
πόδας αὐτοῦ καὶ ἤλειφε τῷ μύρῳ» (βλ. Λουκ. 7, 36-49). Δηλαδή, κλαίγοντας
ἄρχισε νὰ βρέχει τὰ πόδια Του μὲ τὰ δάκρυα, καὶ τὰ σκούπιζε μὲ τὰ
μαλλιά της, καὶ καταφιλοῦσε τὰ πόδια Του, καὶ τὰ ἄλειφε μὲ μύρο! Καὶ
μετὰ τί τῆς εἶπε ὁ Χριστός; Ἀφοῦ τὰ δέχθηκε ὅλα αὐτὰ ὡς ἔκφραση τῆς
μετανοίας της, τῆς εἶπε: «Ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι». Συγχωρέθηκαν οἱ
ἁμαρτίες σου!
(Ἀλλὰ θὰ συνεχίσουμε καὶ στὸ ἑπόμενο
φύλλο, ὅπου θὰ δοῦμε ὅτι δὲν συνέβαινε αὐτὸ μόνο στοὺς ἀσθενεῖς, ἀλλὰ
καὶ σὲ πλεῖστες ἄλλες πολὺ συγκεκριμένες περιπτώσεις, συνεχίστηκε δὲ καὶ
μὲ τοὺς Ἀποστόλους καὶ θὰ καταλήξουμε στὸ συμπέρασμά μας)