Πριν από πολλά χρόνια ένας βασιλιάς ήθελε να διαλέξει έναν ειλικρινή
και αξιόπιστο άνθρωπο του βασιλείου του για σύμβουλό του. Αφού έψαξε και
ρώτησε πολλούς, κάλεσε στα ανάκτορα πέντε άνδρες που είχαν καλή φήμη.
Ήταν προικισμένοι με εξυπνάδα και μόρφωση. Είχαν και ευγένεια καταγωγής.
Όταν παρουσιάστηκαν μπροστά του, ο βασιλιάς κράτησε στα χέρια του πέντε διαμάντια και τους είπε:
— Με τα πέντε αυτά διαμάντια θα αμείψω εκείνον από εσάς, ο οποίος θα
φανεί και θα αποδειχθεί ειλικρινής μαζί μου. Θέλω, λοιπόν, αγαπητοί μου,
να μου πείτε αληθινά τη γνώμη σας για τη βασιλική μου δύναμη και δόξα.
Δεν θα μου απαντήσετε βιαστικά. Σας δίνω χρόνο να σκεφτείτε. Είπαμε,
θέλω την αλήθεια. Και μην ξεχνάτε την αμοιβή σας, είπε κι έδειξε τα
λαμπερά διαμάντια στα χέρια του.
Πραγματικά, μετά από μέρες ξαναβρέθηκαν και οι πέντε μπροστά στον βασιλιά.
— Λοιπόν, περιμένω τις απαντήσεις σας, κι εγώ είμαι έτοιμος για την αμοιβή που αξίζει στον καθένα σας.
Άρχισαν ο ένας μετά τον άλλον οι τέσσερις ευγενείς πολίτες του
βασιλείου του να εκθειάζουν τον βασιλιά για τη δικαιοσύνη, τη σύνεση και
τη σοφία του, για την εξυπνάδα και την ανδρεία του. Να μιλούν για τη
δόξα του, που θαμπώνει όλους τους υπηκόους του.
— Εσύ είσαι ο ενδοξότερος βασιλιάς στην ιστορία του κράτους μας.
— Η δύναμή σου δεν συγκρίνεται εύκολα με άλλων βασιλέων, τόσο μεγάλη είναι.
— Κι αν μιλήσουμε για την ικανότητά σου να διοικείς τον στρατό μας,
που εξασφαλίζει την ειρήνη και τη δύναμη του κράτους μας, εκεί είναι που
δύσκολα θα βρεθεί άλλος σαν εσένα, βασιλιά μου!
— Αυτό που περισσότερο σε κάνει μεγάλο κι ένδοξο, βασιλιά μου, είναι η εξυπνάδα και η ευγλωττία σου.
Έλεγαν… έλεγαν οι τέσσερις πρώτοι χωρίς σταματημό, θαμπωμένοι από την
αξία και το μέγεθος της αμοιβής. Επιθυμούσαν τόσο πολύ να αποκτήσουν τα
διαμάντια! Αφού τους άκουσε ο βασιλιάς, έδωσε στον καθένα κι από ένα
λαμπερό διαμάντι, όπως είχε υποσχεθεί, κι έπειτα γύρισε με απορία στον
πέμπτο άνδρα, που έμενε σιωπηλός τόση ώρα.
— Εσύ, δεν έχεις να απαντήσεις κάτι, άνθρωπέ μου;
— Ναι, βέβαια. Κι αυτό θα κάνω αμέσως, βασιλιά μου. Σκέφτηκα πολύ την
ερώτησή σου και να τι έχω να σου πω με σεβασμό κι αγάπη. Η βασιλική σου
δύναμη είναι μια παρακαταθήκη, ένα δώρο του Θεού στα χέρια της
μεγαλειότητάς σου, για την ευτυχία του λαού. Μια μέρα θα σου ζητήσει
λόγο ο Θεός γι’ αυτή τη δύναμη που σου εμπιστεύθηκε.
Όσο για τη βασιλική σου δόξα, θα είναι παροδική και ψεύτικη, αν
θελήσεις να τη στηρίξεις μόνο σε πολεμικά κατορθώματα κι όχι στην τίμια
και συνετή βιοτή σου, στην τήρηση των νόμων, στη συνέπεια στα καθήκοντά
σου και στην υπηρεσία του λαού. Αυτά είχα να σου πω μαζί με το σεβασμό
και την υποταγή μου.
Ο βασιλιάς άκουγε με προσοχή τα λόγια αυτά. Έπειτα έμεινε για ώρα σκεφτικός, και τέλος είπε:
— Καλέ μου άνθρωπε, δεν θα σου δώσω το πέμπτο διαμάντι, που ίσως
περιμένεις. Σε σένα θα δώσω ολόκληρη την εμπιστοσύνη και την αγάπη μου.
Θα μείνεις για πάντοτε κοντά μου. Είμαι ευτυχής που βρήκα τον φίλο και
τον σύμβουλο που αναζητούσα.
Την επόμενη μέρα επανήλθαν οι τέσσερις άνδρες δυσαρεστημένοι εκφράζοντας τη λύπη τους.
— Είσαι άδικος, βασιλιά μας. Τα διαμάντια που μας έδωσες ήταν ψεύτικα, ενώ εμείς…
Τότε απάντησε ο συνετός βασιλιάς:
— Εσείς μου δώσατε ψεύτικες και κολακευτικές απαντήσεις στο ερώτημά
μου. Με γεμίσατε με επαίνους και θριαμβολογίες, γι’ αυτό κι εγώ σας
άμειψα με κίβδηλα διαμάντια. Σας πλήρωσα με τον ίδιο τρόπο. Γιατί
απορείτε και λυπάστε;
* * *
Πόσο απαραίτητο το μήνυμα της ιστορίας και για τη δική μας ζωή!
Θέλεις να είσαι αξιόπιστος στην παρέα σου, στο στενό αλλά και στο
ευρύτερο περιβάλλον σου; Θέλεις να σε εμπιστεύονται; Αγάπησε την
ειλικρίνεια, την ευθύτητα, την αλήθεια. Μη φοβάσαι να την υποστηρίξεις.
Έτσι θα είσαι έντιμος, αξιόπιστος, αληθινός με τον εαυτό σου και με τους
γύρω σου. Έτσι θα είσαι πραγματικά κερδισμένος!
ε.π.