ΙΧΘΥΣ: Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ

▼

Σάββατο 1 Αυγούστου 2020

“Ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς”




ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2020
Ἀπόστολος: Πρξ. στ΄ 8-ζ΄ 5 ἤ Α΄ Κορ. α΄ 10-17
Εὐαγγέλιον: Ματθ. ιδ΄ 14-22
Ἦχος: βαρύς.-Ἑωθινόν: Η΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
“ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον” (Ματθ. ΙΔ΄ 22)
“Ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς”
Μᾶς ἐκπλήσσει, σήμερον, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος προβαίνει εἰς μίαν κίνησιν… “ἐκβιαστικήν”! Καὶ λέγω, “μᾶς ἐκπλήσσει”, διότι ὁ Θεῖος Λόγος Του ἦτο καὶ εἶναι πάντοτε προτρεπτικὸς καὶ παροτρυντικὸς καὶ ἐνθαρρυντικός, ἀλλὰ οὐδέποτε ἐπιβλητικὸς καὶ καταναγκαστικὸς καὶ ὑποχρεωτικός. Ὁ Διδάσκαλος πάντοτε συνεβούλευε καὶ ἐνεθάρρυνε καὶ καθωδηγοῦσε, ἢ καὶ “ἀπειλοῦσε” καὶ ἐγίνετο αὐστηρὸς καὶ “σκληρὸς” ἐνίοτε, ἀλλὰ ποτὲ δὲν ὑπεχρέωσε οὐδένα νὰ Τόν… ἀκολουθήσῃ, ἢ νὰ ἐφαρμόσῃ τὰς ἐντολάς Του! 

Καλοῦσε καὶ καλεῖ πάντοτε τὸν ἄνθρωπον νὰ τὸν ἀκολουθήσῃ, χωρὶς ἐκβιασμοὺς καὶ ἀπειλάς, ἀλλὰ πάντοτε μὲ τὴν Ἀλήθειαν…! Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἄλλωστε ἡ πρόσκλησις, τὴν ὁποίαν ἀπευθύνει πρὸς ἅπαντας καὶ ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὸν “θεμέλιον λίθον” τῆς ὅλης διδασκαλίας Του˙ “ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, …Ὅς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, …” (Μᾶρκ. Η΄ 34-35). Αὗται αἱ δύο λέξεις, “ὅστις” καὶ “ὅς”, τίποτε ἄλλο δὲν ὑπογραμμίζουν, παρὰ τὴν ἐλευθερίαν τὴν ὁποίαν μᾶς ἔχει δώσει καὶ βάσει τῆς ὁποίας, δύναται ὁ καθείς καὶ νὰ Τὸν ἀρνηθῇ καὶ νὰ Τὸν ἀποστραφῇ καὶ νὰ Τόν… ὑβρίσῃ καί, γενικῶς, νὰ Τόν… ἀντιμετωπίζῃ ὡς… ἐχθρόν του! Χαρακτηριστικός, ἐδῶ, εἶναι καὶ ὁ λόγος τοῦ ἐχθροῦ τοῦ Θεοῦ, τὸν ὁποῖον βλέπομεν εἰς τὸν Ἰώβ! “λέγει δὲ Κυρίῳ (ὁ ἀσεβής)· ἀπόστα ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὁδούς σου εἰδέναι οὐ βούλομαι” (Ἰὼβ ΚΑ΄ 14).
Τὸ γεγονός
Ἂς ἴδωμεν, ὅμως, τὶ ἀκριβῶς ἔχει συμβῆ… Ὁ Διδάσκαλος εὑρίσκεται ἀναμέσον ὄχλου πολλοῦ, ὁ ὁποῖος ἀπολαμβάνει, ἀφ᾿ ἑνὸς τὰ θαύματά Του καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου τὴν ἔξοχον διδασκαλίαν Του. Εἶναι κυριολεκτικῶς “καθηλωμένος” ὁ λαός, καὶ διὰ τοῦτο περνᾷ ἡ ὥρα χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουν! Οἱ μαθηταὶ συνιστοῦν εἰς τὸν Κύριον νὰ σταματήσῃ τὴν δραστηριότητά Του καὶ νὰ “ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους”, “ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα“, ὅμως ὁ Χριστός, δίδει ἐντολὴν εἰς τοὺς μαθητάς Του, οὗτοι νὰ τροφοτήσουν τὸν λαόν… Ἐκεῖνοι δηλώνουν ἀδύναμοι διά… κάτι τέτοιο, ἀφοῦ ἡ τροφὴ τὴν ὁποίαν διαθέτουν, εἶναι, μόλις, πέντε ἄρτοι καὶ δύο ἰχθύες! Ὁ Κύριος, ὅμως, δίδει ἐντολὴν εἰς τοὺς μαθητάς Του νὰ φέρουν ἐνώπιόν Του ταῦτα τὰ ὀλίγα τρόφιμα καὶ ἀφοῦ ἔδωσε ἐντολὴν εἰς τὸ πλῆθος νὰ καθίσουν εἰς τὸν χόρτον τοῦ ἐδάφους, ἐν συνεχείᾳ, “ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε” τὰ τρόφιμα καί… ἔκοπτε μὲ τὰ πανάγια χέρια του καὶ ἔδιδεν εἰς τοὺς μαθητὰς καὶ ἐκεῖνοι εἰς τὸν λαόν!
Ἔκοπτεν ὁ Κύριος καὶ διεμοίραζον οἱ μαθηταί, ἕως ὅτου… “ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. Οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων” (Ματθ. ΙΔ΄ 20-21). Θαῦμα ὑπερμέγιστον!… καὶ συν­επῶς, ὁ θαυμασμὸς καὶ ἐνθουσιασμὸς τοῦ πλήθους, τεράστιος καὶ ἔκδηλος…! Δυνάμεθα νὰ φαντασθῶμεν κάποιας σκηνὰς εἰς τὸν ὑπαίθριον ἐκεῖνον χῶρον, ὅταν… ἄνθρωποι κατασυγκινημένοι καὶ κατενθουσιασμένοι, σπεύδουν πρὸς τὸν Κύριον καὶ τοὺς μαθητάς, ὄχι μόνον διὰ νὰ τοὺς εὐχαριστήσουν διὰ τὴν τροφήν, ἀλλὰ καὶ διὰ νὰ τοὺς δοξάσουν, – καί, ὡς συνήθως ἔκαμαν – νὰ ὑψώσουν τὸν Χριστὸν εἰς τὸν Βασιλικὸν Θρόνον. Ὁ Κύριος, ὅμως, δὲν παρασύρεται ἐκ τοιούτων ἐκδηλώσεων, ἀλλὰ – καὶ ὡς βλέπομεν, – σπεύδει καί… ὑποχρεώνει τοὺς μαθητάς Του, νὰ ἔμβουν εἰς τὸ πλοῖον καὶ νὰ φύγουν ἀπὸ τὸν χῶρον ἐκεῖνον…!
Ὁ κίνδυνος…
Διατί, ἆραγε; Εἶναι ἁπλοῦν καὶ εὔκολον νὰ τὸ καταλάβωμεν… Ὑπάρχει κίνδυνος…! Κίνδυνος τεράστιος, τὸν ὁποῖον ὅμως οἱ ἄνθρωποι… ἀδυνατοῦν νὰ καταλάβουν καὶ νὰ προλάβουν! Ὁ κόσμος σπεύδει καὶ πρὸς τὸν Κύριον ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς μαθητάς, διὰ νὰ τοὺς εὐχαριστήσῃ καὶ τοὺς δοξάσῃ… Ποῖος εἶναι ὁ κίνδυνος;;; Ἀσφαλῶς, ὁ ἐγωϊσμὸς καὶ ἡ ὑπερηφάνεια… ποὺ κρύπτονται συνήθως, πίσω ἀπὸ ἐπαίνους καὶ ἐπευφημίας καὶ λόγια εὐχαριστίας…! Ὁ Κύριος δὲν ἀπειλεῖται οὔτε συγκινεῖται ἀπὸ τοιαύτας ἐκδηλώσεις! Οἱ μαθηταί, ὅμως…; Οὗτοι εἶναι ἄνθρωποι ἁμαρτωλοὶ καὶ συνεπῶς, ἀρέσκονται εἰς κολακείας καὶ ἄλλας παρομοίας ἐκδηλώσεις! Καὶ ἐδῶ ἀκριβῶς ὑπάρχει… ὁ κίνδυνος! Ὁ κίνδυνος τῆς πτώσεως καὶ τῆς ἁμαρτίας! Διὰ τοῦτο ὁ Κύριος ἔσπευσε νὰ φυγαδεύσῃ τοὺς μαθητάς Του, ἀπὸ τὸν χῶρον ἐκεῖνον. Τοιουτοτρόπως δέ, μᾶς δίδει ἠχηρότατον μήνυμα, διὰ τό… πῶς πρέπει νὰ ἀποφεύγωμεν, ἀλλὰ καὶ νὰ προφυλάσσωμεν καὶ τοὺς ἄλλους, ἀπὸ τοιαύτας πνευματικὰς παγίδας!
Οἱ ἄνθρωποι ἀρέσκονται εἰς ἐπαίνους καὶ λόγους κολακείας! Καὶ προσφέρομεν… τοιαῦτα, ἀλλὰ καὶ τὰ περιμένομεν καὶ τὰ δεχόμεθα εὐχαρίστως…! Τοῦτο, ὅμως, εἶναι καλὸν ἢ εἶναι ἁμάρτημα;;; Ἐν προκειμένῳ, ὁ Κύριός μας μᾶς δίδει τὴν ἀπάντησιν! Ἂν ὅμως ἀνατρέξωμεν καὶ εἰς τὴν ζωὴν τῶν ἀγωνιστῶν, δηλαδὴ τῶν Ἁγίων μας, θὰ ἴδωμεν ὅτι ἀπέφευγον καὶ ἐμίσουν ἀπὸ καρδίας τὸν οἷονδήποτε ἔπαινον! Ἐλυποῦντο καὶ ἐθεώρουν ὅτι διὰ τοῦ στόματος τῶν “καλολογούντων” αὐτούς, ὡμίλει ὁ διάβολος καί, ἄλλοτε παρακαλοῦντες καὶ ἄλλοτε ἀπαιτοῦντες, διέκοπτον τὰς ἐπευφημίας! Ὄχι δὲ μόνον, δὲν ἐδέχοντο…, ἀλλ᾿ οὔτε καὶ ἐπήνουν… οὐδένα! Ἰδίως εἰς τοὺς μοναχοὺς καὶ τοὺς Ἀσκητάς, οἱ ὁποῖοι ἀπέφευγον “τὸν κόσμον καὶ τὰ τοῦ κόσμου τερπνά”, διὰ νὰ ζήσουν “μόνοι, μόνῳ τῷ Θεῷ διαλεγόμενοι”, ὁ συνήθης πόλεμος τοῦ πονηροῦ, τὸν ὁποῖον ἀντιμετώπιζον, ἦτο ὁ, “ἐκ δεξιῶν”, λεγόμενος! Δηλαδή, ὁ ἔπαινος καὶ ἡ κολακεία καὶ οἱ λόγοι ἐκεῖνοι οἱ γλυκεῖς, οἱ ὁποῖοι “ναρκώνουν” καὶ θανατώνουν τὴν ψυχήν! Ὁ Κύριος, συνεπῶς, ἐνῶ – ὡς προείπομεν – οὐδέποτε ἐκβιάζει καὶ ὑποχρεώνει… οὐδένα, ἐν προκειμένῳ καὶ πρὸ τοῦ κινδύνου τῆς πτώσεως τῶν μαθητῶν Του, “ἠνάγκασεν… τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον”!
Προσοχὴ εἰς τοιούτους κινδύνους
Ὁ Κύριος γνωρίζει ὡς Θεός, ὅτι οἱ μαθηταὶ δὲν εἶναι εἰς θέσιν νὰ διακρίνουν ἀλλὰ καὶ νὰ ἀξιολογήσουν τὸν κίνδυνον! Διὰ τοῦτο παρενέβη διὰ τοιούτου… δυναμικοῦ τρόπου! Εἰς ἡμᾶς, ὅμως, ἔδωκε “μάθημα” τεράστιον, διὰ τὸ πῶς, ἀλλὰ καὶ πόσον θὰ πρέπῃ νὰ ἐκφεύγωμεν ἀπὸ τοιαύτας παγίδας… Ὅταν, μάλιστα, ὁ “κακὸς διδάσκαλος”, ὁ κόσμος δηλαδή, μᾶς πείθῃ ὅτι… ἡ διάκρισις καὶ ὁ ἔπαινος εἶναι… αὐτονόητα εἰς τὴν ζωήν μας, ἀλλὰ καὶ ὁ “κακὸς μαθητής”, δηλαδὴ ὁ ἑαυτός μας, ἔχει δεχθῆ καὶ ἀποδεχθῆ τὴν τοιαύτην ἀπαράδεκτον θεωρίαν, ἂς ἔχωμεν πάντοτε τὸν Κύριον ἀλλὰ καὶ τοὺς Ἁγίους μας, ὡς διδασκάλους εἰς τὴν ταπείνωσιν καὶ τὴν σεμνότητα! Ἂς ἐνθυμούμεθα ὅτι… καὶ ἂν κάτι καλὸν ἐπετύχαμεν, ὁ Κύριος μᾶς ἐβοήθησε καὶ εἰς Ἐκεῖνον πρέπει “πᾶσα δόξα τιμὴ καὶ προσκύνησις…”! Ἀμήν.