«Τά ναρκωτικά νομίζω ὅτι εἶναι ἕνα πάρα πολύ καλό ὅπλο στά χέρια τοῦ διαβόλου. Τό τί θραύση κάνουν … Νά δεῖτε νέους καί νέες πῶς κινοῦνται, ἔχω, δυστυχῶς, τό κακό προνόμιο νά δέχομαι τοξικομανεῖς, ἔχω δυστυχῶς αὐτό τό προνόμιο, γιατί τά παιδιά αὐτά, ἄν κάπου, λίγο συνέλθουν, ζητοῦν βοήθεια. Ποῦ θά πᾶνε; Στόν γιατρό θά πᾶνε, στόν πνευματικό θά πᾶνε. Μέ ἀκούσατε;
Δέχομαι τέτοια παιδιά καί δέν ξέρω πῶς νά τά βοηθήσω! Ἡ βούληση εἶναι σμπαραλιασμένη, γιατί …, τί νά τοῦ πεῖς … «Μήν ξαναπάρεις»; Σοῦ λέει: «Δέν θέλω». Καί μόλις βγεῖ ἔξω, ξαναπαίρνει. Καί γυρίζει καί σοῦ λέει: «Μοῦ εἴπατε ὄχι, ἀλλά ἐγώ ξαναπῆρα, δέν μποροῦσα νά κάνω διαφορετικά». Φοβερό πρᾶγμα!».
Δέχομαι τέτοια παιδιά καί δέν ξέρω πῶς νά τά βοηθήσω! Ἡ βούληση εἶναι σμπαραλιασμένη, γιατί …, τί νά τοῦ πεῖς … «Μήν ξαναπάρεις»; Σοῦ λέει: «Δέν θέλω». Καί μόλις βγεῖ ἔξω, ξαναπαίρνει. Καί γυρίζει καί σοῦ λέει: «Μοῦ εἴπατε ὄχι, ἀλλά ἐγώ ξαναπῆρα, δέν μποροῦσα νά κάνω διαφορετικά». Φοβερό πρᾶγμα!».