Αυτό
μας λένε όλοι οι οικονομολόγοι, οι αρμόδιοι υπουργοί, ως και οι ξένες
κυβερνήσεις. Πως δε υπάρχει άλλη λύση για να ξεπεραστεί η οικονομική
κρίση, πέραν απ’ την ανάπτυξη. Αλλ’ η ανάπτυξη δεν είναι όρος μόνο
οικονομικός, είναι και πνευματικός. Γιατί απ’ τη στιγμή που σημαίνει
αύξηση σε ποσότητα και ποιότητα, εξέλιξη σε κάτι μεγαλύτερο αλλά και
καλύτερο, άνοδο σε υψηλότερο επίπεδο, γιατί δεν είναι κι αυτό;
Κι
όμως ως οικονομικός όρος μόνο δεσπόζει. Έφθασε να χαρακτηρίζει τις
χώρες (σε ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες), τους λαούς (σε οικονομικά
ανεπτυγμένους δηλαδή πλούσιους και σε υπανάπτυκτους δηλαδή φτωχούς –
πάμπτωχους), τα άτομα, τις επιχειρήσεις και τις πολιτικές (αναπτυξιακές ή
μη). Άραγε πόσος λόγος γίνεται για την πνευματική ανάπτυξη; Κι όμως
αυτή είναι εκείνη που καθορίζει κάθε άλλη ανάπτυξη ως και την
οικονομική!
* * *
Η
ανάπτυξη κατ’ αρχήν είναι δείγμα ακμής ενός ανθρώπου, ενός οργανισμού,
μιάς χώρας, ενός λαού. Μόνο ό,τι γερνάει δεν αναπτύσσεται. Κι ό,τι
παρακμάζει είναι καταδικασμένο να πεθάνει!
Όταν κάτι αναπτύσσεται είναι όλο σφρίγος και ζωή. Το χαίρεσαι. Το καμαρώνεις. Το απολαμβάνεις.
Ας
πάρουμε ένα φυτό που είναι μικρό και αναπτύσσεται. Μεγαλώνουν γρήγορα
τα κλαδιά του, είναι καταπράσινο, έπειτα ολάνθιστο κι ύστερα κατάμεστο
από καρπούς! Την επόμενη χρονιά είναι ακόμη πιο μεγάλο, δεν το χωράει ο
τόπος λες, κι ακόμη πιο καρποφόρο. Κάνει πλούσιο τον ιδιοκτήτη του που
απολαμβάνει τους κόπους του.
Το ίδιο συμβαίνει σε όλα. Έναν νέο άνθρωπο, έναν λαό, έναν οργανισμό, μια επιχείρηση…
Αν
ένας λαός, για παράδειγμα, δεν αναπτύσσεται αριθμητικά, τότε ζει στη
μιζέρια και την παρακμή της δημογραφικής κρίσης κατ’ αρχήν…
Αν
ένας νέος άνθρωπος, αναπτύσσεται μεν σωματικά, αλλ’ όχι και πνευματικά,
ζει μια άλλη κρίση που είναι θέμα χρόνου να φέρει και τον σωματικό
μαρασμό, ως κι αυτά τα πρόωρα γηρατειά…
Αν
ένας οργανισμός δεν αναπτύσσεται, είναι γιατί ήδη κάποια κρίση σε
πνευματικό επίπεδο υφίσταται κι ας τα ρίχνουν όλα στην έλλειψη χρημάτων,
στην «εποχή που ζούμε» και τους καιρούς…
Έτσι,
αν τα πάρουμε όλα ένα – ένα, και τα εξετάσουμε σε βάθος, στο τέλος σε
τούτο θα καταλήξουμε: Πως η κρίση της οποιαδήποτε μη ανάπτυξης και άρα
της παρακμής, έχει τις ρίζες της στην πνευματική πλευρά των πραγμάτων.
Αν
ένας νέος, που έχει όλη την βοήθεια απ’ το σπίτι του, δεν προοδεύει
(στις σπουδές του, το επάγγελμά του, την οικογένειά του κ.λπ.), και
συνεπώς δεν αναπτύσσεται, στα σίγουρα κάπου υπάρχει πρόβλημα στον
πνευματικό τομέα. Και δεν μένει παρά να εντοπισθεί!
Βέβαια η ανάπτυξη που αφορά τα υλικά δεδομένα, έχει όρια. Η πνευματική ανάπτυξη όμως;
* * *
Τότε,
εκεί ακριβώς στην περίοδο της στασιμότητας, της μη ανάπτυξης, και της
μιζέριας, σ’ αυτήν ακριβώς την παρακμή, μπαίνει καίρια το ερώτημα. Άραγε
τι κάνουμε;
Οι
οικονομολόγοι έχουν έτοιμη την απάντηση. Επενδύσεις! Ή καλύτερα,
κίνητρα για επενδύσεις! Με τις επενδύσεις εισέρχονται νέα κεφάλαια στην
επιχείρηση (αν πρόκειται γι’ αυτήν), παράγονται νέα και πιο
ανταγωνιστικά προϊόντα, βελτιώνεται το κόστος παραγωγής και συνεπώς η
κερδοφορία, δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας, αυξάνουν οι πωλήσεις
ενδεχομένως και οι εξαγωγές κι αρχίζει γενικά μια νέα κατάσταση. Κ
άνθιση στα πράγματα. Και η ακμή!
Με την λογική αυτή, πραγματικά επενδύσεις χρειάζονται σε όλα…
Για το δένδρο που δεν αναπτύσσεται, χρειάζεται σκάψιμο, κλάδεμα, πότισμα, λίπασμα και ράντισμα!
Για
το χωριουδάκι που φθίνει, επενδύσεις απαιτούνται, στον γεωργικό, τον
κτηνοτροφικό, τον τουριστικό κι όποιον άλλο τομέα κρίνεται πρόσφορος.
Το
ίδιο μπορεί να γίνει και με έναν νέο. Επένδυση είναι οι σπουδές του, η
δραστηριοποίησή του σε κάτι αποτελεσματικό και μεγάλο, όλα εκείνα που
συντελούν στην πνευματική του ανύψωση. Με την «ξάπλα», τη «λούφα», το
«κόλλημα» στον υπολογιστή με τα παιχνίδια και τα άλλα, ή το «άραγμα»
στην καφετέρια, τι ανάπτυξη μπορεί να υπάρξει;
* * *
Αλλ’
ας σταθούμε λίγο στον πνευματικό τομέα. Γιατί είναι αυτός ακριβώς που
πάντα ανυψώνει, πάντα μεγεθύνει και συνεπώς πάντα αναπτύσσει τα
πράγματα, ακόμη και τα υλικά! Λοιπόν,
Επένδυση είναι να έχουμε έναν καλό πνευματικό!
Επένδυση είναι να έχουμε πρόγραμμα πνευματικό!
Επένδυση είναι να αποβάλλουμε κάθε αμαρτωλή συνήθεια!
Επένδυση είναι η απαλλαγή μας απ’ τα πάθη!
Επένδυση είναι η πρόοδός μας στην αρετή!
Και πως με αυτά επέρχεται υλική ανάπτυξη;
Με
το να απαλλάσσεται κάποιος απ’ τα πάθη του, κερδίζει χρήματα, χρόνο,
υγεία, έχει άριστη ψυχική κατάσταση και σαφώς καλύτερη διάθεση.
Με
το να έχει πνευματικό πρόγραμμα (προσευχής, εκκλησιασμού, μελέτης
κ.λπ.) γίνεται καλύτερος ακόμη και ψυχολογικά, οπότε αποδίδει καλύτερα
στις σπουδές του, τον χαίρεται η οικογένειά και το περιβάλλον του, είναι
πιο αποτελεσματικός στη δουλειά του και προοδεύει ακόμη και σ’ αυτήν.
Με
το να έχει καλό πνευματικό, έχει και τον άριστο εκείνο σύμβουλο (ή θα
λέγαμε κηπουρό;) που θα τον βοηθήσει να αναπτυχθεί (με το κλάδεμα, το
πότισμα κ.λπ.) ακόμη περισσότερο (πνευματικά).
Και
το σπουδαιότερο: Με όλα αυτά προσελκύει τη χάρη του Θεού στη ζωή και τα
έργα του. Εκείνου, που φέρνει την ανάπτυξη, την άνθιση, τη ζωντάνια,
την καρποφορία και την ακμή σε όλα. Είναι απλό!
Έλεγε
πολύ σοφά ο Γέροντας Παίσιος: «Αν διαβάζεις μισή ώρα την Αγία Γραφή κι
αν προσεύχεσαι μισή ώρα την ημέρα, θα αφομοιώνεις και θα μαθαίνεις
καλύτερα τα μαθήματά σου. Έτσι θα επιτύχεις»!
* * *
Σκεφθείτε
το καλοί μου φίλοι… Ας το σκεφθούμε όλοι! Γιατί επενδύσεις όλοι
χρειαζόμαστε για να αναπτυχθούμε πρώτα πνευματικά. Κι αυτή είναι εκείνη
που θα φέρει όσο κι όπως πρέπει και την ανάπτυξη στα υλικά. Πνευματική
ανάπτυξη πάση θυσία λοιπόν…