Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: Οἱ προϋποθέσεις γιὰ νὰ ἀκούσει ὁ Θεὸς τὴν Προσευχή μας

Ἡ στάση μας νὰ εἶναι σεμνή, τὸ φρόνημα ταπεινὸ καὶ τὸ πρόσωπο χαρούμενο καὶ ἤπιο. «Ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι τὸ ὄχημα τῆς προσευχῆς».

Νὰ προσευχόμαστε μὲ πραότητα, ἐπιείκεια καὶ ἠρεμία.

Δὲν θὰ στρεφόμαστε ποτὲ ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν μας. «Αὐτὴ εἶναι ἡ γλῶσσα ποὺ μιλοῦν οἱ ἄγγελοι, ἐκείνη ποὺ δὲν λέει τίποτε τὸ πικρό, ἀλλὰ ὅλα ὅσα λέει εἶναι εὐχάριστα».

Νὰ εἴμαστε ἄξιοι νὰ πάρουμε αὐτὰ ποὺ ζητᾶμε, νὰ προσευχόμαστε συνεχῶς, νὰ μὴ ζητοῦμε τίποτε τὸ κοσμικό, νὰ ζητοῦμε ἐκεῖνα ποὺ συμφέρουν τὴν ψυχή μας καὶ νὰ κάνουμε...

ὅλα ὅσα ἐξαρτῶνται ἀπὸ ἐμᾶς.

Νὰ ζητοῦμε μὲ θέρμη, ἐπιμονὴ καὶ ἄγρυπνη ψυχὴ αὐτὰ ποὺ πρέπει.

Μαζὶ μὲ τὴν προσευχὴ εἶναι ἀπαραίτητη καὶ ἡ προσεκτικὴ συμπεριφορά , νὰ κάνουμε δηλαδὴ ὅσα θέλουμε νὰ κάνουν σὲ ἐμᾶς οἱ ἄλλοι.

Ἡ προσευχὴ εἶναι ἀνώφελη, ὅταν ἐπιμένουμε στὰ ἁμαρτήματα μας.

Τὸ λιβάνι εὐωδιάζει ὅταν ἔλθει σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν φωτιά, καὶ ἡ προσευχὴ εἶναι εὐωδιαστὴ « ὅταν ἀνεβαίνει στὸν οὐρανὸ ἀπὸ ψυχὴ γεμάτη φλόγα καὶ θέρμη».

Ἡ προσευχή μας εἰσακούεται ὅταν εὐχαριστεῖ τὸν Θεό, ὅταν ἐκδηλώνουμε τὴν εὐγνωμοσύνη μας.

Νὰ προσευχόμαστε χωρὶς ὀργὴ καὶ μνησικακία καὶ χωρὶς ἀμφιβολία καὶ ὀλιγοπιστία.

Ὅταν προσευχόμαστε νὰ μὴν χασμουριόμαστε καὶ νὰ μὴν ξυνόμαστε, οὔτε νὰ στριφογυρίζουμε καὶ νὰ δείχνουμε ἀδιαφορία.

Ὁ Θεὸς εἶναι Δικαιοσύνη, ὅποιος θὰ ἔλθει πρὸς Αὐτὸν συνοδευόμενος ἀπὸ τὴν δικαιοσύνη, δὲν θὰ φύγει ἄδειος.

Συνήθως τὸ Θεὸ δὲν τὸν πείθει τὸ πλῆθος τῶν λόγων ἀλλὰ ἡ καθαρὴ ψυχὴ καὶ ἡ ἐπίδειξη καλῶν ἔργων

Προσερχόμαστε στὸ Βασιλιᾶ τοῦ κόσμου, ποὺ κατοικεῖ μέσα στὸ ἄκτιστο φῶς, ἂς γονατίζουμε καὶ ἂς προσευχόμαστε μὲ δέος.

«Ἄν παρουσιάσεις ζωὴ ἀποστολικὴ καὶ ἔχεις ὁμόνοια καὶ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον σου, θὰ εἰσακουσθοῦν οἱ παρακλήσεις σου».

Πῶς νὰ προσευχηθῶ ἀφοῦ μολύνθηκα;

« Καθάρισε τὸν ἑαυτό σου (μὲ τὴν ἐξομολόγηση), κλάψε, στέναξε, δῶσε ἐλεημοσύνη, ἀπολογήσου σ'αὐτὸν ποὺ πρόσβαλλες ...καθάρισε,καθάρισε τὴ γλῶσσα σου, γιὰ νὰ μὴν ἐξοργίσεις περισσότερο τὸ Θεὸ.

Σημασία ἔχει τὸ κίνητρο ποὺ μᾶς κάνει νὰ προσευχηθοῦμε, ἂν τὸ κάνουμε γιὰ ἐπίδειξη δὲν θὰ ὠφεληθοῦμε σὲ τίποτε.

Γιατί δὲν μᾶς ἀκούει ἀμέσως ὁ Θεός;

Γιατί πολλὲς φορὲς μόλις πάρουμε αὐτὸ ποὺ ζητήσαμε ἀπὸ τὸ Θεὸ χαλαρώνουμε τὸ ζῆλο μας γιὰ προσευχή. Ἄλλοτε γιατί ζητοῦμε ἀγαθὰ ποὺ δὲν συμφέρουν τὴν ψυχή μας καὶ ἄλλοτε γιατί δείχνουμε ἀδιαφορία.

Καθυστερῶντας ὁ Θεὸς νὰ μᾶς δώσει ἐκεῖνα ποὺ τοῦ ζητοῦμε αὐξάνει τὸ ζῆλο μας καὶ τὴν ἐπιμονή μας.

Ὁ Κύριος θέλει νὰ μᾶς διδάξει τὴν συνεχῆ καταφυγὴ μᾶς σ' Αὐτόν , ἀναβάλλει, ἐπειδὴ θέλει νὰ εἰσπράξουμε τὸ μισθὸ τῆς ὑπομονῆς καὶ ἐπειδὴ γνωρίζει καὶ τὴν κατάλληλη στιγμὴ ποὺ μᾶς συμφέρει νὰ ἐπιτύχουμε αὐτὰ ποὺ ἐπιδιώκουμε.

Εἴτε λάβουμε εἴτε δὲν λάβουμε ὅσα ζητήσαμε ἀπὸ τὸ Θεό, ὀφείλουμε νὰ Τὸν εὐχαριστοῦμε γιατί ὁ Θεὸς γνωρίζει καλύτερα ἀπό μας τὸ συμφέρον μας.

Ὁ Θεὸς ἀκούει τὴν προσευχὴ τῶν θλιβομένων ποὺ Τὸν παρακαλοῦν μὲ κατάνυξη καὶ θέρμη. Ὅταν πρέπει, ὁ Θεὸς δίνει ἀμέσως τὴν βοήθεια Του. Πολλὲς φορὲς προλαβαίνει τὰ αἰτήματά μας.

Οἱ δάσκαλοι πρέπει νὰ προσεύχονται γιὰ τοὺς μαθητὲς καὶ οἱ μαθητὲς γιὰ τοὺς δασκάλους. Δὲν φθάνει μόνο ὁ λόγος, ἡ συμβουλὴ καὶ ἡ διδασκαλία τοῦ δασκάλου, χρειάζεται καὶ ἡ προσευχή του.

« Ού δεῖ μόνον συμβουλῆς ἀλλὰ καὶ εὐχῆς » Αὐτὸ εἶναι τὸ χαρακτηριστικὸ γνώρισμα τοῦ ἄριστου δασκάλου:

νὰ διορθώνει μὲ τὴν συμβουλή του καὶ νὰ τονώνει μὲ τὶς προσευχές του. Ἡ προσευχὴ τοῦ δασκάλου γιὰ τοὺς μαθητές του εἶναι γνώρισμα τῆς γνήσιας ἀγάπης. Ἀλλὰ καὶ οἱ μαθητὲς πρέπει νὰ προσεύχονται γιὰ τοὺς δασκάλους τους.

Οἱ ἐχθροί μας εἶναι εὐεργέτες μας γιατί μᾶς ἀναγκάζουν νὰ γίνουμε προσεκτικότεροι καὶ νὰ προσευχηθοῦμε γι' αὐτούς. Ὅσο περισσότερο ἀσεβοῦν οἱ ἐχθροὶ τῆς πίστεως τόσο περισσότερο πρέπει νὰ προσευχόμαστε καὶ νὰ ἱκετεύουμε τὸ Θεὸ γι'αὐτούς.

Ὅταν ἡ προσευχὴ συνδυάζεται μὲ τὴ νηστεία ἔχει μεγαλύτερη δύναμη καὶ κάνει δυνατότερη τὴν ψυχή, ἡ ὁποία ἀναζητεῖ τὰ οὐράνια. Γι 'αυτὸ πρέπει νὰ γεμίζουμε μὲ μέτρο τὸ στομάχι μας ὥστε νὰ μήν το βαρύνουμε καὶ δὲν μπορεῖ νὰ γονατίσει.

Ὁ διάβολος ἐπειδὴ γνωρίζει πόσο μεγάλη εἶναι ἡ ὠφέλεια τῆς προσευχῆς, προσπαθεῖ νὰ μᾶς ρίξει σὲ ραθυμία ἢ φέρνει στὸ νοῦ μᾶς διάφορους λογισμοὺς ὥστε νὰ μᾶς κάνει νὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν προσευχὴ ἄκαρποι.

Ἡ προσευχὴ τῆς Ἐκκλησίας ἔχει πολλὴ μεγάλη δύναμη. Μοιάζει μὲ τὸ ζέφυρο ποὺ ὅταν φυσήξει πάνω στὰ πανιὰ τοῦ πλοίου κινεῖ τὸ σκάφος πιὸ γρήγορα κι ἀπὸ τὸ βέλος. Ἡ προσευχὴ καὶ ἡ πρεσβεία τῶν Ἁγίων μας ὠφελοῦν πάρα πολύ, ὑπὸ τὸν ὅρο, ὅτι ἔχουμε μεταμεληθεῖ καὶ ἐπιστρέψει στὴν Πίστη.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο Παιδαγωγικὴ Ἀνθρωπολογία Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου