Εἶναι λογικό νά φοβᾶται ὁ νεκρός τόν θάνατο; Πεθαίνουν οἱ νεκροί;
Πορφυρίτης
Ὁ καλός μας Θεός, ἐπιτρέποντας στούς «ἰσχυρούς» τῆς γῆς, διά τῶν
πολλῶν καί βαριῶν ἁμαρτιῶν μας, νά ἀσκήσουν μιά συντονισμένη,
παγκοσμίως, τρομοκρατία μέ φόβητρο ἕναν ἰό, θέλησε καί νά ἀποκαλύψει τό
πραγματικό προσωπεῖο ὅλων μας. Ὁ καθένας μας, ἦρθε ἀντιμέτωπος μέ τόν
ἑαυτό του, τήν πίστη του στόν Χριστό, τήν ἀγάπη, τόν φόβο· «μέτρησε» τά
ὅριά του. Ἐπιπλέον, ὁμολόγησαν τήν πίστη τους, ἄνθρωποι πού ποτέ δέ
φανταζόμασταν ὅτι θά τό κάνουν, π.χ. τραγουδιστές καί ἠθοποιοί, καί
τέλος, ἐκδηλώθηκαν ἐντόνως, ὅσοι δέν συντάσσονται μέ τόν Χριστό μας,
εἴτε αὐτοί εἶναι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, θεολόγοι, πιστοί ἤ ἄπιστοι,
εἴτε εἶναι… Ἱερεῖς καί Ἀρχιερεῖς τοῦ Ὑψίστου!
Τό τελευταῖο φαίνεται παράξενο, παράλογο· ὅπως καί ὁ δευτερότιτλος
τοῦ παρόντος κειμένου. Παράλογα εἶναι καί ὅσα πρωτοφανῆ ζήσαμε καί
συνεχίζουμε νά ζοῦμε. Πλέον, ὅμως, ἄρχισαν νά ξυπνοῦν οἱ καλοπροαίρετοι
Χριστιανοί· ἀφυπνίστηκαν συνειδήσεις, κατάλαβαν τό μῖσος τοῦ κόσμου γιά
τόν Χριστό, ἀντιλήφθηκαν τό δαιμονικό πρόσωπο τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Ἐπί
πολλά χρόνια, καλοί ἱερεῖς, παραδοσιακοί λαϊκοί, Θεολόγοι, ἁπλοί πιστοί
κραύγαζαν τήν ἀλήθεια γιά τήν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, κατάγγειλαν
ὅτι ὑπάρχουν ἐπίσκοποι «λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς
ὀπίσω αὐτῶν» (Πρ. 20, 30) ἀλλά «φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ» (Ματθ. 3, 3).
Κατηγορήθηκαν ὡς γραφικοί, ἀκραῖοι, παράλογοι.
«Ξέρετε πόσοι κληρικοί καί πόσοι θεολόγοι ὑπάρχουν σήμερα», κήρυττε ὁ
πατήρ Θεόδωρος Ζήσης πρίν ὀκτώ χρόνια, «οἱ ὁποῖοι λαλοῦν διεστραμμένα;
Καί οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονται ὡς ὀρθόδοξοι! Καί οἱ ὁποῖοι διεκδικοῦν νά
ἀποκτήσουν ὀπαδούς καί μαθητάς. Γι’ αὐτό θά πρέπει ὁ ποιμένας, ὁ
ἐπίσκοπος, ὁ πρεσβύτερος, ὁ διάκονος νά προσέχει ὄχι μόνο τούς φανερούς
αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν καταδικαστεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀλλά νά
προσέχει καί τούς κρυφούς αἱρετικούς οἱ ὁποῖοι λαλοῦν διεστραμμένα. Κι
ἄν ὑποθέσουμε ὅτι ὁ οἰκουμενισμός δέν εἶναι μία καταδικασμένη αἵρεση,
εἶναι μία αἵρεση ἡ ὁποία διαστρέφει τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας… Οἱ
οἰκουμενισταί κληρικοί εἶναι ἀνάμεσά μας. Πατριάρχες καί ἀρχιεπίσκοποι
καί ἐπίσκοποι καί θεολόγοι. Γέμισαν οἱ θεολογικές σχολές ἀπό θεολόγους
οἱ ὁποῖοι λαλοῦν διεστραμμένα καί ἀλλάζουν τή διδασκαλία τοῦ
Εὐαγγελίου.»[1]
Καί ἦρθε ὁ κοροναϊός, καί ἀνέδειξε τό πρόβλημα μέ τά γνωστά ἐπακόλουθα: τήν πλανεμένη «θεολογία» τοῦ οἰκουμενι(στι)κοῦ Θρόνου [2] καί
τῆς διοικούσης Ἐκκλησίας περί μολυσμοῦ τῶν ἱερῶν εἰκόνων, τῶν ἁγίων
λειψάνων, τῆς χειρός τοῦ ἱερέως, τῶν ἱερῶν ναῶν καί τό πρωτοφανές
κλείσιμό τους, καθώς καί τή βλάσφημη «θεολογία» της, περί τῆς Θείας
Κοινωνίας καί τοῦ τρόπου μετάδοσή Της (ἡ ΔΙΣ ἐξέδωσε κατευναστική
ἀνακοίνωση γιά τήν Θεία Κοινωνία, ἀλλά θά ἔπρεπε νά συγκληθεῖ ὁλόκληρη ἡ
Ἱεραρχία, καί νά δράσει αὐστηρά ἐναντίον ὅσων ἀρχιερέων, κυρίως τοῦ
ἐξωτερικοῦ, ἔχουν εἰσάγει κομπογιαννίτικους τρόπους γιά τή μετάδοσή Της,
π.χ. πολλαπλά «κουταλάκια» καί ξέπλυμα τῆς ἁγίας Λαβίδας μέ διάφορα
ὑγρά, οὐσιαστικά ἀμφισβητῶντας Την, καθώς καί νά ἀσκήσει αὐστηρό δημόσιο
ἔλεγχο σέ ὅσους μίλησαν γιά μόλυνση ἀπό τή Θεία Κοινωνία, πού θά ἔφθανε
ἕως τόν ἀφορισμό τους σέ περίπτωση μή μετανοίας τους, διότι ὅλοι αὐτοί
οὐσιαστικά βάλλουν ἐναντίον τοῦ Κυρίου μας καί σκανδαλίζουν τούς
ἀδύναμους στήν πίστη, δημιουργῶντας τους ἀμφιβολίες), τή σύμπραξη καί
τήν ὑποταγή της στό ἄθεο κράτος, τήν ἀνεκτικότητά της στούς διωγμούς
ἱερέων καί πιστῶν τή στιγμή πού σέ ἄλλες περιπτώσεις τό κράτος ἔκανε τά
«στραβά μάτια» , τήν πλανεμένη ἀντιμετώπιση τῆς ἐπιδημίας χωρίς τά
θεραπευτικά μέσα πού διαθέτει ἡ Ἐκκλησία μας, καί γενικότερα, τήν
ἀλλοίωση τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως καί τόν εὐτελισμό τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων
μας πού ἔφθασε ἕως τό σημεῖο νά βλασφημοῦν τόν Χριστό μαζί μέ τούς
ἀθέους καί τούς ἀντιχρίστους (π.χ. ἡ δήλωση ἀρχιερέα ὅτι ἡ Θεία Κοινωνία
περιέχει ἀλκοόλ καί γι’ αὐτό δέν μεταδίδει ἀσθένειες!!!). Ὅλα αὐτά εἶναι ἀποτελέσματα τοῦ ἐπάρατου οἰκουμενισμοῦ.
Καί ἐνῶ ὁ χριστιανός πρέπει νά ἔχει μνήμη θανάτου, νά μή φοβᾶται τόν
θάνατο διότι «Ἐμοὶ γὰρ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος» (Φιλιπ.
1, 21), ὅλοι τρέμουμε γιά τή ζωούλα μας. Δυστυχῶς, στήν πατρίδα μας δέν
λάμπει πλέον τό Φῶς τῆς Πίστεως! Συντελέσαμε στό σβήσιμο τοῦ Ἄστρου τῆς
Ὀρθοδοξίας. Δόλια Ὀρθόδοξη πατρίδα μας, πῶς σέ καταντήσαμε ἔτσι!
Καί ἦρθε τό μικρό καί εὐλογημένο χαστούκι τοῦ Μεγάλου Παιδαγωγοῦ, γιά
νά συνέλθουμε, καί ὄντως, συνειδητοποιήσαμε τόσα πράγματα. Ἡ
συνειδητοποίηση εἶναι ἡ ἀρχή τῆς μετανοίας, καί ἡ παροῦσα κατάσταση
ἀποτίναξε τό τεχνητό πέπλο τοῦ «καλοῦ χριστιανοῦ», μᾶς ξεβόλεψε καί μᾶς
ξεσκέπασε. Καί ὅλοι ἐμεῖς, πού νομίζαμε ὅτι εἴμαστε Ὀρθόδοξοι
χριστιανοί, ἀπό τόν πατριάρχη ἤ τόν ἀρχιεπίσκοπο μέχρι τόν τελευταῖο
λαϊκό, κρυφτήκαμε ἀπό τόν φόβο τοῦ θανάτου! Φοβηθήκαμε ἀπό ἕναν ἀόρατο
ἰό, καί κλειστήκαμε στόν ἑαυτό μας, μακριά ἀπό τούς ἀνθρώπους, μακριά
ἀπό τόν «Υἱό τοῦ ἀνθρώπου»· Τόν εἴχαμε βγάλει τελείως ἀπό τή ζωή μας καί
δέν ἐνοχληθήκαμε πού τόν χάσαμε προσωρινά! Ἄν ὅμως, ἀπό ὁποιαδήποτε
πτυχή τῆς ζωῆς μας ἀφαιρέσουμε τόν Χριστό, τή θέση του παίρνει ὁ
«θεοποιημένος» – παραμορφωμένος – δαιμονοποιημένος ἄνθρωπος, πού
πιθανότατα νά θεωρεῖ ὅτι εἶναι ὁ καλύτερος χριστιανός· νά πιστεύει ὅτι
εἶναι ζωντανός χριστιανός καί νά φοβᾶται μή πεθάνει! Καί ἔρχεται
ἐπιτακτικό τό ἐρώτημα: ἄραγε, εἴμαστε ζωντανοί χριστιανοί;
Ὅταν κάποιος μαθητής ζήτησε ἀπό τόν Κύριο νά τοῦ ἐπιτρέψει νά θάψει
τόν πατέρα του κι ἔπειτα να Τόν ἀκολουθήσει, ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπάντησε:
«ἀκολούθα με, καί ἄφησε τούς νεκρούς νά θάψουν τούς νεκρούς τους»!
(Ματθ. 8, 21-22). Στήν δέ γνωστή παραβολή τοῦ ἀσώτου υἱοῦ, ὅταν ὁ
ξενιτεμένος υἱός ἀφοῦ «διεσκόρπισε τήν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως», καί
ἦλθε «εἰς ἑαυτόν», δηλαδή μετανόησε καί ἐπέστρεψε στόν πατέρα του, τότε,
λέει ὁ Χριστός μας, «ἀνέζησε», διότι ἦταν νεκρός! (Λουκ. 11-32). Ζωντανός εἶναι αὐτός πού ἀκολουθεῖ τόν Χριστό, τήν ὄντως Ζωή, «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἄν ἀποθάνῃ, ζήσεται» (Ἰω. 11, 25). Ζωντανός εἶναι αὐτός, πού τρέφεται μέ τήν Ζωή,
αὐτός πού τρώει τό Σῶμα καί πίνει τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ὁ Ἴδιος μᾶς
διαβεβαίωσε μέ τήν ἀψευδέστατη γλῶσσα Του: «ἐάν μή φάγητε τήν σάρκα τοῦ
Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί πίητε αὐτοῦ τό αἷμα, οὐκ ἒχετε ζωήν ἐν ἑαυτοῖς»! (Ἰω. 6, 53). Ζωντανός εἶναι αὐτός πού ἔχει καθαρή, ὀρθόδοξη πίστη, δέν αἱρετίζει καί φυσικά, ἔχει ὀρθή πράξη·
αὐτός πού δέν κηρύττει «ἕτερον εὐαγγέλιον» (Γαλ. 1, 6-9) ὥστε νά εἶναι
χωρισμένος ἀπό τόν Θεό, τήν Πηγή τῆς Ζωῆς, μέ τό «ἀνάθεμα» τοῦ ἀποστόλου
Παύλου.
«Οὐκ ἒχετε ζωήν ἐν ἑαυτοῖς», δέν θά ἔχετε Ζωή μέσα σας…! «Ἀνάθεμα»,
εἶστε χωρισμένοι ἀπό τόν Θεό! Κι ἐμεῖς οἱ δύστυχοι νομίζουμε ὅτι ζοῦμε,
ἀλλά οὐσιαστικά εἴμαστε νεκροί· καί ὧ τοῦ παραλόγου: φοβόμαστε,
τρέμουμε νά μήν πεθάνουμε ἀπό τόν κοροναϊό! Ποιοί; Οἱ ἤδη νεκροί! Οἱ μέν
λαϊκοί ἔχοντας ἀδρανήσει στήν πνευματική καί ἀσκητική ζωή τῆς
Ἐκκλησίας, παύοντας νά εἴμαστε ἐνεργά, ζωοποιημένα μέλη Της, οἱ δέ
ἀνώτεροι κληρικοί, ἔχοντας πρό πολλοῦ «ἀγαπήσει μίαν ἄλλην γυναῖκα
μοντέρνα, διότι ἡ Ὀρθόδοξος Μητέρα μας δέν τούς κάμνει καμμίαν ἐντύπωσι,
ἐπειδή εἶναι πολύ σεμνή· δέν ἔχουν οὔτε ψίχα πνευματική οὔτε φλοιό,
ξέρουν ὅμως, νά ὁμιλοῦν γιά ἀγάπη καί ἑνότητα ἐνῶ οἱ ἴδιοι δέν εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν Θεόν, διότι δέν Τόν ἔχουν ἀγαπήσει»[3].
Βρισκόμαστε ἕνα βῆμα πρίν τήν καταστροφή τῆς ὀρθοδόξου πατρίδας μας,
ἀλλά δέν ἀπογοητευόμαστε. Ὁ Θεός ἔχει τούς δικούς Του, τό μικρό ποίμνιο,
τό λεῖμμα τῆς ὀρθοδοξίας, τή «μικρά ζύμη πού θά ζυμώσει ὅλο τό φύραμα»
(Γαλ. 5, 9). Ἀδελφοί μου, ἄς μή τρέφουμε αὐταπάτες· νά ἔρθουμε «εἰς
ἑαυτόν» ὅσο βρισκόμαστε ἐν ζωῇ, νά μετανοήσουμε καί νά ἐπιστρέψουμε στόν
Πατέρα μας γιά νά ἀναζήσουμε καί γιά νά μή σβήσει τή λυχνία τῆς ἐν
Ἑλλάδι Ἐκκλησίας…!
[1] «“Λαλοῦντες διεστραμμένα ἐξ ὑμῶν αὐτῶν” θεολόγοι τοῦ Βόλου προτείνουν νά ξεπεράσουμε τούς ἁγίους Πατέρας», https://thriskeftika.blogspot.com/2012/05/blog-post_9739.html
[2] «Ἡ Μ. Πρωτοσυγκελλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου
συνιστᾶ εἰς τούς χριστιανούς νά μή ἀσπάζωνται, πρός τό παρόν, τάς ἱεράς
εἰκόνας εἰς τούς ναούς καί τάς χεῖρας τῶν κληρικῶν, ἐκδηλοῦντες τόν
σεβασμόν των δι᾿ ὑποκλίσεως », https://aktines.blogspot.com/2020/06/blog-post_961.html#more
[3] Παραφράσαμε ἐλαφρῶς τά λόγια τοῦ ἁγίου Παϊσίου· ὁλόκληρη ἡ
ἐπιστολή του: «Ἐπιστολή γέροντος Παϊσίου πρός τόν Ἀρχιμ. Χαράλαμπο
Βασιλόπουλο γιά τήν προσέγγιση Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα καί
Πάπα.», https://aktines.blogspot.com/2010/10/blog-post_2643.html