Πάτερ μου, πόσο σέ χαίρομαι πού ἔχεις τά μαλλάκια σου καί τά γενάκια σου. Ποτέ, πάτερ μου, νά μήν τά κόψης. Ὁ Ἱερέας καί Λειτουργός τοῦ Ὑψίστου πρέπει νά εἶναι σεβάσμιος, ἱεροπρεπής, νά ἐμπνέη τούς πιστούς γιά νά τόν πλησιάζουν, ἀλλά καί νά τόν ἐμπιστεύωνται, νά τοῦ ἐξομολογοῦνται τά ἁμαρτήματα καί νά τοῦ λένε τόν πόνο τους. Νά, πάτερ μου, ἔρχονται ἐδῶ στήν μονή τοῦ Ὁσίου πολλοί ἱερεῖς κουρεμένοι· πόσο μέ στεναχωρεῖ πού τούς βλέπω ἔτσι σάν λαϊκούς!
Ἀλλά τί νά κάνω; Εἶναι Λειτουργοί τοῦ Ὑψίστου, τούς ἀφήνω καί λειτουργοῦν νά μήν τούς στεναχωρήσω, ὁ Θεός νά τούς φωτίση. Καί τά νύχια σου, πάτερ μου, νά μήν τά πετᾶς· νά τά μαζεύης. Καί ὅ,τι ἁγιασμένο ἔχεις, νά τό καῖς στό χωνευτήρι.
"Ὁ Ὁσιος Ἰάκωβος", Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη