ΙΧΘΥΣ: Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ

▼

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2020

Ἡ πίστις (ἀπόλυτος ἐμπιστοσύνη), εἰς τὸν Θεόν


ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
28 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020
Ἀπόστολος: Ρωμ. ε΄ 1-10
Εὐαγγέλιον: Ματθ. στ΄ 22-33
Ἦχος: β΄.-Ἑωθινόν: Γ΄
“μὴ μεριμνᾶτε…” (Ματθ. ΣΤ΄ 25)
Πολὺ συχνά, καὶ ἴσως ἐπὶ καθημερινῆς βάσεως, ἀκούομεν τὴν λέξιν “πίστις” καί, εἴτε τὴν θέλομεν ὡς ἀρετὴν ἰδικήν μας καὶ τήν… οἰκειοποιούμεθα, εἴτε τὴν διδάσκομεν ποικιλοτρόπως εἰς τοὺς ἄλλους! Κατ᾿ ἐπανάληψιν ἀνεφέρθημεν εἰς τὴν μεγίστην ταύτην ἀρετὴν ἐκ τοῦ “βήματος” τούτου καὶ ὡς εἶναι φυσικόν, καὶ πάλιν θὰ ἐπανέλθωμεν – τοῦ Κυρίου ἐπιτρέποντως – διότι τὸ θέμα τῆς “πίστεως” εἶναι πάντοτε ἐπίκαιρον καὶ ἄμεσον ἀλλὰ καί… ἀτελείωτον.
Μᾶς τιμᾷ βεβαίως ἡ πρόθεσις, νὰ θέλωμεν νὰ ἀνήκωμεν εἰς τοὺς “πιστούς”! Εἶναι αὐτονόητον νὰ προσπαθῶμεν ἀνὰ πᾶσαν στιγμὴν νὰ ἐπιδεικνύωμεν τὰς “ἀποδείξεις” τῆς πίστεώς μας! Μᾶς “κολακεύει” νὰ πιστεύωμεν, καὶ νὰ διαφημίζωμεν τὴν πίστιν μας κυρίως πρὸς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι θὰ μᾶς… συγχαροῦν δι᾿ αὐτήν! Ὅμως ὁ σημερινὸς Εὐαγγελικὸς Λόγος, θὰ πρέπῃ ἴσως νὰ μᾶς ἀνησυχήσῃ ὀλίγον, διότι, θὰ τολμοῦσα νὰ εἴπω, εἶναι κάθετος καί… ἀνατρεπτικός. Κυρίως δέ, αἱ δύο αὗται λέξεις τὰς ὁποίας ἐπελέξαμεν ὡς θέμα τοῦ παρόντος, μᾶς δίδουν ἀπολύτως καθαρά, τὴν ἔννοιαν τῆς πίστεως!
Πίστις εἶναι, ἡ ἀπόλυτος ἐμπιστοσύνη…! Εἶναι ἡ ἐξάρτησις τοῦ βρέφους… ἀπὸ τοὺς γονεῖς του! Εἶναι ἡ αἴσθησις τῆς ἀδυναμίας μας ἀπέναντι εἰς τὸν Παντοδύναμον Θεὸν καὶ ἡ βεβαιότης ἡμῶν ὅτι… “ἔχει ὁ Θεός”! (Ἡ κλασσικὴ φράσις τῶν πιστῶν ἀνθρώπων ποὺ δείχνει τὴν ἀπόλυτον ἐξάρτησίν των ἐκ τοῦ Θεοῦ!) Πίστις, δὲν εἶναι τόσον ἡ ἀποδοχὴ τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ, ὅσον ἡ ἐμπιστοσύνη μας εἰς τὴν δύναμίν Του! Εἶναι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον λέγει ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος εἰς τὴν Καθολικήν του Ἐπιστολήν, “Σὺ πιστεύεις ὅτι ὁ Θεὸς εἷς ἐστι· καλῶς ποιεῖς· καὶ τὰ δαιμόνια πιστεύουσι καὶ φρίσσουσι” καὶ τονίζει χαρακτηριστικῶς, διὰ νὰ μᾶς δείξῃ ὅτι ἡ πίστις φαίνεται ἐκ τῶν ἔργων μας, “Οὕτω καὶ ἡ πίστις, ἐὰν μὴ ἔργα ἔχῃ, νεκρά ἐστι καθ’ ἑαυτήν” (Ἰακ. Β΄ 19).
Τὰ ἔργα μας
Συνεπῶς, φίλε μου ἀναγνῶστα, ἐκ τῶν ἔργων μας θὰ ἴδωμεν καὶ θὰ ἐκτιμήσωμεν τὴν πίστιν μας. Εὐκόλως τὴν προβάλλομεν ἀλλὰ δυσκόλως αὕτη φαίνεται καὶ ὑπάρχει. Τὴν θέλομεν, ὡς προείπομεν! Ὅμως, ἡ τοιαύτη, ἀπαιτεῖ κόπον καὶ θυσίας καὶ πράξεις αἱ ὁποῖαι, δυστυχῶς, πολλάκις δὲν ὑπάρχουν! Ὁ Κύριος, κάποτε, ὅταν τὸν ἐπλησίασαν μικρὰ παιδάκια καὶ ἀφοῦ τὰ ηὐλόγησεν, εἶπεν εἰς τοὺς μαθητάς Του: “ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν”˙ καὶ ἐπειδὴ κάποιοι δὲν ἐννόησαν τί ἀκριβῶς ἐννοοῦσε ὁ Διδάσκαλος μὲ αὐτὰ τὰ λόγια, προσ­έθεσεν: “Ὅστις οὖν ταπεινώσει ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. Καὶ ὃς ἐὰν δέξηται παιδίον τοιοῦτον ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται”! Ἔχει ἕνα μικρὸν παιδίον, ἴδιον θέλημα; Δύναται τοῦτο νὰ ἀποφασίζῃ διὰ τὸ οἷονδήποτε θέμα; Δύναται νὰ ἐκφέρῃ κρίσεις καὶ ἀποφάσεις; Ἀσφαλῶς, ὄχι! Ποῖος, ἆραγε, θὰ ἠδύνατο νὰ ἰσχυρισθῇ τὸ ἀντίθετον; Οὐδεὶς φυσικά! Καὶ ὅμως, ἐνῶ συμφωνοῦμεν εἰς τὸν ὡς ἄνω ἰσχυρισμόν, ἀντιθέτως, θέλομεν νὰ ἔχωμεν τὴν πρώτην κρίσιν εἰς ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἀνέλαβε νὰ διεκπεραιώνῃ δι᾿ ἡμᾶς ὁ Κύριος!
“Ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν;” (Ματθ. ΣΤ΄ 26). Διὰ τούτου τοῦ λόγου ὁ Οὐράνιος Πατήρ μας, ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν ζητεῖ ἀπὸ ἡμᾶς νὰ ἐμπιστευθῶμεν εἰς Αὐτὸν κάθε καθημερινὴ μέριμνα καὶ ἀνησυχία καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου, μᾶς ἐγγυᾶται τήν… κάλυψιν κάθε εἴδους ἀνάγκης καὶ διαβιώσεως! Ἴσως κάποιοι θεωρήσουν ὅτι οἱ ἀνωτέρω Θεῖοι Λόγοι εἶναι… ὑπερβολικοὶ καὶ μεταφορικοί! Ὅμως, θὰ ἦτο ἴσως ἀπαραίτητον καὶ χρήσιμον, νὰ ἀνατρέξωμεν εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, διὰ νὰ διαπιστώσωμεν τοῦτο ἀκριβῶς…! Πῶς, δηλαδή, ἀλλὰ καὶ μέχρι τίνος βαθμοῦ, ἐμερίμνησεν ὁ Παντοδύναμος Θεὸς διὰ τοῦτον τὸν λαόν, ἐν ὅσῳ οὗτος ἐπλανᾶτο ἐπὶ τεσσαράκοντα καὶ δύο ἔτη εἰς τὴν ἀφιλόξενον ἔρημον τοῦ Σινᾶ! Οἱ ἐνδιαφερόμενοι, ἂς ἀναγνώσουν μετ᾿ ἐπιμελείας τὰ βιβλία τῆς Πεντατεύχου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ θὰ λάβουν πλήρη γνῶσιν τῆς Θείας μερίμνης…!
Τὰ ἔργα ἡμῶν, συνεπῶς, δεικνύουν τὴν τοιαύτην πίστιν, τὴν ὁποίαν ζητεῖ ἐν προκειμένῳ ὁ Κύριος; Καί, ναὶ μέν, ὑπάρχουν πάντοτε ἐκεῖνοι οἱ… λίγοι, οἱ ἀφοσιωμένοι εἰς τὸν Θεὸν καὶ τὸ θέλημά Του. Ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι κινοῦνται μὲ τὴν ἀπόλυτον ἐμπιστοσύνην πρὸς τὰς Θείας ἐντολὰς καὶ οἱ ὁποῖοι, δὲν προβάλλουν τὴν ἰδικήν των λογικὴν ἀπέναντι εἰς τὰς θεϊκὰς ἐντολάς! Εἶναι οἱ Ἅγιοι καὶ Οὐράνιοι ἐκεῖνοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι “ἐκινοῦντο καί… κινοῦνται” μὲ τὴν φράσιν ἐκείνην τῶν προφητῶν “λάλει, Κύριε, ὅτι ἀκούει ὁ δοῦλός σου” (Α΄ Βασιλ. Γ΄ 9)! Ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι εἶχον ἀφήσει κάθε βιοτικὴν μέριμναν εἰς τὴν φροντίδα τοῦ Κυρίου καὶ ἡ μόνη ἀνησυχία των ἦτο, ἡ κληρονομία τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ!
Δυστυχῶς, ὅμως, ὑπάρχουν καὶ οἱ … ἄλλοι! Ἐκεῖνοι (οἱ πολὺ περισσότεροι) οἱ ὁποῖοι δὲν ἠθέλησαν νὰ ὑποταγοῦν εἰς τὸ θεῖον θέλημα! Ἐκεῖνοι ποὺ ἐμπιστεύονται τὴν ἰδίαν των ἀσθενῆ καὶ λανθάνουσαν κρίσιν καὶ παρ᾿ ὅτι σχεδὸν πάντοτε… ἀστοχοῦν, ἐπιμένουν εἰς τὸ ἴδιον θέλημά των! Εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ ζοῦν διὰ νὰ ἀπολαμβάνουν τὰς ἐπιγείους ἀπολαύσεις καὶ θεωροῦν ὅτι… μετὰ τὸν θάνατον, δὲν ὑπάρχει τίποτε…! Εἶναι, ὄχι ἁπλῶς… οἱ περισσότεροι, ὡς προείπομεν, ἀλλὰ ἡ συντριπτικὴ πλειονότης, ἡ ὁποία ὡς εἶναι φυσικόν, ὀλίγον κατ᾿ ὀλίγον, ἠρνήθη καὶ ἀπεστράφη τὸν Κύριον καὶ ἀναμένει ἁπλῶς… τὸ τέλος!
Ἡ ἀλήθεια!
Καὶ ὅμως! Ἐὰν θελήσωμεν νὰ ἴδωμεν τὴν ἀλήθειαν – ὄχι μόνον ἁγιογραφικῶς, ἀλλὰ καὶ εἰς τήν… καθημερινότητά μας –  θὰ διαπιστώσωμεν ὅτι οἱ ἐμπιστευθέντες καὶ ἐμπιστευόμενοι τὰς χεῖρας τοῦ Παντοδυνάμου Κυρίου, οὐδέποτε διεψεύσθησαν! Πάντοτε ὁ, “πιστὸς Κύριος ἐν πᾶσι τοῖς λόγοις αὐτοῦ καὶ ὅσιος ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ” (Ψαλμ. ΡΜΔ΄ 13α), ἔδιδεν εἰς αὐτοὺς κατὰ τὰς βιοτικὰς αὐτῶν ἀπαιτήσεις καὶ ἐκάλυπτε κατὰ τοὺς μυστηριώδεις καὶ ἀνεξιχνιάστους τρόπους Αὐτοῦ, πᾶσαν ἀνάγκην των! Ἐπιρρίπτοντες ἐπὶ Κύριον τὴν μέριμνάν των, Ἐκεῖνος – κατὰ τὴν ὑπόσχεσίν Του – διέτρεφεν καὶ διατρέφει αὐτούς! Ἄς μὴ μεριμνῶμεν, συνεπῶς, καὶ ἂς μὴ ἀνησυχῶμεν διά… τὸ μέλλον μας καὶ ἂς ἐμπιστευώμεθα τὰς φιλανθρώπους χεῖρας τοῦ Θεοῦ, διότι, “αὐτός… εἴρηκεν· οὐ μή σε ἀνῶ οὐδ’ οὐ μή σε ἐγκαταλίπω” (Ἑβρ. ΙΓ΄5)!