[...]Ο φόβος είναι μια πανίσχυρη εσωτερική δύναμη του ανθρώπου, μπορεί να παραλύσει τη βούλησή του, μπορεί και να την ατσαλώσει. Το ζητούμενο είναι σε ποιά κατεύθυνση θα την στρέψει.
Αν την στρέψει στον Θεό, τον μόνον άξιο φόβου (Λουκ. ιβ΄ 4,5), τότε θα λάβει πίσω φωτισμό, σθένος και θάρρος κατά τό “θαρσεῖτε ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον” (Ιωαν. ιστ΄ 33).
Αν παραμείνει εστιασμένη σε φοβίες του αιώνος τούτου, θα λάβει πίσω περισσότερη αγωνία, σύγχυση και δειλία κατά το “ἐκεῖ ἐδειλίασαν φόβῳ, οὗ οὐκ ἦν φόβος” (Ψαλ. ιγ΄ 5).
Δεν είναι τυχαία η επιδιωκόμενη αποϊεροποίηση του Μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας. Επιχειρεί να αποσπάσει και να υποκλέψει φόβο για να στηριχθεί ο μύθος του εμβολίου, όπως διαχρονικά συμβαίνει με όλες τις μυθοπλασίες που στερούνται λογικών ερεισμάτων.
Κάθε φορά που γίνεται λόγος για σάλιο, κουταλάκια και τα συναφή, από όσους έχουν στοχοποιήσει την Θεία Κοινωνία, μου έρχεται στο μυαλό το θαύμα του εκ γενετής τυφλού (κατά Ἰωάννην Θ΄).
Τότε ο Κύριος με μια κίνηση "υγειονομικά απαράδεκτη" ομμάτωσε τον τυφλό! Ανέμειξε το σάλιο Του (που είναι μέσο διάδοσης ιών και βακτηρίων) με χώμα (που είναι πηγή εκατομμυρίων μικροβίων) και «ἐπέχρισε» τον πηλό στα μάτια του τυφλού (βλεννογόνοι επιπεφυκότα: σημείο εισόδου μικροβίων και έναρξης μόλυνσης).
Το τί ακολούθησε το γνωρίζουμε, όπως γνωρίζουμε ότι καμία επιστήμη δεν πρόκειται να το αναπαράξει. Απλά αν γινόταν σήμερα, εκτός από τους τότε φαρισαίους, στους κατήγορους του Ιησού θα ήταν και κάποιοι στενοκέφαλοι λοιμωξιολόγοι. Εύχομαι από καρδίας, ο Θεός να τους αξιώσει να βιώσουν του Μυστηρίου την Δύναμιν. Ο Κύριος είναι εκεί και τους προσκαλεί. Ποτέ δεν θα τους υποχρεώσει...