Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
Χωρὶς τὴν ἀνορεξία αἰσθάνονται
μηδαμινοί, ἕνα «τίποτε»! Περιγράφουν τὸν ἑαυτό τους ὡς κενὸ χωρὶς τὴν «Ana», τιποτένιο! Μὲ τὴν
«Ana» ὅμως, εἶναι σημαντικοί, ἔχουν ταυτότητα, ὑπάρχουν καὶ
ζοῦν!
Τί φοβερό! Τί διαβολικό! Κι ἐκεῖνο τὸ «Ana» τὸ γράφουν πάντα μὲ
κεφαλαῖο, τὸ ἀποκαλοῦν θεά, δέχονται τὶς ὅποιες προσταγὲς ὡς
αὐτῆς τῆς θεᾶς, στὴν ὁποία ἀπόλυτα ὑπακούουν! Θεέ μου!
Μέλη τοῦ ἐν λόγῳ «κινήματος»
εἶναι ἔφηβες κοπέλλες ἢ καὶ νεαρὲς γυναῖκες δυτικῶν χωρῶν, ποὺ
πάσχουν ἀπὸ ἀνορεξία, ποὺ δημιουργοῦν μία ἄτυπη ὡστόσο δὲ
συμπαγῆ κλειστὴ κοινότητα!
Στὶς σχετικὲς ἱστοσελίδες μπορεῖ νὰ βρεῖ κανεὶς τὰ πάντα. Ἀπὸ διαιτολόγια, θερμιδομετρητὲς καὶ
φωτογραφίες ἀνορεκτικῶν μοντέλων, μέχρι ποιήματα καὶ ἄλλα κείμενα προώθησης τῆς ἰδεολογίας,
ἀλλὰ καὶ τρόπους νὰ μείνει κρυφὸ
τὸ πρόβλημα ἀπ’ τὴν οἰκογένεια!
Στὶς ἱστοσελίδες αὐτὲς δίνουν
κουράγιο ὁ ἕνας στὸν ἄλλο καὶ
ἀναπαράγουν ἐντολὲς-παραινέσεις σὰν αὐτές:
– «Ἂν δὲν εἶσαι ἀδύνατη, εἶσαι
χοντρή»!
– «Αὐτὸ ποὺ θέλουν οἱ γιατροὶ
εἶναι νὰ σὲ κάνουν χοντρὸ ἀμερικανάκι»!
– «Τὸ νὰ εἶσαι ἀδύνατη εἶναι πιὸ
σημαντικὸ ἀπ’ τὸ νὰ εἶσαι ὑγιής»!
«Διαβάζοντας συζητήσεις μεταξὺ τῶν μελῶν, τὰ κείμενα ποὺ παρουσιάζουν, τὰ ποιήματα, τὰ τραγούδια καὶ ἄλλα, εἶναι εὔκολο γιὰ
κάποιον νὰ διακρίνει τὴ δυστυχία,
τὴ μοναξιά, τὴν ἀπελπισία, ἀλλὰ καὶ
τὸν κοινωνικὸ ἀποκλεισμὸ, ποὺ
ἀντιμετωπίζουν, καθὼς καὶ τὴν κριτικὴ ποὺ τοὺς ἀσκεῖται ἀπὸ γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους γιὰ τὴν
“ἄρρωστη”, ὅπως λένε ἐμφάνισή
τους».
Ὁ Καθηγητὴς Ψυχιατρικῆς στὸ
Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν κ. Γ. Χριστοδούλου, μὲ ἀφορμὴ τὸν θάνατο
20χρονης φοιτήτριας, ποὺ ἔπασχε
ἀπὸ χρόνια ἀνορεξία, δήλωσε:
«Δὲν πρόκειται γιὰ ἀνορεξία μὲ
τὴν ἔννοια τῆς ἀπουσίας ὄρεξης.
Τὸ ἄτομο συνειδητὰ δὲν καταναλώνει τροφὲς, ποὺ ἔχουν πολλὲς
θερμίδες, ἐνῶ ἂν συμβεῖ αὐτό, τὶς
ἀποβάλλει... προκαλώντας ἐμετό.
Συχνά, ἡ ἀνορεξία εἶναι ἰσοδύναμο
τῆς κατάθλιψης. Ἡ κοπέλλα καταδικάζει τὸν ἑαυτό της σὲ αὐτοκαταστροφὴ διὰ τῆς ἀσιτίας, ἡ ὁποία
ἐνέχει ὑποσυνείδητη ἐπιθυμία θανάτου»!
Στὴ Γαλλία βουλευτὲς υἱοθέτησαν τὴν ποινὴ τῶν δύο χρόνων φυλάκισης γιὰ ὅσους προωθοῦν τὰ
«πιστεύω» τῶν ἱστοσελίδων αὐτῶν,
ἐνῶ ἡ Ὑπουργὸς Ὑγείας Ροζελὶν
Μπασλὸ ἀνέφερε ὅτι «τὰ μηνύματα ποὺ στέλνονται μέσῳ τῶν ἱστοσελίδων αὐτῶν εἶναι μηνύματα θανάτου. Ἡ χώρα μας θὰ πρέπει νὰ
ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ τὰ στιγματίσει καὶ νὰ καταδικάσει αὐτοὺς ποὺ
κρύβονται πίσω ἀπ’ αὐτές».
Καὶ νὰ σκεφθεῖ κανεὶς ὅτι οἱ
ἱστοσελίδες αὐτὲς, ποὺ τροφοδοτοῦν τὸ ἐν λόγῳ κίνημα εὔκολα
μποροῦν νὰ ἐντοπιστοῦν ἀπ’ τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς ἐφήβους μὲ γνωστὲς
τὶς συνέπειες. Οἱ ἀνορεκτικοὶ βέβαια ὑποστηρίζουν πὼς δὲν ἀποτελοῦν κίνδυνο γιὰ τὴν κοινωνία καὶ
τοὺς ἐπισκέπτες τους στὸ διαδίκτυο! Καὶ τί μὲ αὐτό; Αὐτοὶ δὲν παραδέχονται κἄν πὼς πάσχουν ἀπὸ
κάτι, οὔτε καὶ ὅτι κάνουν λάθος σὲ
κάτι καὶ ἀρνοῦνται κάθε βοήθεια…
«Ἂν δεχθοῦμε ὅτι τὸ περιεχόμενο τῶν ἱστοσελίδων “pro-ana” εἶναι
ἀρρωστημένο, παρανοϊκὸ καὶ προωθεῖ “πιστεύω” καὶ πρότυπα, τὰ
ὁποῖα θὰ ἔπρεπε νὰ καταπολεμηθοῦν, τί κάνουμε ὡς κοινωνία, γιὰ
νὰ σταματήσουμε ἕνα τέτοιο κίνημα;», ἀναρωτήθηκε δημοσιογράφος.
Κι ὅμως! Ὅπως ἔγραψε ἡ ἐφημ.
«Καθημερινή», «σύμφωνα μὲ τοὺς
εἰδικούς, τὰ “πετσὶ καὶ κόκκαλο”
μοντέλα, ποὺ ἔχουν κατακτήσει τὶς
διεθνεῖς πασαρέλες μετατρέπονται
σὲ πρότυπα αἰσθητικῆς γιὰ τὶς νεαρὲς κοπέλλες, οἱ ὁποῖες βάζουν
σὲ κίνδυνο τὴν ὑγεία τους, προκειμένου νὰ ἀποκτήσουν ἀνάλογη σιλουέτα. Ὁ ρόλος, ἐξ ἄλλου, τῶν
φωτογραφιῶν στὶς σελίδες τοῦ
διαδικτύου εἶναι ἀκριβῶς αὐτός:
Νὰ ἐμπνεύσουν τὶς κοπέλλες, προκειμένου νὰ συνεχίσουν τό... αὐτοκαταστροφικὸ ἔργο τους».
Ἐξάλλου τὰ μυστικὰ τοῦ «καλοῦ
ἀνορεξικοῦ», εἶναι αὐτὰ ἀκριβῶς:
– «Κρέμασε στοὺς τοίχους τοῦ
δωματίου σου φωτογραφίες ἀδύνατων μοντέλων καὶ προσπάθησε
νὰ γίνεις σὰν κι αὐτές»!
– «Ἀντὶ νὰ ἀγοράζεις φαγητό,
ἀγόρασε λουλούδια. Τὸ φαΐ εἶναι
καταθλιπτικό, ἐνῶ τὰ λουλούδια σὲ
κάνουν χαρούμενο»!
– «Κάνε κάτι ὥστε νὰ αἰσθανθεῖς
ἀναγούλα, μετὰ δὲν θὰ θὲς νὰ
φᾶς»!
Στὴν ἱστοσελίδα τοῦ «Σωματείου τῶν ἐργαζομένων στὰ κέντρα
πρόληψης», μὲ τίτλο «Pro-Ana, Μία
περιήγηση στὸν ἱστότοπο τῆς ψυχογενοῦς ἀνορεξίας», διαβάζουμε
τοῦτο τὸν τόσο σημαντικὸ προβληματισμό:
«Τί εἶναι τελικὰ τὸ pro ana; Μία
συνεύρεση ἀτόμων μὲ ἀνορεξία,
ποὺ προσπαθοῦν νὰ ἐκλογικεύσουν καὶ νὰ νομιμοποιήσουν τὶς
δυσκολίες τους ἢ ἕνα κίνημα χειραγώγησης μὲ βαθύτερους σκοποὺς καὶ αἴτια; Ὑπάρχει, ἆραγε, κάποιος φορέας ἢ πρόσωπο ἐξουσίας
πού κινεῖ τὰ νήματα πρὸς συγκεκριμένες κατευθύνσεις, ἐκμεταλλευόμενος τὴν εὐαλωτότητα τῶν
συγκεκριμένων μελῶν;
Πρόκειται, δηλαδή, γιὰ θύματα
καὶ φερόμενους δράστες; Δράστες
πού εὐνοοῦνται ἀπὸ τὴν ὑπάρχουσα κοινωνικὴ τάξη πραγμάτων, γιὰ
νὰ πετύχουν λανθάνοντα ἰδιοτελῆ
συμφέροντα; Ἢ μήπως πρόκειται
γιὰ μία κραυγὴ βοήθειας τῶν ἀτόμων μὲ ἀνορεξία, τὰ ὁποῖα ἐπιθυμοῦν νὰ στηρίξουν μία ἐπιλογή,
ἕνα στόχο καὶ μία νέα κατεύθυνση
ζωῆς ἢ νὰ πετύχουν μὲ ἕνα διαστρεβλωμένο τρόπο μία ἀναδιάρθρωση καὶ καινούργια ὀργάνωση
τῆς κοινωνίας;».
Λοιπόν, ἂς μᾶς προβληματίσει
ὅλους αὐτὸ τὸ τόσο καίριο ἐρώτημα…
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φυλ. 2000, 29 Νοεμβρίου 2013