Είναι στ' αλήθεια τολμηρός,
άτρομος και σίγουρα δεν επιδιώκει το να είναι αρεστός στους ανθρώπους παρά μόνο
στον Θεό όποιος ιδίως στις μέρες μας ομιλεί για πνευματικό νόμο. Οι προφήτες
κατά την Παλαιά Διαθήκη ήταν το στόμα του λαλούντος Θεού. Δίδασκαν, ήλεγχαν
και προετοίμαζαν τους ανθρώπους, επισημαίνοντάς τους τις συνέπειες των φαύλων
πράξεών τους. Στις μέρες μας, δυστυχώς εισπράττουμε εσφαλμένα και λογαριάζουμε
όσους κομίζουν τέτοιον λόγο, ως μαντείες και ως μάντεις αντίστοιχα.
Δεν πάει πολύς καιρός αφ ότου
επισκεφθήκαμε έναν κατά την κρίση μας ιδιαιτέρως φωτισμένο εκ Θεού Γέροντα, σε ένα κελί
«σύννεφο» στις Καρυές του Αγίου Όρους.
Αυτοί οι άνθρωποι, δέχονται καθημερινά πλήθος ερωτήσεων απ τους επισκέπτες
προσκυνητές και εκείνοι οι ευλογημένοι, από αγάπη και με αγάπη, προσπαθούν να
μην κακοκαρδίσουν κανέναν, αλλά ταυτόχρονα με θαυμαστή διάκριση, προσπαθούν να
μην φύγει και κανείς από το ταπεινό τους κελίον, δίχως ωφέλεια αληθινή για την
ψυχή και προβληματισμό για την πνευματική του κατάσταση. Ήμασταν αρκετοί εκείνο
το μεσημεράκι του φετινού Φθινοπώρου και μέσα στον καταιγισμό των αποριών που δέχτηκε ο πάτερ, έγινε και η ερώτηση
σχετικά με τα μελλούμενα και τις προγνώσεις των ημερών μας .
-Γέροντα, ακούγεται πως έρχεται καταστροφή, πόλεμος! Ακούμε για τις προφητείες
και είναι αλήθεια πως τρομάζουμε κάπως!
Μια φράση μόνο βγήκε από τα χείλη
του σαν απάντηση:
-Παιδιά μου, καμιά προφητεία δεν είναι προφητεία αν δεν βγει αληθινή!
Αυτό είπε μόνο και σιώπησε! Μαζί
του και εμείς, που αναρωτιόμαστε τι ήθελε να μας πει …
Ας το σκεφτούμε λίγο αδελφοί μου.
Εκεί είναι η διαφορά θαρρούμε, η οποία πρέπει να μας κάνει να είμαστε
ιδιαιτέρως προσεκτικοί ώστε να μην απαξιώνουμε και να μην ομογενοποιούμε τις γνήσιες φωνές όπως αυτή του μακαριστού
επισκόπου Αυγουστίνου! Η διαφορά έγκειται στην πρόθεση και στον σκοπό όσων
στομάτων του Θεού μας μεταφέρουν τα μελλούμενα, τα επερχόμενα δεινά. Δεν
προφητεύουν οι Άγιοι Γέροντες για να επαληθευθούν και να δικαιωθούν ως
φερέγγυοι και αξιόπιστοι. Εύχονται με όλην την δύναμη της ψυχής τους, να
βρεθούν σύγχρονοι Νινευίτες να τους διαψεύσουν και να κάνουν τον Θεό να …μετανοήσει, να μακροθυμήσει, να παρατείνει το έλεος και την χρηστότητά Του. Όσοι χαρισματούχοι τέτοιοι άνθρωποι, κληρικοί
και λαϊκοί, μιλούν έχοντας το εκ Θεού δοθέν προορατικό χάρισμα (ένα
παράδειγμα ακόμα ο Άγιος Γέροντας
Παϊσιος που μάλιστα θέλησε αυτές οι προρρήσεις του να υπάρχουν χειρόγραφες και
άρα απρόσβλητες -αυθεντικές), δεν
επιδιώκουν (πλην φυσικά θλιβερών εξαιρέσεων …δεν μιλάμε για κερδοσκόπους και
κακοδόξους μισθοφόρους τσαρλατάνους) τον εντυπωσιασμό αλλά την μετάνοιά μας και
μόνο αυτή! Πονούν λοιπόν και προτρέπουν σε λυτρωτική μετάνοια! Ο Θεός
γνωρίζει αλλά δεν προορίζει! Μας έχει παραχωρήσει την ακλόνητη δύναμη του
αυτεξουσίου! Εμείς ...θα διαψεύσουμε τον ...Θεό...;;; Δεν είναι προαποφασισμένο λοιπόν τίποτα! Δεν υφίσταται μιας
νομοτελειακής φύσεως εξέλιξη των πραγμάτων, αναπόφευκτη και προαποφασισμένη!
ΕΜΕΙΣ αμαρτάνουμε και μη επιστρέφοντας, μη μετανοώντας γινόμαστε οι απόλυτοι
ελεγκτές, καθορίζοντας αποκλειστικά τις εξελίξεις
και τους …καιρούς. Πως; Νομιμοποιώντας και διαφημίζοντας το άθεσμο στην
θεοστυγή εποχή μας! Σύμφωνα με τις επίσημες μόνο καταγραφές (οι ανεπίσημες
διπλασιάζουν τον αριθμό) στην Ελλάδα πραγματοποιούνται κατ έτος 250.000
εκτρώσεις! Αν διαιρέσουμε το νούμερο με το 365 των ημερών του έτους θα
διαπιστώσουμε ότι επισήμως καθημερινά στην Ελλάδα φονεύονται 685 ζωές!
Επισήμως …! Αυτό είναι πανδημία!
Εκδημία αποδημία και εξορία … Και αυτή εκούσια από πατρίδα ποθεινή …Μήπως είναι
και μια από τις αιτίες για όσα δεινά
τώρα μας χτυπούν την πόρτα.
Αλήθεια ποιος μπορεί επίσης να
ξεχάσει ότι πριν λίγο μόλις καιρό με υπουργική απόφαση «κατέβηκε» μια αφίσα από τους σταθμούς του μετρό –αφίσα με
πληρωμένο το διαφημιστικό κόστος – δυο ώρες αφού παρουσιάστηκε στο επιβατικό
κοινό, μόνο και μόνο επειδή ένα αγέννητο βρέφος από την φιλόξενη μήτρα της μάνας
του εκλιπαρούσε να μην φονευθεί; “Αφήστε με να ζήσω” φώναζε το έμβρυο και αυτό
από τους…ιθύνοντες θεωρήθηκε …παραπληροφόρηση!
Το ζήτημα λοιπόν, στην περίπτωση
αυτών που προλέγουν, είναι αφενός να μην τους εκλαμβάνουμε ως μέντιουμ και
μελλοντολόγους και αφετέρου, όπερ και το κυριότερο, να εισπράξουμε ψυχωφελώς και να εκμεταλλευτούμε αυτές τις θείες
προειδοποιήσεις! Αν υποδεχθούμε τους λόγους τους ως ουράνια κελεύσματα και
παραινέσεις για να μετανοήσουμε, να κλάψουμε, να γονατίσουμε και κυρίως να
αυτομεμφθούμε, τότε έχουν τεράστια αξία για την ψυχή μας! Αν αντιθέτως τους εκλάβουμε
ως πιασάρικους και μαγνήτες του
φιλοπερίεργου, συναρμοσμένους με την
ζοφερή πραγματικότητα και ως εργαλεία εντυπωσιασμού των υπολοίπων, ακόμα –ακόμα για να αυξηθεί η κυκλοφορία
εντύπων εκδόσεων και η επισκεψιμότητα διαδικτυακών τόπων, τότε… άνθρακες ο θησαυρός.
Εμείς εν τοιαύτη περιπτώσει, απλά αρεσκόμαστε στο να προφητολογούμε και να
εσχατολογούμε, αλλά ως εκεί και μόνο! Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η προφητεία
αποτελεί μόνο το μέσο! Η μετάνοια είναι
ο σκοπός!
Δεν κηρύττουν αυτές οι
ευλογημένες φωνές χαιρέκακα δεινά και συμφορές! Κρούουν καμπάνες αλλαγής
πλεύσης! Και χαίρονται μόλις διαψεύδονται δια φιλανθρωπίαν και αυτοί όπως ο
Κύριος κατά το Χρυσοστομικό λόγιον, έστω και αν γνωρίζουν πως αυτή η διάψευσή τους,δεν
είναι τίποτα άλλο παρά μια ανανεούμενη αναστολή .
Σαράντα και πλέον χρόνια πριν …Τέλη
δεκαετίας του 1970. Ένας οδηγός ταξί
στην Αθήνα πήρε αγώι έναν Ιερωμένο, με
προορισμό την Εκκλησία του Αγίου Προφήτου Ηλιού στην Καστέλα και στον
περίβλεπτο λόφο της Πειραϊκής αυτής συνοικίας. Μόλις έφτασε, γυρίζει και …αποσβολώνεται ! Ο ρασοφόρος Γέροντας είχε εξαφανιστεί! Ένα κομμάτι λευκό χαρτί μόνο στην θέση που καθόταν και λίγες γραμμές σημειωμένες
πάνω του: Μεταννοήσατε! Κλάψατε! Έρχεται! Έρχεται! Σφαγή! (Το περιστατικό
αυτό, μετέφερε σε ένα από τα κηρύγματα των τελευταίων του χρόνων, ο μακαριστός
Δημήτριος Παναγόπουλος) Είχε και υπογραφή βεβαίως εκείνο το σημείωμα! Ηλίας ο Θεσβίτης! Κάποιοι που αυτό το
είχαν ακούσει τότε, πριν από σαράντα χρόνια δηλαδή, τι θα σκέφτηκαν αδελφοί μου; Πρώτον: Τρελάθηκε και είναι για το ψυχιατρείο ο Παναγόπουλος, που μεταφέρει
στον κόσμο τέτοια γεγονότα! Δεύτερον και στο σήμερα : Παραμύθια μας πούλησε ο Παναγόπουλος!
Ορίστε, σαράντα χρόνια κύλησαν και τίποτα δεν έγινε! Το τίποτα βέβαια είναι
σχετικό, αν το θεωρήσουμε υπό το πρίσμα της
παγκόσμιας ιστορικής καταγραφής των τελευταίων 4 δεκαετιών.
Αλλά ας το
εξειδικεύσουμε στην Ελληνική περίπτωση. Φαίνονται πολλά τα σαράντα χρόνια του
Παναγόπουλου ή τα τριάντα του μακαριστού Επισκόπου Φλωρίνης Πρεσπών και
Εορδαίας κυρού Αυγουστίνου Καντιώτη, όταν το 1990 μιλούσε για σοβαρή και
ανεπανάληπτη επιδημία που έρχεται εξ
ανατολών με περίεργο όνομα που θα εξευτελίσει τους πάντες …αφού δεν μετανοούμε …;
https://www.youtube.com/watch?v=etH1WhgVSJ8
Είναι ανώφελη αδελφοί μου
συναμαρτωλοί η χρηστότητα και η μακροθυμία του Κυρίου μας, αν δεν οδηγεί σε
μετάνοια . (…ἢ τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος
αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς μακροθυμίας καταφρονεῖς, ἀγνοῶν ὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ
Θεοῦ εἰς μετάνοιάν σε ἄγει; Ρωμ/2,4). Επιπλέον χίλια χρόνια δικά μας είναι
σαν μια μέρα του Κυρίου! Ούτε σαράντα ούτε πενήντα ούτε εκατό χρόνια κι αν περάσουν, μπορούν να μας κάνουν να λοιδωρήσουμε
και να απαξιώσουμε όλους εκείνους, που με πόνο καρδιάς μιλούν για τα επερχόμενα, τα οποία όλοι μας πλέον τα θεωρούμε ως
μια φυσιολογική κατάληξη και ως μια ενεργοποίηση του λεγομένου πνευματικού
νόμου. Έλεγε ο Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης: …Ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ θυμηθῆ ὁ ἄνθρωπος τὸν Θεό καὶ νὰ ζητήση
βοήθεια.. δὲν εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς τὰ κανονίζει ἔτσι καὶ βγάζει μία διαταγή νὰ ἔρθη
κάποια συμφορά στὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ ὁ Θεὸς βλέπει μέχρι ποὺ θὰ φθάση ἡ κακία τῶν ἀνθρώπων
καὶ ὅτι δὲν θὰ ἀλλάξουν, καὶ γι' αὐτὸ ἐπιτρέπει νὰ συμβῆ μία συμφορά, γιὰ νὰ
συνετισθοῦν. Ὄχι ὅτι τὰ κανόνισε ἔτσι ὁ Θεός….(Αγίου Παϊσίου του
Αγιορείτου, “Πνευματική Αφύπνιση, Λόγοι Β’”, Έκδοσις Ιερόν Ησυχαστήριον
«Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1999)
Ας κλάψουμε, ας μετανοήσουμε και
ας κάνουμε τον Κύριο να παρατείνει το έλεός Του! Ως σύγχρονοι Νινευίτες,
επιπλέον ας μην ξεχνάμε ότι η Νινευή εντέλει και αρκετούς χρόνους μετά την προφητεία του Ιωνά κατεστράφη, αφού οι
κάτοικοί της λησμόνησαν και πάλι τα
δικαιώματα τις κρίσεις και τα χρηστά μαρτύρια του Κυρίου.
Γιατί η μετάνοια δεν είναι κάτι
ευκαιριακό, προσωρινό, δεν είναι ένα καλόπιασμα του Θεού και ένα ξεγλίστρημα
από τον Νόμο του Κυρίου. Είναι διαρκής και ατελεύτητη κατάσταση. Άληκτη και
παρούσα όπως η Θεία Δικαιοσύνη!
Πρέπει όμως να χει ρίζες από
πλάτανο και όχι από βασιλικό, έστω κι αν αυτός ευωδιάζει …
Νώντας Σκοπετέας
Αποσπάσματα από
ομότιτλη εκπομπή (3 μέρη)