Κήρυγμα στους καιρούς των άδειων εκκλησιών
Αγαπητοί μου τοίχοι, σεβαστά στασίδια και καρέκλες
Εδώ και εκατοντάδες ή δεκάδες ή μερικά χρόνια, όλοι ακούσατε, κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, τον λόγο του Ευαγγελίου, τις Εκτενείς δεήσεις, τις προσευχές και τις εκφωνήσεις, τα κηρύγματα. Συγκλονιστήκατε στο άκουσμα του ''Τρισάγιου Ύμνου'', κλίνατε τα κεφάλια σας στον ''Χερουβεικό Ύμνο'', ιερός φόβος σας κατάλαβε στο ''Σε Υμνούμεν'', όταν κοινωνούσαν οι λειτουργοί και οι πιστοί.
Μετά την απόλυση, φεύγοντας οι πιστοί και μένοντας μόνα στον ναό, δακρύσατε. Μείνατε μόνα σας με τον Πανταχού Παρών Θεό, με την Παναγία και με όλους τους Αγίους. Εσείς είχατε την μεγαλύτερη λαχτάρα από την μία Θεία Λειτουργία στην άλλη. Εσείς είχατε την πιο θερμή αγάπη από το ένα Ευαγγέλιο στο άλλο. Εσείς νιώσατε τον πιο μεγάλο συγκλονισμό σε κάθε καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων. Συχνά δεχτήκατε τους πιστούς, τους πιο κρύους το Πάσχα και τα Χριστούγεννα, τους πιο χλιαρούς τις Κυριακές και στις γιορτές. Η φωνή της καμπάνας σάς αγαλλίασε, το πέτρωμα των ψυχών σάς λύπησε, η αμετανοησία τον ανθρώπων σάς στενοχώρησε.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, εδώ και μερικές εβδομάδες, δεν μπορούν να διαβούν την πόρτα σας. Οι πόρτες του ναού είναι κλειδωμένες, όπως κλειδωμένες τις βρήκαν και οι μωρές παρθένες της Παραβολής. Ο κατακλυσμός έχει αρχίσει, η κιβωτός του Νώε όμως κλειδώνει απ'έξω. Τα νερά του θανάτου άρχισαν να φουσκώνουν. Οι λόφοι θα σκεπαστούν, τα βουνά θα πνιγούν. Μόνο η κορυφή του εσχατολογικού Αραράτ περιμένει την Κιβωτό του Νώε και της Εκκλησίας του Χριστού. Το ουράνιο τόξο της υπόσχεσης θα εμφανιστεί στα σύννεφα. Η ευωδία της θυσίας του Νώε θα υψωθεί προς τον Ουρανό. Ένα μυστικό μνημόσυνο θα γίνεται ακατάπαυστα, για τις ψυχές όσων πέθαναν από τον κορωνοϊο και όσων πνίγηκαν από τις πλημμύρες των καιρών.
Γι'αυτό σήμερα, άγιοι τοίχοι, σεβαστά αναλόγια του Δαβίδ, σιωπηλές και ταπεινές καρέκλες του Τελώνη, το κήρυγμά μου απευθύνεται σε εσάς. Κλαίνε οι Άγιοι στους τοίχους, θρηνούν τα δισκοπότηρα στα Άγια Βήματα, παραπονούνται τα λάβαρα, δακρύζουν οι εικόνες στο τέμπλο για τα κεριά που δεν ανάβονται πια.
Ο Σταυρός του Κυρίου όμως υψώνεται πάνω απ'όλους και απ'όλα τα μανιασμένα κύματα των καιρών που ζούμε.
Σεβαστοί τοίχοι: Συγχωρέστε εμάς που ήμασταν και ακόμη είμαστε «τοῖχοι κεκονιαμένοι» (Πραξ.Αποστόλων 23,3) στην Εκκλησία του Χριστού.
Αρχιερέας Δανιήλ (Στοενέσκου)
20 Μαρτίου 2020