Ὥς τώρα λέγαμε, καὶ πολὺ σωστά, ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἀνήκει στοὺς
Ἕλληνες. Ἆραγε ποῦ θὰ ἀνήκει ἡ Ἑλλάδα χωρὶς τοὺς Ἕλληνες; Ναί, εἶναι
παράξενο τὸ ἐρώτημα. Ὁ Θεὸς νὰ φυλάξει νὰ μὴ συμβεῖ ποτὲ αὐτό. Καὶ νὰ
μᾶς φωτίσει, γιὰ νὰ σωθεῖ ἡ Πατρίδα μας. Ἀλλὰ περὶ τίνος πρόκειται
ἀκριβῶς;
Πρόκειται γιὰ τὴν μεγαλύτερη ὥς τώρα ἀπειλή, τὸ δημογραφικὸ πρόβλημα. Τὸ ὁποῖο ὄχι μόνο παίρνει καθημερινὰ μεγαλύτερες διαστάσεις, ἀλλὰ ἔχει καὶ μεγάλο βάθος. Τόσο μεγάλο, ποὺ ἀγγίζει πλέον τὸ ἴδιο τὸ φρόνημά μας καὶ τὶς ἀξίες μας. Ναί!
Κανένας ἐχθρὸς τῆς Ἑλλάδος, ὥς καὶ ὁ πλέον κακὸς καὶ ὁρκισμένος γι’ αὐτό, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ τὴν πλήξει τόσο καίρια καὶ ἀποτελεσματικά, ὅσο μὲ αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν σήμερα στὸ δημογραφικὸ θέμα.
Πραγματοποιοῦμε λιγότερους γάμους, χωρίζουμε γρήγορα καὶ πολὺ εὔκολα, γεννᾶμε ὅλο καὶ λιγότερα παιδιὰ καὶ σὲ μεγαλύτερη ἡλικία, οἱ οἰκογένειες ἀπὸ πολύτεκνες μετατρέπονται σὲ μονογονεϊκὲς κ.λπ. Τὴν κατάσταση ἦρθε νὰ ἐπιδεινώσει, λόγω τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, καὶ ἡ μετανάστευση μέρους αὐτῶν τῶν παιδιῶν ποὺ μᾶς ἀπέμειναν (ὑπολογίζονται σὲ 500.000 τὴν τελευταία 10ετία)!
Αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ κενό, εἶναι καὶ τὸ ρῆγμα ποὺ δημιουργεῖται κάτω ἀπὸ τὰ πόδια μας, τὸ ὁποῖο δυστυχῶς ὅλο καὶ μεγαλώνει!
Κι ἐπειδὴ οἱ ἀριθμοὶ εἶναι πάντοτε ἀποκαλυπτικοί, ἂς δοῦμε ἐν συντομίᾳ μερικοὺς ἀπ’ αὐτούς, προκειμένου νὰ γίνουν καλύτερα κατανοητὰ αὐτὰ ποὺ ἀναφέρουμε. Ἔχουμε, λοιπόν:
• Οἱ γεννήσεις εἶναι πλέον λιγότερες ἀπὸ τοὺς θανάτους καί, γιὰ πρώτη φορά τὸ 2015, ὁ ἑλληνικὸς πληθυσμὸς μειώθηκε ἀπὸ 11,1 ἑκατ. ποὺ ἦταν τὸ 2011 σὲ 10,5 ἑκατ.
• Πιὸ συγκεκριμένα οἱ γεννήσεις εἶναι κάτω τῶν 100.000 (ὅταν στὶς ἀρχὲς τὶς προηγούμενης 10ετίας ἦταν τῆς τάξης τῶν 110.000 – 120.000 τὸν χρόνο) καὶ λιγότερες τῶν θανάτων (τὸ 2019 εἴχαμε 86.440 γεννήσεις καὶ 119.446 θανάτους)!!!
• Τὸ 1961 μόλις τὸ 8% τοῦ πληθυσμοῦ μας ἦταν ἡλικίας ἄνω τῶν 65 ἐτῶν. Τὸ 2019 τὸ ποσοστὸ αὐτὸ ἔφθασε τὸ 21%!!!
• Τὸ 1961, ἐπίσης, τὸ ποσοστὸ τῶν παιδιῶν κάτω τῶν 14 ἐτῶν ἦταν 26%. Τὸ 2019 τὸ ποσοστὸ αὐτὸ περιορίστηκε στὸ 14,3%!!!
Ἔτσι ὄχι μόνο λιγοστεύουμε, ἀλλὰ καὶ γερνᾶμε!
• Σύμφωνα μὲ τοὺς εἰδικούς, ἂν ἡ κατάσταση αὐτὴ συνεχιστεῖ, τὸ 2035 ὁ ἑλληνικὸς πληθυσμὸς θὰ μειωθεῖ κατὰ 1,4 ἑκατ., τὸ δὲ 2050 κατὰ 2,5 ἑκατ. Καὶ ἐπιπλέον οἱ ἄνω τῶν 65 ἐτῶν θὰ ἀποτελοῦν τὸ 28% καὶ τὸ 33% ἀντίστοιχα!!!
• Ἡ μέση Ἑλληνίδα δὲν γεννᾶ πλέον οὔτε τὰ 2,1 παιδιὰ ποὺ ἀπαιτοῦνται γιὰ τὴν ἀνανέωση – διατήρηση τοῦ πληθυσμοῦ, ἀλλὰ μόλις 1,38 παιδιά!!! Μάλιστα ὁ δείκτης αὐτός, τῆς γονιμότητας, ὅπως λέγεται, εἶναι ἀπ’ τοὺς χαμηλότερους στὸν κόσμο. Ἂς σημειωθεῖ ὅτι τὸ 1960 ἦταν 2,3 παιδιά.
• Κατὰ μέσον ὅρο οἱ Ἑλληνίδες ἀποκτοῦν τὸ πρῶτο τους παιδὶ στὴν ἡλικία τῶν 30,3 ἐτῶν (ἀπὸ 28,8 ποὺ ἦταν τὸ 2008), ἐνῷ στὴν Ε.Ε. εἶναι τὰ 29 ἔτη!
Ἀρχίζουν ἀπ’ τὸ πρῶτο καὶ κύριο ποὺ εἶναι ὁ ἀφανισμὸς τοῦ ἔθνους μας καὶ συνεχίζουν μὲ αὐτὲς στὴν οἰκονομία (μέχρι καὶ τὸ ΔΝΤ ἔκανε δυσμενέστερες τὶς προβλέψεις του γιὰ τὴν μακροχρόνια ἀνάπτυξη τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας ἀπὸ τὴν ὑπογεννητικότητα καὶ τὴ γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ!), τὸ ἀσφαλιστικὸ σύστημα (μικρότερες εἰσφορὲς καὶ μεγαλύτερες δαπάνες κοινωνικῆς ἀσφάλισης καὶ περίθαλψης), τὶς ἔνοπλες δυνάμεις καὶ τὴν ἀσφάλεια τῆς Χώρας μας κ.λπ. καὶ φθάνουν ὥς καὶ τὴν ἔλλειψη τῆς δυναμικῆς ποὺ χαρακτηρίζει τοὺς νέους ἀνθρώπους.
Ἀξίζει ἀκόμη νὰ σημειωθεῖ ἐπ’ αὐτοῦ ὅτι μία αὔξηση τοῦ πληθυσμοῦ κατὰ 100.000 ἄτομα ὁδηγεῖ σὲ ἄνοδο τοῦ κατὰ κεφαλὴν ΑΕΠ κατὰ 3%, ἐνῷ μία αὔξηση κατὰ 50.000 τῶν ἡλικιωμένων (ἀπὸ 65 ἐτῶν καὶ πάνω) ὁδηγεῖ σὲ μείωση τοῦ κατὰ κεφαλὴν ΑΕΠ κατὰ 15%!!!
Τί νὰ πεῖ δὲ κανεὶς καὶ γιὰ τὴν τυχὸν ἀντικατάσταση τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τοὺς μετανάστες (Θεὸς φυλάξει!) οἱ ὁποῖοι προέρχονται ἀπὸ πολλὲς χῶρες μὲ ἄλλη κουλτούρα, θρησκεία, πολιτισμό, μορφωτικὸ ἐπίπεδο κ.λπ.;
Πολλοὶ ἐπικαλοῦνται τὶς οἰκονομικὲς συνθῆκες. Ἀσφαλῶς ἰσχύουν αὐτές, ἀλλὰ δὲν εἶναι οἱ μόνες. Γιατί πολύτεκνες οἰκογένειες εἶναι συνήθως οἱ φτωχότερες καὶ ὄχι αὐτὲς ποὺ εἶναι αὐτάρκεις οἰκονομικὰ καὶ πλούσιες.
Ἐπ’ αὐτοῦ ἂς ληφθεῖ ὑπόψη ὅτι, σύμφωνα μὲ τὸν Ο.Η.Ε., ὁ πληθυσμὸς τῆς Ἑλλάδος εἶναι ὁ 6ος πιὸ γηρασμένος πληθυσμὸς τοῦ κόσμου, ἐνῷ ἡ Ἑλλάδα δὲν εἶναι βέβαια ἡ 6η πιὸ φτωχὴ χώρα τοῦ κόσμου!!!
Καὶ ἐπιπλέον, σύμφωνα μὲ στοιχεῖα τῆς EUROSTAT, ἀκόμη καὶ σ’ αὐτὴν τὴν γηράσκουσα Ε.Ε., ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἡ 2η πιὸ γηρασμένη χώρα της, μετὰ τὴν Ἰταλία!!!
Ἑπομένως πρέπει νὰ ἀναζητήσουμε ἀλλοῦ τὶς αἰτίες, ὅπως στὴν κατάσταση τῆς σύγχρονης οἰκογένειας, γιὰ παράδειγμα.
Τί παρατηρεῖ κανεὶς ἐδῶ; Μείωση τῶν γάμων, αὔξηση τῶν διαζυγίων, αὔξηση τῶν ἀποκαλουμένων «ἐλευθέρων συμβιώσεων», αὔξηση τῶν ἐκτὸς γάμου γεννήσεων, αὔξηση τῶν μονογονεϊκῶν οἰκογενειῶν κ.λπ. Ἔτσι δὲν ἐκλείπει πλέον ἡ πολύτεκνη οἰκογένεια μόνο, ἀλλὰ διέρχεται μεγάλη κρίση καὶ ἡ ἴδια ἡ ὀλιγομελὴς οἰκογένεια. Πῶς νὰ γεννηθοῦν ἔτσι παιδιά;
Ἀξίζει νὰ τονιστεῖ ἐπ’ αὐτοῦ τὸ ἑξῆς: Τὸ 2005 ἀνὰ 1.000 κατοίκους ἀντιστοιχοῦσαν 5,5 γάμοι καὶ 1,2 διαζύγια. Τὸ 2017 ἡ ἀναλογία αὐτὴ ἔγινε 4,7 γάμοι καὶ 1,8 διαζύγια! Μάλιστα στὴν περίοδο 2014 – 2017 εἴχαμε 51.637 γάμους καὶ 15.058 διαζύγια τὸν χρόνο!!!
Ἐπιπλέον ἀξίζει νὰ τονιστεῖ ὅτι ἀπὸ τὸ 2012 οἱ πολιτικοὶ γάμοι εἶναι περισσότεροι ἀπὸ τοὺς θρησκευτικοὺς [σὲ σύνολο 49.705 γάμων, οἱ 25.725 ἦταν πολιτικοὶ (52%) καὶ οἱ 23.980 (48%) ἦταν θρησκευτικοί]. Ἀπὸ τότε, τὸ 2012 δηλαδή, τὸ 50% ἕως τὸ 52,1% τῶν γάμων εἶναι πολιτικοί!!!
Ἀνερχόμενα εἶναι καὶ τὰ σύμφωνα συμβίωσης. Τὸ 2009 ὅταν ξεκίνησαν (μὲ τὸ νόμο!) ἦταν μόλις 161. Ἔκτοτε παρουσιάζουν ραγδαία αὔξηση ἀπὸ χρόνο σὲ χρόνο καὶ τὸ 2018 ξεπέρασαν τὶς 6.000!!!
Ἑπομένως οἱ ρίζες τοῦ προβλήματος εἶναι πολὺ βαθιὲς καὶ δὲν εἶναι μόνο οἱ οἰκονομικὲς συνθῆκες, ὅπως νομίζουμε.
Ἄν, Θεὸς φυλάξει γίνει αὐτό, τότε δὲν θὰ μιλᾶμε πιὰ γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ πραγματικὰ γιὰ μιὰ ἄλλη χώρα καὶ μάλιστα οὔτε σὲ 2-3 δεκαετίες ἂν ἡ ἀπαράδεκτη αὐτὴ κατάσταση συνεχιστεῖ!
Σήμερα μιλᾶμε πολὺ γιὰ τὴν ἀνάπτυξη καὶ γιὰ τὶς ἀναπτυξιακὲς πολιτικές. Ἀλλὰ καμμία πολιτικὴ δὲν εἶναι πιὸ ἀναπτυξιακὴ ἀπὸ τὴν πολιτικὴ στήριξης τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας.
Στὴν Κύπρο, ἤδη ἀπὸ τὸ 2009 ἔχει συσταθεῖ Ἐθνικὸς Φορέας Δημογραφικῆς καὶ Οἰκογενειακῆς Πολιτικῆς γιὰ τὴν χάραξη στρατηγικῶν στὸ θέμα. Στὶς Σκαδιναβικὲς χῶρες καὶ στὴ Γαλλία ἡ κατάσταση εἶναι καλύτερη λόγω τῶν πολιτικῶν ποὺ ἐφαρμόζουν.
Σὲ τέτοιες πολιτικὲς στήριξης τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας, ἀσφαλῶς καὶ ἐπιβάλλεται νὰ προβεῖ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ τροφοδότρια αὐτὴ τοῦ Γένους μας, πέραν αὐτῶν ποὺ ἤδη κάνει (σκεφθεῖτε τί θὰ γινόταν ἂν ἔλειπε καὶ ἡ Ἐκκλησία!).
Ὅμως πολλὰ ἔχουμε νὰ κάνουμε κι ἐμεῖς ὅλοι, ἀκόμη κι ἂν δὲν μποροῦμε νὰ γεννήσουμε. Ἀπ’ τὸ νὰ εἴμαστε λίαν εὐαισθητοποιημένοι στὸ θέμα, ὥς τὸ νὰ βοηθήσουμε καὶ νὰ ἐνισχύσουμε τοὺς νέους νὰ ἀποκτήσουν παιδιά, τὸ νὰ εἴμαστε δίπλα σὲ ὅσους ἔχουν, ὅπως γινόταν στὶς προηγούμενες δεκαετίες κ.λπ., πόσο μᾶλλον ὅταν εἴμαστε παπποῦδες καὶ γιαγιάδες αὐτῶν τῶν παιδιῶν.
Ὑπόψη ὅτι ἡ Πατρίδα μας βρέθηκε καὶ σὲ δεινότερες καταστάσεις στὸ παρελθόν. Ὅπως στὴν περίοδο τῆς ἐπανάστασης τοῦ 1821 ὅπου, ἀμέσως μετὰ ἀπ’ αὐτήν, ὁ πληθυσμὸς ποὺ ἀπέμεινε ἦταν μόλις περὶ τὰ 2 ἑκατ. Ὅμως μὲ τὸ φρόνημα, τὶς ἀξίες, ἀλλὰ καὶ θεσμοὺς ὅπως ἡ οἰκογένεια ποὺ εἶχε, μεγαλούργησε. Καὶ μετὰ τὸν Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο ἦταν πολὺ μεγάλες οἱ ἀπώλειες, ὅπως καὶ ἡ μετανάστευση τῶν Ἑλλήνων. Ὅμως γιὰ τοὺς ἴδιους λόγους ἡ Πατρίδα μας συνέχισε καὶ μάλιστα δυναμικά. Τὸ ἴδιο, μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, πρέπει νὰ γίνει καὶ τώρα…
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
Πρόκειται γιὰ τὴν μεγαλύτερη ὥς τώρα ἀπειλή, τὸ δημογραφικὸ πρόβλημα. Τὸ ὁποῖο ὄχι μόνο παίρνει καθημερινὰ μεγαλύτερες διαστάσεις, ἀλλὰ ἔχει καὶ μεγάλο βάθος. Τόσο μεγάλο, ποὺ ἀγγίζει πλέον τὸ ἴδιο τὸ φρόνημά μας καὶ τὶς ἀξίες μας. Ναί!
Κανένας ἐχθρὸς τῆς Ἑλλάδος, ὥς καὶ ὁ πλέον κακὸς καὶ ὁρκισμένος γι’ αὐτό, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ τὴν πλήξει τόσο καίρια καὶ ἀποτελεσματικά, ὅσο μὲ αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν σήμερα στὸ δημογραφικὸ θέμα.
* * *
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ζοῦμε πλέον πολὺ περισσότερα χρόνια ἀπ’ ὅ,τι στὸ
παρελθόν, ἀφοῦ τὸ προσδόκιμο τῆς ζωῆς ἔχει ἀνέβει σημαντικά. Παρ’ ὅλα
αὐτὰ ὁ πληθυσμὸς τῆς Πατρίδας μας μειώνεται συνεχῶς, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο
ὀφείλεται σὲ πολλοὺς παράγοντες.Πραγματοποιοῦμε λιγότερους γάμους, χωρίζουμε γρήγορα καὶ πολὺ εὔκολα, γεννᾶμε ὅλο καὶ λιγότερα παιδιὰ καὶ σὲ μεγαλύτερη ἡλικία, οἱ οἰκογένειες ἀπὸ πολύτεκνες μετατρέπονται σὲ μονογονεϊκὲς κ.λπ. Τὴν κατάσταση ἦρθε νὰ ἐπιδεινώσει, λόγω τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, καὶ ἡ μετανάστευση μέρους αὐτῶν τῶν παιδιῶν ποὺ μᾶς ἀπέμειναν (ὑπολογίζονται σὲ 500.000 τὴν τελευταία 10ετία)!
Αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ κενό, εἶναι καὶ τὸ ρῆγμα ποὺ δημιουργεῖται κάτω ἀπὸ τὰ πόδια μας, τὸ ὁποῖο δυστυχῶς ὅλο καὶ μεγαλώνει!
Κι ἐπειδὴ οἱ ἀριθμοὶ εἶναι πάντοτε ἀποκαλυπτικοί, ἂς δοῦμε ἐν συντομίᾳ μερικοὺς ἀπ’ αὐτούς, προκειμένου νὰ γίνουν καλύτερα κατανοητὰ αὐτὰ ποὺ ἀναφέρουμε. Ἔχουμε, λοιπόν:
• Οἱ γεννήσεις εἶναι πλέον λιγότερες ἀπὸ τοὺς θανάτους καί, γιὰ πρώτη φορά τὸ 2015, ὁ ἑλληνικὸς πληθυσμὸς μειώθηκε ἀπὸ 11,1 ἑκατ. ποὺ ἦταν τὸ 2011 σὲ 10,5 ἑκατ.
• Πιὸ συγκεκριμένα οἱ γεννήσεις εἶναι κάτω τῶν 100.000 (ὅταν στὶς ἀρχὲς τὶς προηγούμενης 10ετίας ἦταν τῆς τάξης τῶν 110.000 – 120.000 τὸν χρόνο) καὶ λιγότερες τῶν θανάτων (τὸ 2019 εἴχαμε 86.440 γεννήσεις καὶ 119.446 θανάτους)!!!
• Τὸ 1961 μόλις τὸ 8% τοῦ πληθυσμοῦ μας ἦταν ἡλικίας ἄνω τῶν 65 ἐτῶν. Τὸ 2019 τὸ ποσοστὸ αὐτὸ ἔφθασε τὸ 21%!!!
• Τὸ 1961, ἐπίσης, τὸ ποσοστὸ τῶν παιδιῶν κάτω τῶν 14 ἐτῶν ἦταν 26%. Τὸ 2019 τὸ ποσοστὸ αὐτὸ περιορίστηκε στὸ 14,3%!!!
Ἔτσι ὄχι μόνο λιγοστεύουμε, ἀλλὰ καὶ γερνᾶμε!
• Σύμφωνα μὲ τοὺς εἰδικούς, ἂν ἡ κατάσταση αὐτὴ συνεχιστεῖ, τὸ 2035 ὁ ἑλληνικὸς πληθυσμὸς θὰ μειωθεῖ κατὰ 1,4 ἑκατ., τὸ δὲ 2050 κατὰ 2,5 ἑκατ. Καὶ ἐπιπλέον οἱ ἄνω τῶν 65 ἐτῶν θὰ ἀποτελοῦν τὸ 28% καὶ τὸ 33% ἀντίστοιχα!!!
• Ἡ μέση Ἑλληνίδα δὲν γεννᾶ πλέον οὔτε τὰ 2,1 παιδιὰ ποὺ ἀπαιτοῦνται γιὰ τὴν ἀνανέωση – διατήρηση τοῦ πληθυσμοῦ, ἀλλὰ μόλις 1,38 παιδιά!!! Μάλιστα ὁ δείκτης αὐτός, τῆς γονιμότητας, ὅπως λέγεται, εἶναι ἀπ’ τοὺς χαμηλότερους στὸν κόσμο. Ἂς σημειωθεῖ ὅτι τὸ 1960 ἦταν 2,3 παιδιά.
• Κατὰ μέσον ὅρο οἱ Ἑλληνίδες ἀποκτοῦν τὸ πρῶτο τους παιδὶ στὴν ἡλικία τῶν 30,3 ἐτῶν (ἀπὸ 28,8 ποὺ ἦταν τὸ 2008), ἐνῷ στὴν Ε.Ε. εἶναι τὰ 29 ἔτη!
* * *
Οἱ ἐπιπτώσεις ἀπὸ τὸν μειούμενο καὶ γηρασκόμενο πληθυσμό, ἀσφαλῶς
εἶναι τόσο πολλὲς καὶ τόσο ὀδυνηρές, ποὺ οὔτε καὶ νὰ τὶς σκέφτεται δὲν
θὰ ἤθελε κανείς!Ἀρχίζουν ἀπ’ τὸ πρῶτο καὶ κύριο ποὺ εἶναι ὁ ἀφανισμὸς τοῦ ἔθνους μας καὶ συνεχίζουν μὲ αὐτὲς στὴν οἰκονομία (μέχρι καὶ τὸ ΔΝΤ ἔκανε δυσμενέστερες τὶς προβλέψεις του γιὰ τὴν μακροχρόνια ἀνάπτυξη τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας ἀπὸ τὴν ὑπογεννητικότητα καὶ τὴ γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ!), τὸ ἀσφαλιστικὸ σύστημα (μικρότερες εἰσφορὲς καὶ μεγαλύτερες δαπάνες κοινωνικῆς ἀσφάλισης καὶ περίθαλψης), τὶς ἔνοπλες δυνάμεις καὶ τὴν ἀσφάλεια τῆς Χώρας μας κ.λπ. καὶ φθάνουν ὥς καὶ τὴν ἔλλειψη τῆς δυναμικῆς ποὺ χαρακτηρίζει τοὺς νέους ἀνθρώπους.
Ἀξίζει ἀκόμη νὰ σημειωθεῖ ἐπ’ αὐτοῦ ὅτι μία αὔξηση τοῦ πληθυσμοῦ κατὰ 100.000 ἄτομα ὁδηγεῖ σὲ ἄνοδο τοῦ κατὰ κεφαλὴν ΑΕΠ κατὰ 3%, ἐνῷ μία αὔξηση κατὰ 50.000 τῶν ἡλικιωμένων (ἀπὸ 65 ἐτῶν καὶ πάνω) ὁδηγεῖ σὲ μείωση τοῦ κατὰ κεφαλὴν ΑΕΠ κατὰ 15%!!!
Τί νὰ πεῖ δὲ κανεὶς καὶ γιὰ τὴν τυχὸν ἀντικατάσταση τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τοὺς μετανάστες (Θεὸς φυλάξει!) οἱ ὁποῖοι προέρχονται ἀπὸ πολλὲς χῶρες μὲ ἄλλη κουλτούρα, θρησκεία, πολιτισμό, μορφωτικὸ ἐπίπεδο κ.λπ.;
* * *
Γιὰ νὰ λυθεῖ σωστὰ αὐτὸ τὸ πρόβλημα, θὰ πρέπει νὰ δοῦμε σὲ βάθος τὶς αἰτίες.Πολλοὶ ἐπικαλοῦνται τὶς οἰκονομικὲς συνθῆκες. Ἀσφαλῶς ἰσχύουν αὐτές, ἀλλὰ δὲν εἶναι οἱ μόνες. Γιατί πολύτεκνες οἰκογένειες εἶναι συνήθως οἱ φτωχότερες καὶ ὄχι αὐτὲς ποὺ εἶναι αὐτάρκεις οἰκονομικὰ καὶ πλούσιες.
Ἐπ’ αὐτοῦ ἂς ληφθεῖ ὑπόψη ὅτι, σύμφωνα μὲ τὸν Ο.Η.Ε., ὁ πληθυσμὸς τῆς Ἑλλάδος εἶναι ὁ 6ος πιὸ γηρασμένος πληθυσμὸς τοῦ κόσμου, ἐνῷ ἡ Ἑλλάδα δὲν εἶναι βέβαια ἡ 6η πιὸ φτωχὴ χώρα τοῦ κόσμου!!!
Καὶ ἐπιπλέον, σύμφωνα μὲ στοιχεῖα τῆς EUROSTAT, ἀκόμη καὶ σ’ αὐτὴν τὴν γηράσκουσα Ε.Ε., ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἡ 2η πιὸ γηρασμένη χώρα της, μετὰ τὴν Ἰταλία!!!
Ἑπομένως πρέπει νὰ ἀναζητήσουμε ἀλλοῦ τὶς αἰτίες, ὅπως στὴν κατάσταση τῆς σύγχρονης οἰκογένειας, γιὰ παράδειγμα.
Τί παρατηρεῖ κανεὶς ἐδῶ; Μείωση τῶν γάμων, αὔξηση τῶν διαζυγίων, αὔξηση τῶν ἀποκαλουμένων «ἐλευθέρων συμβιώσεων», αὔξηση τῶν ἐκτὸς γάμου γεννήσεων, αὔξηση τῶν μονογονεϊκῶν οἰκογενειῶν κ.λπ. Ἔτσι δὲν ἐκλείπει πλέον ἡ πολύτεκνη οἰκογένεια μόνο, ἀλλὰ διέρχεται μεγάλη κρίση καὶ ἡ ἴδια ἡ ὀλιγομελὴς οἰκογένεια. Πῶς νὰ γεννηθοῦν ἔτσι παιδιά;
Ἀξίζει νὰ τονιστεῖ ἐπ’ αὐτοῦ τὸ ἑξῆς: Τὸ 2005 ἀνὰ 1.000 κατοίκους ἀντιστοιχοῦσαν 5,5 γάμοι καὶ 1,2 διαζύγια. Τὸ 2017 ἡ ἀναλογία αὐτὴ ἔγινε 4,7 γάμοι καὶ 1,8 διαζύγια! Μάλιστα στὴν περίοδο 2014 – 2017 εἴχαμε 51.637 γάμους καὶ 15.058 διαζύγια τὸν χρόνο!!!
Ἐπιπλέον ἀξίζει νὰ τονιστεῖ ὅτι ἀπὸ τὸ 2012 οἱ πολιτικοὶ γάμοι εἶναι περισσότεροι ἀπὸ τοὺς θρησκευτικοὺς [σὲ σύνολο 49.705 γάμων, οἱ 25.725 ἦταν πολιτικοὶ (52%) καὶ οἱ 23.980 (48%) ἦταν θρησκευτικοί]. Ἀπὸ τότε, τὸ 2012 δηλαδή, τὸ 50% ἕως τὸ 52,1% τῶν γάμων εἶναι πολιτικοί!!!
Ἀνερχόμενα εἶναι καὶ τὰ σύμφωνα συμβίωσης. Τὸ 2009 ὅταν ξεκίνησαν (μὲ τὸ νόμο!) ἦταν μόλις 161. Ἔκτοτε παρουσιάζουν ραγδαία αὔξηση ἀπὸ χρόνο σὲ χρόνο καὶ τὸ 2018 ξεπέρασαν τὶς 6.000!!!
Ἑπομένως οἱ ρίζες τοῦ προβλήματος εἶναι πολὺ βαθιὲς καὶ δὲν εἶναι μόνο οἱ οἰκονομικὲς συνθῆκες, ὅπως νομίζουμε.
* * *
Κάποιοι ὡς λύση βλέπουν τοὺς μετανάστες, ἂν εἶναι δυνατόν! Καὶ τοῦτο
γιατί οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ προέρχονται ἀπὸ διάφορες χῶρες (Πακιστάν,
Ἀφγανιστάν, Μπαγκλαντές, Ἀφρικανικὲς κ.λπ.) μὲ τελείως διαφορετικὲς
πολιτιστικὲς καὶ θρησκευτικὲς ἀντιλήψεις καὶ μάλιστα εἶναι μὴ
ἀφομοιώσιμοι, ὅπως ὑποστηρίζουν οἱ εἰδικοί, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ
μετατραποῦν σὲ μειονότητες μέσα στὴν ἴδια μας τὴ χώρα!Ἄν, Θεὸς φυλάξει γίνει αὐτό, τότε δὲν θὰ μιλᾶμε πιὰ γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ πραγματικὰ γιὰ μιὰ ἄλλη χώρα καὶ μάλιστα οὔτε σὲ 2-3 δεκαετίες ἂν ἡ ἀπαράδεκτη αὐτὴ κατάσταση συνεχιστεῖ!
* * *
Γιὰ τὴν ἐπιβίωση τοῦ Ἔθνους μας οἱ λύσεις δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι μόνο
οἰκονομικές, ἀλλὰ πρέπει νὰ βλέπουν στὸ βάθος ποὺ εἶναι ἡ βαθύτατα
κλονιζόμενη ἑλληνικὴ οἰκογένεια.Σήμερα μιλᾶμε πολὺ γιὰ τὴν ἀνάπτυξη καὶ γιὰ τὶς ἀναπτυξιακὲς πολιτικές. Ἀλλὰ καμμία πολιτικὴ δὲν εἶναι πιὸ ἀναπτυξιακὴ ἀπὸ τὴν πολιτικὴ στήριξης τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας.
Στὴν Κύπρο, ἤδη ἀπὸ τὸ 2009 ἔχει συσταθεῖ Ἐθνικὸς Φορέας Δημογραφικῆς καὶ Οἰκογενειακῆς Πολιτικῆς γιὰ τὴν χάραξη στρατηγικῶν στὸ θέμα. Στὶς Σκαδιναβικὲς χῶρες καὶ στὴ Γαλλία ἡ κατάσταση εἶναι καλύτερη λόγω τῶν πολιτικῶν ποὺ ἐφαρμόζουν.
Σὲ τέτοιες πολιτικὲς στήριξης τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας, ἀσφαλῶς καὶ ἐπιβάλλεται νὰ προβεῖ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ τροφοδότρια αὐτὴ τοῦ Γένους μας, πέραν αὐτῶν ποὺ ἤδη κάνει (σκεφθεῖτε τί θὰ γινόταν ἂν ἔλειπε καὶ ἡ Ἐκκλησία!).
Ὅμως πολλὰ ἔχουμε νὰ κάνουμε κι ἐμεῖς ὅλοι, ἀκόμη κι ἂν δὲν μποροῦμε νὰ γεννήσουμε. Ἀπ’ τὸ νὰ εἴμαστε λίαν εὐαισθητοποιημένοι στὸ θέμα, ὥς τὸ νὰ βοηθήσουμε καὶ νὰ ἐνισχύσουμε τοὺς νέους νὰ ἀποκτήσουν παιδιά, τὸ νὰ εἴμαστε δίπλα σὲ ὅσους ἔχουν, ὅπως γινόταν στὶς προηγούμενες δεκαετίες κ.λπ., πόσο μᾶλλον ὅταν εἴμαστε παπποῦδες καὶ γιαγιάδες αὐτῶν τῶν παιδιῶν.
* * *
Ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε τὸ πρόβλημα μᾶς ἀφορᾶ ὅλους. Κι ἔχει
ὑπερεπείγουσα προτεραιότητα. Εἶναι ἀνάγκη κήρυξης συναγερμοῦ γιὰ τὴν
ἐπιβίωση τοῦ Γένους. Βρισκόμαστε, ὄντως, μπροστὰ σὲ ἱστορικῆς σημασίας
ἐξελίξεις.Ὑπόψη ὅτι ἡ Πατρίδα μας βρέθηκε καὶ σὲ δεινότερες καταστάσεις στὸ παρελθόν. Ὅπως στὴν περίοδο τῆς ἐπανάστασης τοῦ 1821 ὅπου, ἀμέσως μετὰ ἀπ’ αὐτήν, ὁ πληθυσμὸς ποὺ ἀπέμεινε ἦταν μόλις περὶ τὰ 2 ἑκατ. Ὅμως μὲ τὸ φρόνημα, τὶς ἀξίες, ἀλλὰ καὶ θεσμοὺς ὅπως ἡ οἰκογένεια ποὺ εἶχε, μεγαλούργησε. Καὶ μετὰ τὸν Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο ἦταν πολὺ μεγάλες οἱ ἀπώλειες, ὅπως καὶ ἡ μετανάστευση τῶν Ἑλλήνων. Ὅμως γιὰ τοὺς ἴδιους λόγους ἡ Πατρίδα μας συνέχισε καὶ μάλιστα δυναμικά. Τὸ ἴδιο, μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, πρέπει νὰ γίνει καὶ τώρα…
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος