Ἡ συνάντησις μετὰ τοῦ Κυρίου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2020
Ἀπόστολος: Πράξ. ε΄ 12 – 20
Εὐαγγέλιον: Ἰωάν. κ΄ 19 – 31
Ἑωθινόν: Α΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

“Ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ

ἰδόντες τὸν Κύριον” (Ἰωάν. Κ΄ 20)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ἡ συνάντησις μετὰ τοῦ Κυρίου

Εἶναι ἀπόγευμα ἐκεῖ στὰ Ἱεροσόλυμα, καὶ ἡ πόλις συγκλονίζεται κυριολεκτικῶς ἀπὸ τὴν εἴδησιν ὅτι ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Πρῶται αἱ Μυροφόροι, βλέπουσαι τὸν κενὸν τάφον καὶ μανθάνουσαι παρὰ τοῦ Ἀγγέλου ὅτι ὁ Κύριος, “ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν” (Μᾶρκ. ΙΣΤ΄ 6), σπεύδουν – ἐν συνεχείᾳ – νὰ ἀναγγείλουν τοῦτο τὸ Ἀγγελικὸν μήνυμα καὶ εἰς τοὺς κεκρυμμένους Ἀποστόλους. 

Δύο ἐκ τῶν Δώδεκα, σπεύδουν εἰς τὸ μνημεῖον νὰ διαπιστώσουν “ἰδίοις ὄμμασιν” τὴν ἀλήθειαν τῶν λεγομένων ὑπὸ τῶν γυναικῶν καὶ τούτου γενομένου, …κλείονται καὶ πάλιν εἰς τὸ ὑπερῶον, ἐφ’ ὅσον οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἀπειλοῦν τοὺς πάντας, ὅσοι θὰ ἐτόλμων νὰ πανηγυρίσουν τήν… Ἀνάστασιν! Ἤδη ἔσπευσαν καὶ ἐπλήρωσαν προκειμένου νὰ ἀποσιωπηθῇ ἡ ἀλήθεια… “συμβούλιόν τε λαβόντες ἀργύρια ἱκανὰ ἔδωκαν τοῖς στρατιώταις λέγοντες· εἴπατε ὅτι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς ἐλθόντες ἔκλεψαν αὐτὸν ἡμῶν κοιμωμένων. Καὶ ἐὰν ἀκουσθῇ τοῦτο ἐπὶ τοῦ ἡγεμόνος, ἡμεῖς πείσομεν αὐτόν… “ (Ματθ. Κ΄ 11-15).

Ὅμως, ἡ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως… ἀκόμη κρύπτεται! Μόνον αἱ γυναῖκες ἔχουν ταύτην – ἐκεῖναι αἱ ὁποῖαι εἶδον καὶ τὸν Ἀναστάντα, ἀλλὰ καὶ τὸν Ἄγγελον καὶ συνωμίλησαν μετ’ αὐτῶν – καὶ ἀσυγκράτητοι διακηρύττουν ταύτην εἰς τοὺς μαθητὰς καί τινας ἄλλους… Ὁ Κύριος, θὰ ἐλέγωμεν, εἶναι Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀναμένεται, διὰ νὰ ἐπισφραγίσῃ διὰ τῆς παρουσίας Του τὴν Ἀλήθειαν τοῦ γεγονότος καὶ νὰ λαμπρύνῃ τὴν ὅλην πένθιμον κτίσιν! Καὶ ὄντως, “οὔσης… ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συν­ηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν” (Ἰωάν. Κ΄ 19). Ἡ ἐμφάνισις αὕτη τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου, – ἡ ὁποία καὶ ἐπιβεβαιοῦται διὰ τῆς ἐπιδείξεως τῶν τετρωμένων χειρῶν καὶ τῆς νυγείσης πλευρᾶς – χαροποιεῖ ἀφαντάστως τοὺς μαθητὰς καὶ τοὺς πείθει ὅτι… ὄντως ὁ Κύριος ἠγέρθη!

“Ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ

ἰδόντες τὸν Κύριον” (Ἰωάν. Κ΄ 20)

Ἡ χαρὰ αὕτη τῶν μαθητῶν, δὲν εἶναι μία συνήθης χαρὰ ὡς αὗται αἱ ὁποῖαι συμβαίνουν εἰς τὴν καθημερινότητά μας καὶ εἰς τὴν διάρκειαν τῆς ζωῆς ἡμῶν! Δὲν εἶναι χαρὰ ἐκ τῆς ὁποίας θὰ προέλθουν κέρδη τινὰ ὑλικὰ εἰς τὸν ἔχοντα αὐτήν. Δὲν εἶναι χαρά, προερχομένη ἐκ μιᾶς τινος κοσμικῆς ἐπιτυχίας. Δὲν εἶναι, …ἐκ τῶν συνήθων χαρῶν, τὰς ὁποίας ζοῦν οἱ ἄνθρωποι δι’ ὀλίγας μόνον στιγμάς, ἢ ὥρας, ἢ ἡμέρας, ἢ μῆνας, ἀλλ’ εἶναι χαρά… αἰωνία! Χαρὰ ἡ ὁποία ἐνῶ πληροῖ καὶ κορένει τὸν ἄνθρωπον, ὅστις τὴν ἀπολαμβάνει, οὗτος παραμένει ἀκόρεστος καὶ προσπαθεῖ νὰ τὴν βιώνῃ ἀνὰ πᾶσαν στιγμήν…! Εἶναι ἐκείνη ἡ χαρά, ἡ ὁποία δὲν εἶναι μόνον ἕν ἀνθρώπινον αἴσθημα, ἀλλὰ δι’ αὐτῆς… χαίρουσι τὰ πάντα! “Χαρᾶς τὰ πάντα πεπλήρωται τῆς Ἀναστάσεως τὴν πεῖραν εἰληφότα” (Ἐκ τῆς Ἀναστασίμου ὑμνολογίας).

Εἶναι ἡ χαρὰ ἐκείνη ἥτις δέν… “μοιράζεται”, ἀλλὰ βιοῦται προσωπικῶς, καὶ δι’ ἄλλους εἶναι… χαρὰ ἀνεκλάλητος, δι’ ἄλλους ὅμως εἶναι καί… πένθος καὶ θάνατος αἰώνιος! Συμβαίνει ἐδῶ, κάτι ἀντίστοιχον μὲ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἀναφέρει ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος διὰ τὸν Τίμιον Σταυρόν, “ὁ λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι” (Α΄ Κορινθ. Α΄ 18). Καὶ διὰ τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου… ἄλλοι μὲν χαίρουν καὶ ἀπολαμβάνουν ταύτην, ἕτεροι δέ, …λυποῦνται καὶ κλαίουν καὶ παραληροῦν καὶ φθέγγονται ρήματα ἀσεβείας καὶ ὕβρεως, διότι βλέπουν νὰ κρημνίζωνται τὰ ὀχυρὰ τῆς ἀθεΐας καὶ ἀπιστίας των. Τοῦτο, ἀκριβῶς, ὅπερ προΐδομεν γινόμενον ὡς ἀντίδρασιν τῶν Γραμματέων καὶ Φαρισαίων, εἰς τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως.

Χαίρουν οἱ μαθηταί, ἀλλὰ καὶ ἅπαντες οἱ πιστεύοντες καὶ ἐλπίζοντες εἰς τὸν Χριστόν, διότι Ἀνέστη ὁ Κύριος καὶ ἀξίζει, …νὰ ἀποθάνουν δι’ Αὐτόν! Χαίρουν, …διότι ἐνικήθῃ ὁ θάνατος καὶ “νεκρὸς οὐδεὶς ἐπὶ μνήματος” (Κατηχητικὸς λόγος ἱεροῦ Χρυσοστόμου). Χαίρουν οἱ τοῦ Χριστοῦ ἄνθρωποι, διότι “ἤνοιξεν ἡμῖν ὁ πάλαι Παράδεισος“, καί, μετὰ θάνατον, ὑπάρχει ἡ προοπτικὴ τῆς αἰωνιότητος! Χάρις εἰς τὴν Ἀνάστασιν, ἀξίζει, κάθε θλῖψις καὶ κάθε στεναχωρία καὶ κάθε βάσανος καὶ κάθε πόνος, διὰ τῶν ὁποίων, ὡς, …“βιασταί, ἁρπάσωμεν τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν”!

Ἡ “ἀπειλὴ καὶ ὁ πόνος” τῆς Ἀναστάσεως

 Δὲν χαίρουν οἱ πάντες! Ἡ Ἀνάστασις θὰ ἔπρεπε νὰ δημιουργῇ αἰσθήματα εὐφορίας εἰς πάντας ἀνθρώπους, ἐφ’ ὅσον, – ὡς καὶ τὸ Θεῖον Πάθος οὕτω καὶ αὕτη, – δι’ ἅπαντας ἐγένετο! Ὅμως, καὶ ἡ ἐπίδρασις ταύτης εἰς ἡμᾶς, ἐξαρτᾶται ἐκ τῆς ἰδίας ἡμῶν ἐπιθυμίας καὶ θελήσεως! Εἶπεν ὁ Κύριος “ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα. Πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ· ὁ δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τὰ ἔργα, ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν εἰργασμένα” (Ἰωάν. Γ΄ 19-21). Τοῦτο ἀκριβῶς συνέβη καὶ μὲ τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου˙ ὑπῆρχον καί, δυστυχῶς, ὑπάρχουν καὶ σήμερον, ἐκεῖνοι οἵτινες, …πεπωρωμένοι ἐκ τοῦ ἐγωϊσμοῦ τῆς ἀπιστίας των, δὲν θέλουν νὰ ἴδουν τήν… ἀνατροπὴν τῶν πεποιθήσεών των! Ὡς τότε οἱ Ἑβραῖοι, οὕτω καὶ σήμερον, οἱ… πνευματικοὶ ἀπόγονοι τούτων, ἐνοχλοῦνται καὶ ἐξοργίζονται, ἀκόμη καὶ εἰς τὸ ἄκουσμα οἵασδήποτε φράσεως ἢ καὶ λέξεως ἥτις… ὑπενθυμίζει εἰς τούτους τὸ γεγονὸς τῆς ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ!

Παρὰ ταῦτα, ὅμως, ὁ Κύριος Ἀνέστη καὶ “ἡ χαρὰ ἡμῶν ᾖ πεπληρωμένη” (Ἰωάν. ΙΣΤ΄ 24). Ἡ θλῖψις τινων, ἐξ αὐτῆς ταύτης τῆς Ἀναστάσεως, θλίβει καὶ ἡμᾶς διὰ τὴν θλιβερὰν αὐτῶν κατάστασιν, ἀλλὰ ἐν ταὐτῷ χαίρομεν τήν, τῆς Ἀναστάσεως, ἀνεκλάλητον χαράν, ἀναβοῶντες καὶ κράζοντες, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν