Ἀγαπητέ μου κ. Διευθυντά
Ἤθελα ἀπὸ καιρὸ νὰ σᾶς γράψω γιὰ νὰ σᾶς ἐκθέσω μερικὲς σκέψεις μου γύρω ἀπὸ θέματα τῆς τρεχούσης Ἐκκλησιαστικῆς ἐπικαιρότητας ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὸν ἀναξίως καθήμενον ἐπὶ τοῦ θρόνου μεγάλων Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, αὐτὸν τῆς ἐνδόξου Κωνσταντινουπόλεως.
Ἤθελα ἀπὸ καιρὸ νὰ σᾶς γράψω γιὰ νὰ σᾶς ἐκθέσω μερικὲς σκέψεις μου γύρω ἀπὸ θέματα τῆς τρεχούσης Ἐκκλησιαστικῆς ἐπικαιρότητας ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὸν ἀναξίως καθήμενον ἐπὶ τοῦ θρόνου μεγάλων Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, αὐτὸν τῆς ἐνδόξου Κωνσταντινουπόλεως.
Σήμερα καθὼς διάβαζα τὴν ἐπιστολὴ διαμαρτυρίας τοῦ ἀποκαλουμένου πλέον
ἀπὸ πολλοὺς «Ἀρχιαιρεσιάρχου» τῆς Κωνσταντινούπολης πρὸς τὸν Πατριάρχη
Ἱεροσολύμων, γιὰ τὴν πρόσκληση αὐτοῦ γιὰ Πανορθόδοξο Σύνοδο στὴν
Ἱερουσαλήμ, καὶ ἰδιαίτερα τὸ μεγάλο ψέμα, ποὺ γράφει στὴν ἐπιστολή αὐτή,
ὅτι δηλαδὴ γιὰ πρώτη φορὰ ἕνας Πατριάρχης ἐπέβαλε ἀκοινωνησία σὲ ἄλλο
Πατριάρχη, τὴν ἀκοινωνησία δηλαδὴ ποὺ ἐπέβαλε ὁ Μόσχας στὸν ἴδιο,
θυμήθηκα τὴν ἀκοινωνησία ποὺ ἐπέβαλε ὁ Πάπας τῆς Ἀνατολῆς στὸν
Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, τὸν λόγο γιὰ τὸν ὁποῖο τὸ ἔκανε, ἀλλὰ καὶ τὸν
ἐπαίσχυντο τρόπο!!! Ἄς καμαρώνουν λοιπὸν οἱ ὁμόφρονές του τὸν πλανεμένον
ἀπὸ τὸν «πατέρα τοῦ ψεύδους». Νομίζω ὅτι εἶναι καιρὸς πλέον νὰ ποῦμε τὰ
πράγματα μὲ τὸ ὅνομά τους καὶ νὰ τὰ βάλουμε στὴν θέση τους.
Ἕνα ἄλλο θέμα ποὺ θὰ ἤθελα νὰ τονίσω εἶναι ὁ ἐξευτελισμὸς τοῦ
Ἐπισκοπικοῦ Ἀξιώματος, τῆς Ἀρχιερωσύνης καὶ τῆς Ἱερωσύνης γενικότερα μὲ
τὴν συμπεριφορά, δυστυχῶς ὄχι μόνο τοῦ Πάπα τῆς Ἀνατολῆς, ἀλλὰ σχεδὸν
ὅλων τῶν Πατριαρχῶν, Ἀρχιεπισκόπων, Μητροπολιτῶν καὶ Ἐπισκόπων, ἀνθρώπων
οἱ ὁποῖοι ἔχουν παρεξηγήσει τὴν Ἀρχιερωσύνη καὶ τὴν σπουδαιότητά της
γιὰ τὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο. Πραγματικά, νομίζω ὅτι
ζοῦμε στοὺς Ἐσχάτους Χρόνους.
Μὲ ἀγάπη Χριστοῦ
† ὁ Ἀσκάλωνος Νικηφόρος
Ἀθήνα, Νέον Ἔτος 2020