Ἡ ἱκανότητά του νὰ παράγει ἀπερίσκεπτη κενολογία καὶ ἀγαπολογικὴ ἀδολεσχία, ποὺ γαργαλάει αὐτιὰ – καὶ ὄχι μόνο – ὁδηγεῖ νέους κυρίως σὲ ἀπώλεια ψυχῆς καὶ θέτει ἕνα πρόβλημα γιὰ τὴν Ἐκκλησία: Ὥς πότε ἀκατάρτιστοι κληρικοὶ θὰ ἁρπάζουν ἕνα πετραχήλι, θὰ φοροῦν τὰ ‘διάσημα’ τοῦ Ἀρχιμανδρίτη – Ἀρχιμανδρίτης, καλέ, ὁ ‘πάτερ’ – καὶ θὰ παρουσιάζονται ὡς Στάρετς ὁλκῆς, ποὺ ξέρουν νὰ παίζουν τὴν ἁγιότητα στὰ δάχτυλα;
Ὥς πότε ἄμοιροι θεολογικῆς παιδείας καὶ παντελῶς ἀμέτοχοι ἁγιοπνευματικὴς ἐμπειρίας θὰ ἐμφανίζονται μπροστὰ σὲ νέους κολακεύοντας τὰ πάθη τους καὶ ἀνάβοντας φωτιὲς στὶς ψυχές τους; Πότε οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἔκαναν ὑπακοὴ σὲ Γέροντα καὶ ἔγιναν καὶ δάσκαλοι τῆς ὑπακοῆς; Γνώρισαν ποτὲ τί σημαίνει πτωχεία Μοναχοῦ αὐτοί, ποὺ εἰσπράττουν μισθοὺς ἀπὸ καθηγητηλίκια καὶ ἐφημεριακὴ θέση καὶ τυχερά; Ἡ ζωή τους γεμάτη ταξίδια, βολάν, πλοῦτο, καλοπέραση, γνωριμίες καὶ δημόσιες σχέσεις γιὰ ἀναρρίχηση! Πότε πρόλαβαν καὶ ‘ψήθηκαν’ στὸν ἀγώνα γιὰ νέκρωση τῶν παθῶν καὶ ἀπὸ ποιοὺς κρίθηκαν ἱκανοὶ νὰ καθοδηγήσουν καὶ ἄλλους; Ρηχοί, ἐπιδερμικοὶ καὶ τυφλοὶ οἱ ἴδιοι χωρὶς πνευματική, ἁγιοπατερικὴ κατάρτιση, χωρὶς ἀσκητικὴ ἐμπειρία, χωρὶς μαθητεία σὲ Γέροντα σίγουρα θὰ ὁδηγήσουν καὶ ἄλλους ἐκεῖ, ποὺ πορεύονται οἱ ἴδιοι: Στὴν πτώση καὶ τὴν ἀμετανοησία μὲ τὴν ἐγωιστικὴ ψευδαίσθηση ὅτι εἶναι οἱ τέλειοι, τοὺς ὁποίους πολεμοῦν κάποιοι… “κολλημένοι”.
Ὁ αὐθεντικὸς κληρικὸς δὲν χρειάζεται αἰθέρια ἔλαια, γιὰ νὰ ἀρωματίζει τὰ ράσα του, ὅταν αὐτὰ ἀπὸ μόνα τους ἀποπνέουν τὸ ἄρωμα τοῦ θυμιάματος τῆς Προσευχῆς. Σήμερα συναγωνίζεται τὴ χυδαιότητα τοῦ Γιανναρισμοῦ ἡ κιβδηλότητα τοῦ Κονανισμοῦ, ποὺ γίνεται πιὸ ἐπικίνδυνη, γιατί κρύβεται πίσω ἀπ’ τὸ τιμημένο ράσο. Τὸ κονανικὸ ‘κήρυγμα’ ἀσχολεῖται μὲ τὴν κυτταρίτιδα τῶν γυναικῶν! Τί δουλειὰ ἔχει ὁ ἄγαμος κληρικὸς καὶ κάνει … σπουδὲς σὲ φαινόμενα, ποὺ παρουσιάζονται στὰ γυναικεῖα σώματα; Ὁ κονανισμὸς ἔχει μετρήσει καὶ τὸν χρόνο τῆς μετάνοιας: πέντε μόλις λεπτά! Τύφλα νὰ ἔχουν ἐκεῖνοι οἱ Καθηγητὲς τῆς ἐρήμου τῶν πόλεων καὶ τῶν ὀρέων, ποὺ διακηρύσσουν ἀπὸ ἐμπειρία ὅτι ἡ μετάνοια εἶναι ἀγώνας καὶ ἀγώνισμα ἐφ’ ὅρου ζωῆς. Νὰ τὸ ποῦμε ξεκάθαρα: Ὁ κονανισμὸς εἶναι λοιμική, ποὺ ἀποκοιμίζει ἀνυποψίαστους νέους καὶ τοὺς μετατρέπει σὲ ὀπαδούς! Ἡ κενὴ ἀπάτη τῆς ἰδιοτελοῦς πανουργίας καὶ τῆς ἀγαπολογίας τοῦ κονανισμοῦ τὸ πολὺ πολὺ νὰ φτάσει στὸ μέτρο τῆς φλύαρης ἀγαπολογίας τοῦ Λέο Μπουσκάλια. Μέχρι ἐκεῖ. Τίποτε περισσότερο. Καμία Ὀρθόδοξη πνευματική, πατερικὴ καὶ ἁγιοπνευματικὴ ἰκμάδα. Καμία γνησιότητα. Γιατί λείπει ἡ κάθαρση, ἡ ἄσκηση, ἡ ἀληθινὴ Μετάνοια. Ὁ κονανισμός, φουσκωμένος ἀπὸ τὰ χειροκροτήματα, ξεσκούφωτος καὶ μὲ ‘ἐπηρμένην ὀφρῦν’ εἶναι ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Κυριακοῦ Λόγου: ‘Τυφλὸς τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῆ ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται’ (Ματθ. ΙΕ,14).
Συγχαρητήρια στὸν Συνεργάτη σας, ποὺ τόσο ὡραῖα παρουσίασε μία πτυχὴ τοῦ κονανισμοῦ. Μπορεῖ κάποιοι νὰ καταλάβουν τὴν ἀξία τῶν ἐγκεφαλικῶν ὑποπροϊόντων καὶ τῶν ξυλοκεράτων τοῦ κονανισμοῦ.-
Πέτρος Κάτσιος