Η ΔΕΥΤΕΡΗ Κυριακὴ τοῦ Τριωδίου
εἶναι ἀφιερωμένη στὴν μετάνοια, στὴν ἐπιστροφὴ τοῦ ἀσώτου υἱοῦ τῆς
εὐαγγελικῆς παραβολῆς. Οἱ ἅγιοι Πατέρες ὅρισαν τὴν ἡμέρα αὐτὴ νὰ
ἀναγιγνώσκεται στοὺς ναοὺς ἡ πασίγνωστη παραβολὴ τοῦ ἀσώτου υἱοῦ, τὴν
ὁποία κήρυξε ὁ Χριστός, γιὰ νὰ μᾶς γνωρίσει τὸ μεγαλεῖο καὶ τὴ δύναμη
τῆς μετάνοιας. Νὰ μᾶς παρουσιάσει μία ἄλλη «εἰκόνα» καὶ ἀντίληψη τοῦ
Θεοῦ, ἀπὸ αὐτὴ ποὺ εἶχε ὁ πτωτικὸς κόσμος ὥς τότε: τοῦ Θεοῦ τῆς ἀγάπης,
τοῦ οὐράνιου Πατέρα, ὁ Ὁποῖος «φλέγεται» ἀπὸ ἄπειρη ἀγάπη γιὰ τὸ ἐκλεκτὸ
πλάσμα Του, τὸν ἄνθρωπο, ποὺ μὲ δική του εὐθύνη, ἐγκατέλειψε τὴν
«πατρικὴ στέγη» καὶ δραπέτευσε σὲ ἀλλότριες «χῶρες», γιὰ νὰ «γευτεῖ»
τοὺς δηλητηριώδεις καρποὺς τῆς ἁμαρτίας.
Ὁ εὑρισκόμενος σὲ πυκνὸ σκοτάδι
πλάνης, προχριστιανικὸς κόσμος δὲν μποροῦσε νὰ κατανοήσει τὸ Θεὸ ὡς
ἀγάπη καὶ φιλανθρωπία, ἀλλὰ τὸν φαντάζονταν ὡς ἕνα φοβερὸ ὑπέρτατο ὄν,
γεμάτο θυμὸ καὶ ἐκδίκηση, ἀποτυπωμένη στὶς φρικώδεις καὶ ἀπάνθρωπες
μυθολογίες τῶν διαφόρων θρησκευμάτων. Γιὰ πρώτη φορά ὁ Θεὸς
ἀποκαλύπτεται, διὰ τοῦ σαρκωμένου Υἱοῦ Του, ὡς Θεὸς ἐλέους, οἰκτιρμῶν
καὶ φιλανθρωπίας. Ἡ θαυμάσια παραβολὴ τοῦ ἀσώτου υἱοῦ μᾶς δίνει τὴ
διαβεβαίωση ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπᾶ, παρὰ τὴν ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ Αὐτὸν καὶ
περιμένει τὴν ἐπιστροφή μας, γιὰ νὰ μᾶς συγχωρήσει καὶ νὰ μᾶς
ἀποκαταστήσει στὴν μεγάλη καὶ ἁγία Του οἰκογένεια. Δὲν πρόκειται νὰ μᾶς
ἐπιτιμήσει γιὰ τὴν ἀποστασία μας, ὅπως ἔκανε ὁ στοργικὸς πατέρας τῆς
παραβολῆς. Τὸ μόνο ποὺ θέλει εἶναι νὰ συναισθανθοῦμε τὸ λάθος μας καὶ νὰ
ἀφήσουμε πίσω μας τὴν ἀποστασία μας. Ἂς αἰσθανθοῦμε ὅτι ὁ καθένας μας
εἶναι ἕνας ἄσωτος καὶ ὡς ἐκ τούτου, ἂς πάρουμε τὴν ἀπόφαση νὰ μιμηθοῦμε
τὴ σωτήρια ἀπόφαση τοῦ ἀσώτου τοῦ Εὐαγγελίου!